عشق است زنده یاد ناصر خان حجازی و استقلال

74ساعت بعد از دربی 74: چرا نتیجه زیر و رو شد؟

دوشنبه 90/11/17 , 11:25 ص • ابوالفضل حضرتی • نظر

سه روز از دربی دراماتیک تهران گذشته و در این مدت، مطالب زیادی درباره این بازی منتشر شده. شاید بعد از اینکه تب و تاب این بازی فروکش کرده، خواندن یک مطلب درباره این بازی جذابیت چندانی نداشته باشد. با این حال امیدوارم حوصله کنید و این نوشته را تا انتها دنبال کنید. در این نوشتار تلاش شده به این پرسش پاسخ داده شود که پرسپولیس چگونه به بازی برگشت؟ و استقلال چرا برد با اختلاف 2 گل را از دست داد؟

ترکیب ابتدایی

پرویز مظلومی در این بازی تیمش را با چهار مدافع (حسینی، حمودی، منتظری و عمران زاده) دو هافبک دفاعی (کیانوش رحمتی و الونگ)، یک هافبک وسط (فریدون زندی)، دو بال (برهانی و شریفات) و یک مهاجم نوک (میداوودی) به زمین فرستاده بود. مصطفی دنیزلی هم با چهار مدافع (علی عسگری، شکوری، شیری و نورمحمدی)، یک هافبک دفاعی (مازیار زارع)، دو هافبک وسط (کریمی و نوری)، دو بال (رضایی و اولادی) و یک مهاجم نوک (نوروزی) روانه دربی 74 کرده بود.

دقیقه 1 تا 15:

پاس های اشتباه و اوت های پیاپی، 15 دقیقه ابتدایی دربی را به کسل کننده ترین بخش این بازی تبدیل کرد. اولین باری که یک تیم توانست بیش از 5 پاس رد و بدل کند، دقیقه 13 بازی بود که پرسپولیسی ها 7 پاس به هم دادند. مظلومی که با دو هافبک دفاعی، تیم محتاط تری را به زمین فرستاده بود، برای نزدیک شدن به دروازه پرسپولیس در این دقایق دو راهکار برای تیمش تعریف کرده بود:

1- بازی مستقیم و ارسال پاس های بلند از خط دفاعی به پشت مدافعان پرسپولیس برای استفاده میداوودی

2- تغذیه آرش برهانی و شریفات در چپ و راست و بهره گیری از قدرت حمل توپ و دریبل زنی این دو بازیکن.

تا وقتی که فرهاد مجیدی بود، استقلال از حربه اول بارها به گل رسیده بود، اما سپردن این نقش به میداوودی که ذاتاً بازیکن تنبلی است، طبعاً نتیجه ای در بر ندارد و به همین دلیل بود که استقلالی ها به جز 5 دقیقه پایانی بازی، دیگر اصراری به ادامه «بازی مستقیم» نداشتند. اما درباره مورد دوم، فقط برهانی بود که در دقایق ابتدایی چند بار صاحب توپ شد وگرنه شریفات که از جانب حمودی هم به خوبی حمایت نمی شد، کاملاً در این دقایق سرگردان بود. چپ پا بودن زندی و سال ها بازی او در پست هافبک چپ هم مزید بر علت شده بود تا او ناخودآگاه به این جناح متمایل شود و معدود حرکات استقلال هم از این منطقه شکل گرفت که با سانترهای ضعیف میثم حسینی بی اثر ماند.

اما در پرسپولیس، دنیزلی دو مثلث در راست و چپ تعریف کرده بود؛ علی عسگر، علی کریمی، غلامرضا رضایی در راست و شکوری، محمد نوری و اولادی در چپ. این دو مثلث وظیفه داشتند مدافعان کناری استقلال را دور بزنند و از کناره های زمین، هادی نوروزی را تغذیه کنند. با این توضیح که وقتی حمله از سمت راست شکل می گرفت، اولادی و نوری می بایست به نوروزی نزدیک می شدند تا پرسپولیس در یک سوم دفاعی حریف، برتری عددی داشته باشد و بالعکس، زمانی که حمله از جناح چپ پایه ریزی می شد، نوبت به غلامرضا رضایی و علی کریمی بود که به تک مهاجم پرسپولیس اضافه شوند. در 15 دقیقه ابتدایی، مثلث سمت چپ پرسپولیس کاملاً منفعل و بی اثر بود. در تیم پرسپولیس، مدافعان میانی و مازیار زارع، وقتی صاحب توپ باشند و برای پاس دادن به علی کریمی یا نوری، حق انتخاب داشته باشند، معمولاً کریمی را انتخاب می کنند و شاید به همین دلیل بود مثلثی که کریمی در آن حضور داشت، خیلی بیشتر صاحب توپ شد.

پرسپولیس دربی 74 رو برد + تصاویر دیدار پرسپولیس استقلال پرسپولیس دربی 74 رو برد + تصاویر دیدار پرسپولیس استقلال

تنها موقعیت گل دو تیم در این بخش، در دقیقه 14 رقم خورد که با همکاری رضایی و کریمی و ضربه نهایی نوری همراه شد. این توپ با عکس العمل مهدی رحمتی دفع شد. در یک ارزیابی کلی، پرسپولیس در حد فاصله شروع بازی تا دقیقه 15، بر حریف تسلط نسبی داشت.

نکته ای که باید به آن اشاره کرد، واکنش هافبک ها و بال های پرسپولیس به از دست دادن توپ در یک سوم میانی بود. در این بازی دنیزلی به بازیکنان تیمش تاکید کرده بود، به محض از دست دادن توپ، در همان نقطه برای پس گرفتن آن بجنگند، حتی به قیمت خطا کردن روی بازیکنان حریف. و این بزرگترین تفاوت پرسپولیس دربی قبلی با این دربی بود؛ آن ها خشن تر، جنگجوتر و البته با انگیزه تر شده بودند.

دقیقه 15 تا 30:در این ربع از بازی، پرسپولیس بهترین نمایش خود را بروز داد. جناح چپ این تیم هم به موازات جناح راست فعال شد و حاصل آن دو موقعیت پیاپی در دقایق 21 و 23 بود که توسط رضایی و نوروزی از دست رفت. پرسپولیس در این دقایق با تعداد نفرات بیشتری حمله می کرد و در مقابل استقلال ناچار بود دو لایه دفاعی برای مقابله با این حملات ایجاد کند. بعد از آن، جناح راست استقلال با همکاری حمودی و شریفات، یکی دو بار در موقعیت حمله قرار گرفت اما در عوض، جناح چپ آبی ها از کار افتاد و برخلاف 15 دقیقه قبلی، خبری از همکاری حسینی، برهانی و زندی نبود. استقلالی ها در این دقایق بیشتر سانتر کردند، ولی از آنجا که در بازی هوایی، مهاجم متخصص ندارند، سانترهای آن ها به جایی نرسید.

پرسپولیس دربی 74 رو برد + تصاویر دیدار پرسپولیس استقلال پرسپولیس دربی 74 رو برد + تصاویر دیدار پرسپولیس استقلال

دقیقه 30 تا 45:بعد از گل دقیقه 32 میداوودی، قابل پیش بینی بود که پرسپولیس برای دقایقی روی دروازه حریف فشار بیاورد اما در عمل این اتفاق نیافتاد و نمایش فوق العاده کیانوش رحمتی در این دقایق، خط میانی قرمزها را از کار انداخت. کیانوش هافبکی است که فصل پیش انتقادهای زیادی درباره سبک بازی اش می شد ولی بعد از گل اول استقلال، هم در موقعیت های «یک در برابر یک» پیروز می شد و هم با پاس های بلندی که عمدتاً برای آرش برهانی می فرستاد، استقلال را از زیر فشار خارج می کرد. پرسپولیس که راه نفوذ از کناره ها را بسته می دید، در حدفاصل دقیقه 30 تا 45 فقط یک بار به دروازه استقلال نزدیک شد که شوت اولادی با فاصله زیاد از بالای دروازه بیرون رفت.

دقیقه 46 تا 60:پرویز مظلومی در ابتدای نیمه دوم، الونگ کم اثر را از بازی بیرون کشید و محسن یوسفی را به بازی آورد. با این تعویض، آرایش هافبک های استقلال دقیقاً مشابه پرسپولیس شد؛ یک هافبک دفاعی تمام وقت (رحمتی) و دو هافبک در چپ و راست (زندی و یوسفی). این تعویض، وزن تهاجمی استقلال در جناح راست را افزایش داد و حمودی هم که در این دقایق بیشتر نفوذ می کرد، در همان ابتدای نیمه پایه گذار گل دوم استقلال شد. مزدک میرزایی در دقیقه 60 بازی از یوسفی به عنوان تعویض طلایی استقلال یاد کرد، چرا که او به تنهایی دو بار در موقعیت شوت به دروازه قرار گرفت اما در ادامه خواهیم دید که این تغییر در خط میانی استقلال و اشتباه بزرگی که مظلومی در دقایق بعدی مرتکب شد، چگونه پرسپولیس را به بازی برگرداند.

پرسپولیس دربی 74 رو برد + تصاویر دیدار پرسپولیس استقلال پرسپولیس دربی 74 رو برد + تصاویر دیدار پرسپولیس استقلال

بعد از گل دوم استقلال، پرسپولیس همچنان به نفوذ از کناره ها و دور زدن مدافعان از چپ و راست اصرار داشت و از آنجا که محسن یوسفی، توانایی زیادی در بازی دفاعی ندارد، جناح چپ پرسپولیس راه افتاد و از همین سمت بود که قرمزها در دقایق 51، 53 و 55 به دروازه حریف نزدیک شدند که در مهم ترین آن ها، ضربه ضعیف نوروزی از کنار دروازه به بیرون رفت.

دنیزلی که متوجه شده بود، نوروزی در محاصره مدافعان میانی استقلال بی اثر شده و غلامرضا رضایی هم روز بدش را پشت سر می گذارد و جناح راست پرسپولیس کیفیت نیمه اول را ندارد، قبل از اینکه خیلی دیر شود، هر دوی آن ها را بیرون کشید و مهدوی کیا و زاید را به بازی آورد. برای اینکه اثربخشی این تعویض ها، مشخص شود، فقط دو دقیقه زمان لازم بود و در دقیقه 58 مهدوی کیا جدی ترین موقعیت پرسپولیس بعد از گل دوم را به دست آورد اما ضربه او از داخل محوطه هجده قدم، به مدافعان استقلال خورد و به بیرون رفت. حضور مهدوی کیا در ادامه بازی، باعث شد میثم حسینی در زمین خودی حبس شود و مدافعی که در نیمه اول، در کارهای هجومی تیمش شرکت می کرد، در نیمه دوم بیشتر به انجام وظایف دفاعی پرداخت. این اتفاق همچنین آرش برهانی را که در نیمه اول روز بدی را پشت سر نگذاشته بود را در جناح چپ، تنها تر کرد.

نکته ای که در خلال دو تعویض پیاپی پرسپولیس، از چشم تماشاگران تلویزیونی دور ماند، اخطاری بود که فغانی به مهدی رحمتی داد که از ابتدای بازی، با هر توپی که به بیرون می رفت، با مکث زیاد بازی را آغاز می کرد.

در این بخش از بازی، باید به حرکت خوب تیمی استقلال در دقیقه 60 اشاره شود. آن ها با 12 پاس سالم، توپ را در سه منطقه زمین گرداندند و نتیجه این همکاری خوب تیمی، موقعیتی بود که یوسفی آن را از دست داد.

دقیقه 61 تا 75:بعد از یکی دو نفوذی که از همکاری مهدوی کیا و کریمی حاصل شد، پرسپولیس برای چند دقیقه ای تلاشی ناامیدانه برای جبران نتیجه داشت و در این لحظات، حتی سراغ بازی مستقیم و شوت از راه دور مازیار زارع هم رفتند که نتیجه ای در بر نداشت. بهترین حرکت قرمزها در این بخش از بازی، در دقیقه 65 شکل گرفت که مهرداد اولادی در یکی از معدود حرکات موثرش، به سادگی حمودی را جا گذاشت و با پاس رو به بیرون، مهدوی کیا را در موقعیت گل قرار داد که ضربه این بازیکن با واکنش عالی رحمتی به بیرون رفت. پرسپولیس با اینکه نیمه دوم را چندان خوب شروع نکرده بود، ولی بازیکنان سمت چپ این تیم، کاملاً بر جناح راست استقلال برتری داشتند و عجیب بود که مظلومی، ضعف بازیکنان سمت راست تیمش در کارهای دفاعی را نمی بیند.

بعد از اخراج اولادی در دقیقه 68 که نقطه عطفی در این بازی بود، پرسپولیس 7-8 دقیقه اسف بار را پشت سر گذاشت و استقلالی ها با مالکیت بیشتر توپ، موقعیت هایی را هم روی دروازه حریف خلق کردند. در این دقایق، هوشیار دو بار روی ضربات کرنر، خروج اشتباه داشت ولی در هر دو مرتبه، بازیکنان استقلال نتوانستد از اشتباه دروازه بان پرسپولیس استفاده کنند. اگر مظلومی در این بازی، یک مهاجم سرزن مثل سیدصالحی داشت، می توانست روی این حربه هم به گل برسد.

دقیقه 75 تا 85:

اخراج اولادی برای پرسپولیس یک هدیه بزرگ بود. چرا که این اتفاق باعث شد، اشتباه مظلومی در چینش نفرات داخل زمین و ریسک دنیزلی، نتیجه ای معجزه آسا برای پرسپولیس داشته باشد. استقلال تا قبل از اخراج اولادی، در سمت راست 3 بازیکن (حمودی، یوسفی و شریفات) را داشت که از ابتدای نیمه دوم هم مشخص بود در برابر حملات حریف آسیب پذیر هستند. اشتباه بزرگ مظلومی این بود که بعد از اخراج اولادی، دیگر نیازی به ادامه حضور محسن یوسفی در این منطقه ندید و او را به سمت چپ زمین متمایل کرد تا از نفوذهای مهدوی کیا جلوگیری کند (کاری که از انجام آن عاجز بود). با جابجایی یوسفی، در منطقه راست استقلال، فقط شریفات باقی مانده بود که در دقایق پایانی آشکارا از نفس افتاده بود و حتی توانایی کنترل یک توپ ساده را نداشت و حمودی که در دفاع، بازیکن چندان قابل اعتمادی نیست.

اما در مقابل مصطفی دنیزلی چه کرد؟ او که متوجه حفره بزرگ ایجاد شده در سمت راست استقلال شده بود و می دانست همه حواس نیروهای دفاعی استقلال به حرکات علی کریمی و مهدوی کیا است، در این دقایق، ریسک بزرگی کرد و ابراهیم شکوری را رها کرد تا به همراه نوری، جناح چپ پرسپولیس را فعال کنند. در واقع پرسپولیس پانزده دقیقه پایانی را بدون مدافع چپ بازی کرد. حالت بدبینانه این ریسک، آن بود که فضای کافی برای شریفات ایجاد شود که گل سوم را بزند. اما در سیستمی هم که مظلومی برای استقلال تعریف کرده و شعاع حرکتی که برای بال های چپ و راست در نظر گرفته، باید بازیکنانی داشته باشد که در 90 دقیقه، لااقل 11 کیلومتر بدوند و یا در نیمه دوم، آن ها را تعویض کند. از آنجا که شریفات به لحاظ بدنی کاملاً افت کرده بود، در این لحظات نتوانست از فضایی که مربی پرسپولیس در اختیار او گذاشته بود، استفاده کند. در نیمه اول صحنه ای بود که شریفات تا نزدیکی نقطه کرنر خودی عقب آمده تا مانع از سانتر کردن اولادی شود ولی او در دقایق پایانی، حتی توان کورس گذاشتن با شکوری را نداشت. در این دقایق، مظلومی دو راه پیش رو داشت؛

1- شریفات را تعویض کند و یک مهاجم مثل یرکویچ را به بازی بیاورد تا از فضای خالی سمت چپ پرسپولیس استفاد کند.

2- شریفات را تعویض کند و یک بازیکن با خصوصیات دفاعی مثل امیرآبادی را به کمک حمودی بفرستد تا آسیب پذیری جناح راست استقلال به حداقل برسد.

اما مظلومی که بازی را تمام شده می پنداشت، هیچ کدام از این دو کار را انجام نداد و عاقبت هم گل اول پرسپولیس که بسیار روحیه بخش بود، از همین منطقه شکل گرفت. در یک شروع مجدد از پرتاب اوت، شکوری به نوری پاس داد و هافبک پرسپولیس بعد از اینکه از تکل بی ثمر شریفات عبور کرد، با یک پاس فوق العاده، ایمون زاید را در موقعیت گل قرار داد. در سطرهای بالا به این مورد اشاره شد که یوسفی برای جلوگیری از نفوذهای سمت راست پرسپولیس، به آن منطقه متمایل شد ولی در ثانیه های بعد از گل اول پرسپولیس، او بود که از کنترل یک توپ ساده عاجز ماند و همین توپ بود که به مهدوی کیا اجازه داد، هنر ارسال های دقیق خودش را به نمایش بگذارد. در صحنه گل دوم پرسپولیس، نکته ای که جالب توجه است، حضور ابراهیم شکوری در محوطه جریمه استقلال و پشت سر حمودی است.

دقایق پایانی:

بعد از گل دوم پرسپولیس، بازی برای چند دقیقه ای احساسی شد و استقلال روی یک شوت فریدون زندی خطری روی دروازه حریف ایجاد کرد. تعویض میداوودی و ورود یرکویچ، علامت آن بود که مظلومی قصد دارد نتیجه را جبران کند ولی استقلال تعویض های واجب تری قبل از آن داشت که به دلیل آنالیز نادرست کادر فنی این تیم از اتفاقات درون بازی، انجام نشد. در عوض، دنیزلی که راست استقلال را بسیار آسیب پذیر می دید، بادامکی تازه نفس را جایگزین نوری در این منطقه کرد و علی کریمی را هم به همین جناح متمایل کرد تا همچنان راست آسیب پذیر استقلال را هدف قرار دهد.

درباره گل سوم پرسپولیس، باید به اشتباه هولناک حمودی اشاره کرد. این گل در اولین دقیقه وقت تلف شده از روی یک پرتاب اوت پایه ریزی شد و جالب اینکه گزارشگر بازی، با گفتن جمله «پرسپولیسی ها برای پرتاب بلند اوت در این صحنه کم تعداد هستند« به این نکته اشاره می کند که قرار نیست حمله همه جانبه ای رخ دهد. در صحنه ای که منجر به گل سوم پرسپولیس شد، استقلالی ها 5 بازیکن در یک سوم دفاعی خودی داشتند و پرسپولیسی ها دو بازیکن (بادامکی و زاید). اما چگونه موقعیت 5 به 2 به گل تبدیل شد؟ شکوری اوت را برای بادامکی پرتاب کرد و هافبک تازه وارد قرمزها در شرایطی صاحب توپ شد که از سوی حمودی و منتظری محاصره شده بود. در این موقعیت، موثرترین کاری که بادامکی می توانست انجام دهد، گرفتن یک ضربه کرنر بود اما در این موقعیت، حمودی ناگهان تشخیص می دهد که مدافع هم تیمی اش، منتظری به تنهایی قادر به پس گرفتن توپ است و از آن منطقه خارج می شود! این اشتباه حمودی، موقعیتی استثنایی برای بادامکی پدید آورد که تنها مهاجم پرسپولیس در محوطه هجده قدم یعنی ایمون زاید را بار دیگر صاحب موقعیت کند.

و بدین ترتیب، یک برد دراماتیک برای پرسپولیس رقم خورد. بردی که ردپای آنالیز نادرست کادر فنی استقلال حین بازی و ریسک دنیزلی در آن مشهود بود.

روایتی از داربی 74؛غروربرنده و غرور شکست

شنبه 90/11/15 , 10:26 ص • ابوالفضل حضرتی • نظر

گوشه ای نشسته بودم و به عنوان یک تماشاگر دربی بزرگ را از تلوزیون تماشا می کردم. تیم نصف و نیمه ی آبی ها که در غیاب جباری، آندو، خسرو و از همه مهمتر بدون مجیدی تاثیرگذار در برابر حریف دیرینه قرار گرفته آن قدر از بردهای پیاپی چهار دربی گذشته روحیه و اعتماد به نفس درونش مانده، که از ارتش کامل سرخ هم دو گل پیش بیفتد. چیزی که شاید هواداران آبی قبل از بازی فکرش را هم نمی کردند.

نیمه ی دوم دربی پُر اضطراب به نیمه رسیده که چیزی ذهنم را مشغول می کند. به غیر از کمک داور دوم که با وجود جو وحشتناک ورزشگاه و حساسیت بالای دربی هنوز حتی حواسش به خطای اوت دستی جادوگر هم هست، چهره ی مردی را در قاب جعبه ی جادویی می بینم که او هم شش دانگ حواسش به زمین مسابقه است و در افکار خود غرق شده و در اندیشه است. او می داند در لحظات باقیمانده فقط باید کار خودش را بکند.

در حالی که اگر به ساعت نگاه کنی هنوز بازی به پایان نرسیده، آن طرف اما انگار همه بازی را پایان یافته می دانند و منتظر آغاز جشن و پایکوبی اند که غریبه ای از راه می رسد و جشنشان را به عزا بدل می سازد. کاری که غریبه کرد باور کردنی نیست. کاری که به جرات از مسی و رونالدو هم بر نخواهد آمد! (برای همین هم دیگر نباید انتظار چنین نمایشی از این تازه وارد داشت!) سه ضربه به توپ و سه گل! آن هم در اولین وشاید مهمترین بازیش! فقط هم در ده دقیقه!

آبی ها دوست ندارند باور کنند اما همیشه غروری هست که نمی خواهد بشکند. برعکس غروری که آبی ها را مغرور کرد (آنها حریف را بازنده می دانستند در حالی که داور هنوز سوت پایان بازی را نزده بود) و باعث شکستشان شد، کیای دوست داشتنی غرورش را بیشتر دوست داشت و در چند دقیقه ای که در زمین بود تا توانست جنگید واز غرورش دفاع کرد تا در نهایت غرورش را حفظ کند.

حالا می فهمم پیرمرد در آن لحظات پُرالتهاب به چه چیزی فکر می کرد. او غرور جریحه دار شده ی تیمش را دید و برای برگرداندن همین غرور از یاد رفته بعلاوه ی ورود غرور کیا به بازی، بازیکنی را به زمین فرستاد که در جو بازی گُم نباشد و بی خبر از هیاهوها، آرام، کاملاً ناشناخته و مرموز کارش را بکند.

برای استقلال سیزدهم بود

جمعه 90/11/14 , 11:54 ص • ابوالفضل حضرتی • نظر

1-می کُشد، زنده می کند و ناباورانه به نقطه متعالی می فرستد؛ این اُلگوریتم پرسپولیس است برای هوادارانش.

آغاز قصه از ابتدای لیگ اول حرفه ای بود و بصورت کاملا عجیب، قرمزها سه مرتبه نقطه اوج را لمس کردند، هر بار تقریبا به یک شکل. پرسپولیس به مثابه یک بیمار تا آستانه مرگ پیش رفت و درست لحظه ای که درون آمبولانس درحال چانه زدن با ملک الموت بود ، ناگهان بر مرض چیره شد و شیرین تر از همه، عاقدی را مقابل چشمانش دید که تمام خوشبختی های از دست رفته را به عقدش در آورد.
آخرین مرتبه اش همین شامگاه پنجشنبه 13 بهمن بود و اولی

ن بارش 7 خرداد سال 81. نه ربطی به خرافات دارد و نه می توان با هیچ علمی آن را توضیح داد. این زندگی کولی وار قرمزهاست که در زیر آوار ناکامی های شان سه روز ویژه قرار دارد.
بار نخست به روز آخر لیگ اول مربوط می شد.استقلال یک امتیاز تا قهرمانی کم داشت و پرسپولیس باید هر سه امتیاز بازی خانگی برابر فجر را می گرفت.آن روز تقدیر ورق را به گونه ای بُر زد که یکی از خاطره انگیزترین قهرمانی های تاریخ فوتبال باشگاهی ایران به نام پرسپولیس رقم بخورد. perespolis

بار دوم به لیگ هفتم مرتبط است. بازی معروف با سپاهان و آن گل دقیقه 96 سپهر حیدری. آنها طوری قهرمان شدند که اگر قرار بود یک سناریست قهار جذاب ترین نوع پیروزی را پیشبینی کند هرگز قادر به خلق آن چیزی نمی شد که آن روز رخ داد. و نهایتا دیشب در همان مکان همیشگی، درست در میانه میدان سبز رنگ ورزشگاه آزادی، طرفدران قرمز یک معجزه خاموش دیگر را در آغوش کشیدند.اگرچه این بار جامی در کار نبود اما ارزش کار کم از صید قهرمانی نداشت.

2- دقایق به سرعت در حال اتمام بودند و نوار پیروزی های مظلومی به عدد 5 می رسید.با همان فرمول همیشگی . پرویز خودش را مهیای شنیدن لقب جدیدش می کرد اما زمان معجزه سوم فرا رسیده بود. پرسپولیس مثل تمامی 4 داربی گذشته تا دقیقه 80 به بدترین شکل ممکن با اقبال قهر بود.
در شبی که نیمی از ستاره های تاثیر گذار بازی رفت هر یک به نحوی غایب بودند،در شبی که مجیدی وجود نداشت تا شادی گلش را با مدافعان ذاتا مهربان پرسپولیس تقسیم کند، مجتبی جباری ای که دو گل در آخرین بازی زده بود هم نبود، خسرو هم اینچنین ، کرار و آندو هم ، معجزه سوم چنین روئید.
اگر شوت هادی نوروزی در نیمه اول به تور می نشست، اگر در ادامه کار غلامرضا رضایی، اولادی و نوری می توانستند یکی از موقعیت های به دست آمده را گل کنند و حتی اگر پرسپولیس با نتیجه قاطعانه سه بر صفر از سد استقلال می گذشت آن وقت آنها تنها یک داربی را برده بودند؛ شبیه یکی از همان 4 نبرد پیشینی که مظلومی و تیمش برنده آن شدند.
بهانه هم از پیش مهیا بود؛ ستاره های مان نبودند و ما باختیم. این می توانست ترجیع بند توجیهات کادر فنی آبی ها باشد. احتمالا در اواسط بازی هم درست هنگامی که پسران دنیزلی با دو گل پیش بودند، هواداران قرمز تمام فریاد پیروزی شان را تا هنگامه شنیدن سوت پایان خرج می کردند و در آن سو آبی ها با سکوتی سنگین و چهره ای ترحم انگیز ورزشگاه را ترک.اما هیچ یک از اینان رخ نداد و این بار بد شانسی مهمترین دلیل خلق شگفتی بود.

3- یکی آن بالا بود که صدای شیون آغشته به اعتراض یک طرفدار مغموم را می شنید.آن طرفدار تنها نبود، خودش و اطرافیانش باخت را قبل از شنیدن آخرین سوت قاضی پذیرفته بودند و با شکوِه از بالایی می پرسیدند؛ پس کی قرار است نوار این شکست های لعنتی پاره شود؟ تا کی قرار است تیم ما حمله کند حتی یک نیمه برتر باشد ولی گلی نزدند و در آن سو حریف با اولین حمله جدی اش به گل برسد؟
چه زمانی ما از آنها پیش میافتیم و می توانیم ثمره خوب بازی کردن مان را ببینیم؟ این جماعت نالان که بعد از گل دوم استقلال و اخراج اولادی، از روی سکوها فرار کرده بودند تا مبادا شاهد شش تایی شدن محبوب ابدی شان باشند، خبر نداشتند چوب خط بد شانسی ها پر شده است.بر خلاف آنها که سکوی سنگر را خالی کردند تا زودتر از سایرین به اتوبوس شکست پناه ببرند، دسته باقی مانده در آزادی، بکرترین صحنه را شکار کردند.
آن سه گلی که ایمون زائد زد بکر بود اما بکرترین نه. اندک هوادار باقی مانده پرسپولیس در عرض ده دقیقه شاهد سکوت مطلق سکویی بود که تا چند دقیقه قبلش با تفاخر صحبت از پنجمین برد می کرد، سخاوتمندانه و پیش پیش لقب "چوبله- پوبله "را به مظلومی اهدا کرد و در آن سو جناب سرمربی، شبیه فرماندهان فاتح دو دستش را تکان می داد و از همه آبی ها صدای بلندتری را طلب می کرد.مزد صابرین، تماشایِ سکوت و بهت آبی ها بود.

4-یک نظریه متفاوت در مورد تاثیر اقبال می گوید؛ برایند شانس در یک بازه زمانی مشخص، همواره صفر است. و در شامگاه سرد و سوزناک پنجشنبه سیزدهم بهمن ماه سال نود، بازه زمانی مظلومی و پرسپولیس بسته شد.
اگرچه سرمربی آبی ها در چهار بازی گذشته علاوه بر برتری فنی از اقبال فراوانی هم بهره برده بود اما دیشب تمامی بدهی هایش را با شانس تسویه کرد.تعویض برد "دو بر صفر" عرض ده دقیقه آن هم با یک یار بیشتر با شکست "سه بر دو" یعنی یک بدشانسی بسیار بسیار بزرگ. به بزرگی تک تک توپ هایی که در چهار بازی گذشته گل نشد، به بزرگی تمام اشتباهاتی که به ضرر قرمزها از سوت داور دمیده شد و به بزرگی لقب" سوبله- چوبله" که ناگهان جایش را به متلک استخوان سوز "سوخته- پوخته" داد.
وقتی برایند شانس پرویز و داربی صفر شد معجزه خاموش رخ داد آن هم برای سومین بار.اگر یادتان باشد قبل از بازی دنیزلی درباره سیزدهمین روز ماه و نحسی احتمالی صحبت کرده بود، بله ، برای استقلال این خود سیزدهم بود!

استقلال، تیمی که در دقایق پایانی گل میخورد

جمعه 90/11/14 , 11:35 ص • ابوالفضل حضرتی • نظر

سال 1378 بود که استقلال دچار مشکل ویژه‌ای شد. آنها در لیگ بازی‌های خود را به خوبی آغاز می‌کردند و از حریفان پیش می‌افتادند، اما در دقایق پایانی گل می‌خوردند و برد را از دست می‌دادند. اوج این مشکل در بازی با سایپا رقم خورد، دیداری که استقلال در آن سه بر یک پیش افتاد اما آن را باخت و همین بازی بود که باعث برکناری مرحوم ناصر حجازی از مربی‌گری استقلال شد.

Steghlal

استقلال در فصل‌های پیش از آن روندی متفاوت داشت و بارها بازی‌های باخته را در دقایق پایانی به برد تبدیل می‌کرد. تعویض همیشگی محمد تقوی با علیرضا اکبرپور در اواسط نیمه دوم به معنای شروع دور تازه حملات استقلال بود و این تیم بارها با این حملات به گل و پیروزی رسید، اما نقطه قوت استقلال در سال 1378 تبدیل به نقطه ضعف این تیم شده بود.

استقلال با پرویز مظلومی تیمی بود که هرچه بازی به جلوتر می‌رفت عملکرد بهتری می‌یافت. اوج کار استقلال بازی با پرسپولیس در جام حذفی و زدن سه گل در وقت اضافی بود. اما به نظر می‌رسد این روند برای استقلال معکوس شده باشد. آنها در هفته هجدهم برد مقابل سپاهان را با تساوی عوض کردند، در هفته بیستم با گل لحظات پایانی مس کرمان در ورزشگاه آزادی باختند، بازی با فجر سپاسی با گل دقایق پایانی مهدی رجب‌زاده با شکست استقلال همراه شد، و استقلال در بازی با فولاد هم هرچند از حریف پیش افتاد اما گل دقایق پایانی رضا نوروزی باعث نگرانی هواداران تا پیش از شنیدن سوت پایان شد.

استقلال در بازی با تراکتورسازی هم همین مشکل را داشت. آنها البته در دقایق پایانی گل هم زدند، اما تیم عملا 9 نفره تراکتورسازی آنها را در دقایق پایانی تحت فشار گذاشته بود و احتمال باز شدن دروازه استقلال می‌رفت.اکنون این مشکل به اوج خود رسیده؛ این بار استقلال بازی دو بر صفر برده مقابل رقیب سنتی را در ده دقیقه پایانی با شکست عوض می‌کند. دلیل این مشکل می‌تواند ضعف بدنی بازیکنان باشد که بازی‌های دشواری را باید در مدت زمان کوتاهی برگزار کنند. یا می‌تواند به آسان گرفتن بازی‌ها و تمام‌شده دانستن آنها در دقایق 60 و 70 برگردد.3

شاید هم به این دلیل باشد که استقلال بازیکن با تجربه بسیار بالایی (در حد فرهاد مجیدی) در این بازی‌ها نداشته که تیم را از نظر روانی مدیریت کند و تمرکز آنها را در سطح بالا نگاه دارد. اما دلیل این مشکل هر چه باشد، این روند برای استقلال خطرناک خواهد بود، به ویژه با توجه به بازی‌های حساس و مهم پیش رو.

... و فوتبال زنده است

پنج شنبه 90/11/13 , 10:57 ع • ابوالفضل حضرتی • نظر

اول- 3-2 . یک نمایش تمام عیار. درامی واقعی که ذات بازی را به عریانی هرچه تمام‌تر نشان می‌دهد. قهرمان داستان آن‌جا که آخرین امیدش را هم از دست داده و خونین و مالین به گوشه‌ی رینگ افتاده، ناگهان برمی‌خیزد و ورق را برمی‌گرداند. لذت فوتبال اما - برخلاف فیلم‌هایی که تنها دنیا را از چشم قهرمان پیروز نشان‌مان داده‌اند - در این است که سوی شکست خورده را نیز با تمام اندوه‌اش نشان‌مان می‌دهد. امروز اگر آبی نباشیم هم، برادری داریم که غم را در او ببینیم. فوتبال ما را کنار هم قرار داده تا زندگی را آن‌گونه که واقعن هست لمس کنیم. سیاه، سفید و ناگزیر خاکستری.

Steghlal Perspolis

دوم- موج سرخ شادی در خیابان. بوق‌ها برای قرمزها به صدا درمی‌آیند. پرچم‌های سرخ بالا. کری‌خوانی‌هایشان اوج گرفته: زاید، زاید، زاید. پیامک‌های پر از تیتر؛ بغض سرخ ترکید. و در سوی دیگر رفقای آبی در خلوت به هم زنگ می‌زنند تا مگر دوست از شوک بیرون‌شان آورد؛ چی شد یهو؟! پاسخی نیست. حداقل حالا نیست. برآیند این غم و شادی اما فوتبال را به پیش می‌راند. تز، آنتی تز، سنتز. موتور فوتبال روشن‌تر از همیشه است.

سوم- آبی‌ها حتی حالا هم نمی‌توانند از مظلومی متنفر باشند. خاطرات خوب دربی‌های گذشته اجازه نمی‌دهد. اما باید به آن‌ها حق داد که فردای روز کلاه‌شان را قاضی کنند و از مربی‌شان بپرسند که چی شد رفیق؟ بعد از اخراج یار حریف به چی فکر می‌کردی؟ چرا آن‌ها توانستند و ما ... ؟ این‌ها پرسش‌هایی واقعی و زمینی‌اند. شرط انصاف اما این است که سوال کننده بدون بغض و نفرت بپرسد و شرط عقل این که پرویز مظلومی جوابی سرراست بدهد. بدون آسمان و ریسمان بافتن؛ چرا که پرسش زمینی پاسخ زمینی دارد و برای رسیدن به آن کمی منطق، فروتنی و شجاعت لازم است.

چهارم- بتی که از دنیزلی در روزهای آینده ساخته خواهد شد را نمی‌توان پسندیده دانست اما نیز نمی‌توان پیرمرد ترک را ستایش نکرد. این پاس‌داشت «دانش بشری» است. از این دربی اگر تنها بخواهیم یک درس بگیریم، همین عبارت دو کلمه‌ای مظلوم است که معمولن در هیاهوی جهان سومی ما گم می‌شود. اگر یک و فقط یک راه، آن هم در اوج ناامیدی، به سوی پیروزی وجود داشته باشد همین «اندیشیدن» است. اندیشه است که در ذهن مرد بزرگ تبدیل به ایده می‌شود و مرد بزرگ آن را حتا در بحرانی‌ترین شرایط به اکت (act) تبدیل می‌کند.

آخر- فوتبال زنده است ... و زندگی ادامه دارد

3 گل متفاوت از یک مهاجم تازه وارد

پنج شنبه 90/11/13 , 10:35 ع • ابوالفضل حضرتی • نظر

ایمون زاید نامی است که از امروز تا یک هفته دیگر، بیش از هر چیز دیگری در فضای رسانه ای ایران تکرار خواهد شد. زاید که در نیم فصل پرسپولیس پیوسته، فقط 2 بازی است که به صورت یار تعویضی به زمین آمده و قضاوت درباره کیفیت فنی او بسیار زود است اما با مرور گل هایی که او در دربی 74 به ثمر رساند، می توان گفت ایمون زاید یک سانتر فوروارد باهوش و خونسرد است که اصول اولیه فوتبال را خوب فرا گرفته است.

او در گل اول، در صحنه ای که با پاس عالی محمد نوری با مهدی رحمتی تک به تک شد، زمان بندی درستی برای تنظیم گام هایش داشت و ترتیب گام هایش را به گونه ای تنظیم کرد که بتواند با پای تخصصی اش، یعنی پای راست به توپ ضربه بزند و وقتی به توپ رسید بدون اینکه ضربه اضافه ای به توپ بزند، با یک بغل پای مطمئن توپ را به قعر دروازه فرستاد. اگر زاید در این لحظه، تصمیم می گرفت که توپ را کنترل کند، پژمان منتظری و رحمتی فرصت بیشتری برای عکس العمل داشتند و موقعیت احتمالاً از دست می رفت ولی زاید بهترین تصمیم را گرفت.\

در گل دوم، ایمون زاید جایگیری فوق العاده ای در میان دو مدافع استقلال، منتظری و حمودی داشت و نشان داد مهاجمی است که می توان روی ضربات سر او هم حساب کرد. برای زدن ضربه سر نباید لزوماً قد بلندی داشت و استقرار در نقاط کور دفاعی، اصل مهمی است که مهاجمان باهوش به خوبی آن را فرا می گیرند. و بالاخره در گل سوم، زاید کاری کرد که فن نیستلروی، مهاجم اسبق منچستر یونایتد و رئال مادرید در آن استاد بود؛ کنترل، چرخش و فرستادن توپ به گوشه دروازه. او در طول دقایقی که درون زمین بود، فقط صاحب 3 موقعیت شد و هر 3 را به گل تبدیل کرد که این آماری فوق العاده برای یک مهاجم است.

اگر این مهاجم تازه وارد، کیفیتی که در این بازی بروز داد، در بازی های آینده هم به نمایش بگذارد و همینطور روپا و موقعیت شناس باشد، پرسپولیس می تواند در هفته های باقی مانده به کسب سهمیه لیگ قهرمانان آسیا امیدوار باشد.

پرسپولیس 3 - استقلال2؛استثنایی بود؛ زاید/ زاید/ زاید!

پنج شنبه 90/11/13 , 8:24 ع • ابوالفضل حضرتی • نظر

گلها توسط فریدون زندی در دقیقه 50 و میداودی در دقیقه 32 برای استقلال و زاید ( در دقایق 82 ، 83 و 1+90 برای پرسپولیس)

دیدار تیم های پرسپولیس و استقلال تهران

لیگ برتر ایران- جام خلیج‌فارس- دوره یازدهم- هفته24

نتیجه بازی رفت: استقلال 2- پرسپولیس صفر

ورزشگاه: آزادی تهران- ساعت 18 تماشاگر:65 هزارنفر

داور: علیرضا فغانی کمک‌ها: حسن کامرانی فر-رضا سخندان

اخطار:علی حمودی و فریدون زندی از استقلال

اخراج : هنکه (استقلال)اولادی ( پرسپولیس

دیدار تیم های پرسپولیس و استقلال تهران

پرسپولیس: حسین هوشیار، مجتبی شیری، رضا نورمحمدی، حمیدرضا علی‌عسگر، ابراهیم شکوری، محمد نوری، مازیار زارع، علی کریمی، غلامرضا رضایی(ایمون زاید55)، مهرداد اولادی و هادی نوروزی (مهدوی کیا 55)

سرمربی:مصطفی دنیزلی

دیدار تیم های پرسپولیس و استقلال تهران

استقلال: مهدی رحمتی، حنیف عمران‌زاده، پژمان منتظری، میثم حسینی، علی حمودی، الونگ الونگ (46 یوسفی)، کیانوش رحمتی، فریدون زندی، میلاد میداودی، اسماعیل شریفات، آرش برهانی

سرمربی:پرویزمظلومی

دیدار تیم های پرسپولیس و استقلال تهران

شرح بازی در نیمه اول:در شروع بازی دو تیم احتیاط را در دستور کار خود قرار داده بودند اما با گذشت دقایقی از بازی این پرسپولیس بود که عملکرد بهتری نسبت به استقلال داشت و صاحب چند موقعیت خوب گلزنی شد.

در حاشیه دیدار تیم های پرسپولیس و استقلال تهران

در دقیقه 15 این دیدار محمد نوری درون محوطه جریمه توپ را به زاویه مخالف فرستاد که رحمتی با شیرجه ای عالی مانع از گل شدن این توپ شد. در ادامه بازی بازهم این پرسپولیس بود که صاحب موقعیت شد و در دقیقه 21 توسط هادی نوروزی می توانست دروازه رحمتی را باز کند اما ضربه این بازیکن از کنار دروازه به خارج رفت. در این صحنه مدافعان استقلال تعلل کردند و توپ در موقعیتی عالی مقابل پای مهاجم پرسپولیس افتاد اما ضربه او به بیرون رفت.

در حالی که پرسپولیس تیم برتر میدان بود در دقیقه 31 اشتباه علی کریمی باعث شد استقلال به گل برسد. در این دقیقه کاپیتان پرسپولیس توپی که در حال رفتن به بیرون زمین بود را به داخل برگرداند و در اختیار فریدون زندی قرار داد که پاس زیبای زندی درون محوطه جریمه به میلاد میداودی رسید و این بازیکن نیز با ضربه ای زیبا از روی دستان حسین هوشیار دروازه پرسپولیس را باز کرد.

در دقایق باقیمانده نیمه اول استقلال شرایط بهتری پیدا کرد و با روحیه ای مناسب تر بازی را دنبال کرد. با این حال نیمه اول بازی سردی را از سوی هر دو تیم شاهد بودیم که بیشتر خشونت چاشنی کار بازیکنان استقلال و پرسپولیس بود.

در حاشیه دیدار تیم های پرسپولیس و استقلال تهران

اتفاق ویژه: علیرضا فغانی نیمه پر اشتباهی داشت وکادر فنی و نیمکت نشینان تیم استقلال که معتقد بودند داور بازی در نشان دادن کارت زرد به بازیکنان این تیم سخت گیرانه عمل کرده و به راحتی آبی پوشان را با اخطار جریمه می کند. آنها به شدت به قضاوت فغانی اعتراض کردند.
شرح گلها:
1-0 استقلال:با اشتباه عجیب کریمی در لو دادن یک توپ سرگردان فریدون زندی با یک پاس به جلوی زیبا میداوودی را در موقعیت گل قرار داد و او با ضربه ای دقیق تیمش را پیش انداخت.
2-0 استقلال:فریدون زندی توپ سرگردان پشت محوطه جریمه را با ضربه ای دقیق به گل دوم تبدیل کرد.
2-1 (پرسپولیس ):ایمون زاید پاس عمقی محمد نوری را با یک فرار با ضربه ای حرفه ای و با کلاس به گل اول پرسپولیس تبدیل کرد.
2-2 (پرسپولیس):زاید ...این باورکردنی نبود اما اتفاق افتاد . این بازیکن ایرلندی سانتر تماشایی مهدوی کیا را با ضربه سر وارد درولزه رحمتی کرد تا بازی به تساوی بیانجامد.
3-2 (پرسپولیس):ایمون زاید این بار پاس بادمکی را در محوطه شش قدم با یک چرخش و بغل پای استثنایی به گل برتری تبدیل کرد.

اتفاق ویژه: مهرداد اولادی که در یکی از بدترین فصلهای فوتبال حرفه ای خود است در دقیقه 68 با یک خطای بی جهت در زمین پرسپولیس روی خط اوت با کارت قرمز مستقیم اخراج شد. او بدون توپ پای شریفات را زد.
بهترین بازیکن:ایمون زاید بدون شک یکی از تاریخی ترین بازیکنان داربی است . او در داربی 74 با سه گل تماشایی و بالاتر از استایل فوتبال ایران رکوردی تاریخی را در دقایق حضورش در زمین به دست آورد و نوار بردهای استقلال را برید و قرمزها را از اوج ناامیدی به بازی بازگرداند.

پرکارترین بازیگران زن و مرد جشنواره سی ام

پنج شنبه 90/11/13 , 3:6 ع • ابوالفضل حضرتی • نظر

^{همایون ارشادی با شش فیلم، سحر قریشی با پنج فیلم، حمید فرخ‌نژاد، محمد‌رضا شریفی‌نیا و آتیلا پسیانی با چهار فیلم و گوهرخیراندیش، نیکی کریمی و مهناز افشار هر کدام با سه فیلم، پرکارترین بازیگران مرد و زن سی‌امین جشنواره فیلم فجر محسوب می‌شوند.
در حالی که تا شروع سی‌امین جشنواره بین‌المللی فیلم فجر 17 روز باقی‌مانده، با مروری بر فیلم‌های حاضر در بخش‌های مسابقه سینمای ایران (سودای سیمرغ)، مسابقه فیلم‌های اول (نگاه نو) و فیلم‌های خارج از مسابقه (آیینه سینمای ایران) می‌توان گفت در بخش پرکارترین بازیگر مرد «همایون ارشادی» با شش فیلم، «حمید فرخ‌نژاد»، «محمد‌رضا شریفی‌نیا» و «آتیلا پسیانی» با چهار فیلم و در بخش پرکارترین بازیگر زن، «سحر قریشی» با پنج فیلم و «گوهر خیراندیش»، «نیکی کریمی» و «مهناز افشار» هر کدام با سه فیلم در سی‌امین جشنواره فیلم فجر حضور دارند.
الف) بازیگران مرد
«همایون ارشادی» با 6 فیلم و «حمید فرخ‌نژاد»، «محمدرضا شریفی‌نیا» و «آتیلا پسیانی» هر کدام با چهار فیلم پرکارترین بازیگران مرد جشنواره سی‌ام به شمار می‌آیند.}

^{فرخ‌نژاد که باید در بخش بهترین بازیگر نقش اول مرد جشنواره ارزیابی شود، امسال با فیلم‌های «گشت‌ ارشاد» (سعید سهیلی)، «روزهای زندگی» (پرویز شیخ‌طادی)، «در انتظار معجزه» (رسول صدرعاملی) و «دوباره با من» (روزبه حیدری) حضور دارد.}

فرخ‌نژاد سال گذشته با فیلم سینمایی «سفر سرخ» در مقام کارگردان حضور یافت و امسال با این چهار فیلم در نقش‌های متفاوتی ظاهر می‌شود.

^{«محمدرضا شریفی‌نیا» دیگر بازیگر پرکار جشنواره فجر محسوب می‌شود. او امسال با فیلم‌های «خودزنی» (احمد کاوری)، «پیشونی سفید» (سید جواد هاشمی)، «قلاده‌های طلا» (ابوالقاسم طالبی) و «گیرنده» (مهرداد غفارزاده) در جشنواره حضور دارد، البته با این تفاوت که نقش‌های او کوتاه‌تر از فرخ‌نژاد است و او را باید در بخش بازیگر مکمل مرد گنجاند.
همچنین «آتیلا پسیانی» با فیلم‌های «پل‌چوبی» (مهدی کرم‌پور)، «تلفن همراه
رئیس جمهور» (علی عطشانی)، «زندگی خصوصی» (محمدحسین فرح بخش) و «یه عاشقانه ساده» (سامان مقدم) به جشنواره می‌آید.
نکته قابل توجه دیگر در مورد بازیگران مرد، ایفای نقش «همایون ارشادی» در 6 فیلم است که به دلیل بازی‌های کوتاه ارشادی در فیلم‌ها، می‌بایست نام وی در بخش بهترین بازیگر مکمل مرد به حساب آورده شود.
ارشادی امسال با 6 فیلم «ملکه» (محمد علی باشه‌آهنگر)، «نارنجی‌پوش» (داریوش مهرجویی)، «چک» (کاظم راست‌گفتار)، «بی‌خداحافظی» (احمد امینی)، «یک سطر واقعیت» (علی وزیریان) و «یه عاشقانه ساده» (سامان مقدم) حضور دارد.
از جمله بازیگرانی مردی که با سه فیلم در جشنواره سی‌ام فیلم فجر حضور دارند هم می‌توان به «حامد بهداد»، «صابر ابر»، «امین حیایی»، «فرهاد آئیش»، «نیما شاهرخ‌شاهی»، «مصطفی زمانی»، «افشین هاشمی»، «فرهاد اصلانی» و «هدایت هاشمی» اشاره کرد.}

^{بهداد که سال گذشته با فیلم «جرم» توانست جایزه بهترین نقش مکمل مرد را از آن خود کند، امسال با فیلم‌های «بیتابی ‌بیتا» (مهرداد فرید)، ‌«بیداری» (فرزاد موتمن) و «نارنجی‌پوش» (داریوش مهرجویی) حضور دارد.
«صابر ابر» هم که سال گذشته نمایش متفاوتی با فیلم سینمایی «اینجا بدون من» (بهرام توکلی) داشت، امسال با فیلم‌های «برف روی کاج‌ها» (پیمان معادی)، «بوسیدن روی ماه» (همایون اسعدیان) و «پذیرایی ساده» (مانی حقیقی) متفاوت پا به جشنواره می‌گذارد.
همچنین «فرهاد آئیش» بعد از سال‌ها دوری از جشنواره فیلم فجر، امسال با فیلم‌های «چک» (کاظم راست‌گفتار)، «بچگیتو فراموش نکن» (جلال فاطمی) و «یه عاشقانه ساده» (سامان مقدم) به ایفای نقش پرداخته است.}

^{«امین حیایی» هم امسال قرار است با فیلم‌های «پیشونی سفید» (سید جواد هاشمی)، «خودزنی» (احمد کاوری) و «قلاده‌های طلا» (ابوالقاسم طالبی) در سه فیلم متفاوت با سه ژانر متفاوت در جشنواره سی‌ام فجر ظاهر شود.
شاهرخ‌شاهی هم امسال با فیلم‌های «خودزنی» (احمد کاوری)، «گیرنده» (مهرداد غفارزاده) و «تلفن همراه رئیس جمهور» (علی عطشانی) به جشنواره سی‌ام پا می‌گذارد.
«هدایت هاشمی» که سال گذشته با «یه حبه قند» (رضا میرکریمی) و «گلچهره» (وحید موسائیان) به جشنواره بیست و نهم فیلم فجر آمده بود، امسال قرار است با فیلم‌هایی چون «شیر تو شیر» (ابراهیم فروزش)، «آزمایشگاه» (حمید امجد) و «میگرن» (مانلی شجاعی‌فرد) به جشنواره سی‌ام فیلم فجر بیاید.}

^{همچنین «مصطفی زمانی» نیز با فیلم‌های «من همسرش هستم» (مصطفی شایسته)، «ملکه» (محمد‌علی باشه‌آهنگر) و «یه عاشقانه ساده» (سامان مقدم) در جشنواره سی‌ام فیلم فجر حضور دارد.
«فرهاد اصلانی» هم که سال گذشته با نقش یک روحانی در «یه حبه قند» حضور داشت، امسال با فیلم‌های «خرس» (خسرو معصومی)، «زندگی خصوصی» (محمد‌حسین فرح‌بخش) و «پل چوبی» (مهدی کرم‌پور) به جشنواره فیلم فجر می‌آید.
همچنین «افشین هاشمی» که سال گذشته او را با نقشی متفاوت در «گلچهره» (وحید موسائیان) دیدیم، امسال قرار است با فیلم‌های «بی‌خداحافظی» (احمد امینی)، «میگرن» (مانلی شجاعی‌فرد) و «آزمایشگاه» (حمید امجد) به جشنواره فیلم فجر بیاید.
در میان بازیگرانی که دو فیلم در جشنواره فجر دارند، اسامی «مهدی هاشمی»، «پرویز پرستویی»، «رضا کیانیان»، «احمد مهران‌فر»، «بابک حمیدیان»، «رضا عطاران»، «اکبر عبدی»، «میلاد کی‌مرام»، «مهران رجبی»، «احمد نجفی» و «هومن برق‌نورد»، «شهاب حسینی»، «رضا رویگری» و «حمید‌رضا پگاه» دیده می‌شود.}

^{«مهدی هاشمی» که سال گذشته توانست سیمرغ بلورین بهترین مرد جشنواره را برای فیلم‌های «آلزایمر» و «آقا یوسف» از آن خود کند، امسال با فیلم‌های «ضد گلوله» (مصطفی کیایی) و «تلفن همراه رئیس جمهور» (علی عطشانی) در جشنواره حضور دارد.
همچنین «پرویز پرستویی» که سال گذشته با «سیزده 59» (سامان سالور) دوباره درخشید، امسال قرار است با فیلم‌های «من و زیبا» (فریدون حسن‌پور) و «خرس» (خسرو معصومی) حضوری متفاوت در جشنواره فیلم فجر داشته باشد.
«احمد مهران‌فر» هم که سال گذشته با فیلم «اسب حیوان نجیبی است» (عبدالرضا کاهانی) در جشنواره حضور داشت، امسال با فیلم‌های «بی‌خود و بی‌جهت» (عبدالرضا کاهانی) و «یه عاشقانه ساده» (سامان مقدم) به جشنواره می‌آید.
همچنین «بابک حمیدیان» با دو فیلم «پنهان» (مهدی رحمانی) و ‌«بغض» (رضا درمیشیان) در جشنواره حضور دارد.}

^{«رضا عطاران» هم که سال گذشته با «اسب حیوان نجیبی است» (عبدالرضا کاهانی) و «اخلاقتو خوب کن» (مسعود اطیابی) نمایشی متفاوت داشت، امسال با فیلم‌های «رضا هرگز نمی‌خوابد» - که خود کارگردانی آن را به عهده دارد - و فیلم سینمایی «بی‌خود و بی‌جهت» (عبدالرضا کاهانی) در جشنواره حضور خواهد داشت.
همچنین «اکبر عبدی» کمدین قدیمی سینمای ایران با فیلم‌های «رضا هرگز نمی‌خوابد» (رضا عطاران) و «تلفن همراه رئیس جمهور» (علی عطشانی) در سی‌امین فجر حضور دارد.
«رضا ناجی» نیز با فیلم‌های «من و زیبا» (فریدون حسن‌پور) و «یک سطر واقعیت» (علی وزیریان) در جشنواره حضور می‌یابد.
«میلاد کی‌مرام» و «هومن برق‌نورد» هم امسال در دو فیلم مشترک «ملکه» (محمد علی باشه‌آهنگر) و «اینجا شهر دیگری است» (احمد‌رضا گرشاسبی) حضور می‌یابند.
«مهران رجبی» هم با دو فیلم «دوازده صندلی» (اسماعیل براری» و «بچگیتو فراموش نکن» (جلال فاطمی) در جشنواره حضور دارد.}

^{«رضا کیانیان» هم امسال با دو فیلم «آزمایشگاه» (حمید امجد) و «میگرن» (مانلی شجاعی‌فرد»‌پا به سی‌امین فجر می‌گذارد.
احمد نجفی هم با دو فیلم «فیلادلفی» (سیدمجتبی اسدی‌پور و اسماعیل رحیم‌زاده) و «دوازده صندلی» (اسماعیل براری) به سی‌امین جشنواره فیلم فجر می‌آید.}

^{همچنین شهاب حسینی امسال با دو فیلم «من و زیبا» (فریدون حسن‌پور) و «یکی می‌خواد باهات حرف بزنه» (منوچهر هادی) به جشنواره می‌آید.
حمید رضا پگاه هم امسال با فیلم‌های «قلاده‌های طلا» (ابوالقاسم طالبی) و «یکی می‌خواد باهات حرف بزنه» به جشنواره می‌آید.
همچنین «رضا رویگری» نیز با فیلم‌های «شور شیرین» (جواد اردکانی) و «تنها صداست که می‌ماند» (سعید چاری) حضور دارد.
در میان بازیگران مرد سی‌امین جشنواره فیلم فجر که تنها در یک فیلم به ایفای نقش پرداخته‌اند، می‌توان به «جمشید مشایخی» (چک)،‌ «سعید راد» (گیرنده)، «فریبرز عرب‌نیا» (پنهان)، «مهران مدیری» (پل چوبی)،‌ «علیرضا خمسه» (سلام بر فرشتگان)، «حسین یاری» (یک سطر واقعیت)، «داود رشیدی» (اکباتان)، «سعید پورصمیمی»‌ (بوسیدن روی ماه)،‌«محمد‌رضا فروتن» (بی‌خداحافظی)، «پژمان بازغی» (اینجا شهر دیگری است)، «رامبد جوان» (آزمایشگاه)، «بهرام رادان» (پل چوبی)، «خداداد عزیزی» (رضا هرگز نمی‌خوابد) و ... اشاره کرد.
ب) بازیگران زن
در بخش پرکارترین بازیگر زن سی‌امین جشنواره فیلم فجر نام چهره جدیدی به چشم می‌خورد. «سحر قریشی» امسال با پنج فیلم «محرمانه تهران» (مهدی فیوضی)، «گشت ارشاد» (سعید سهیلی)، «دوباره با هم» (روزبه حیدری)، «اکباتان» (مهرشاد کارخانی) و «همه چی آرومه» (مصطفی منصوریار) در سی‌امین جشنواره فیلم فجر حضور دارد. البته مشخص نیست قریشی در این فیلم‌ها در نقش‌های کوتاه ظاهر شده یا نقش‌های بلند ولی به هر حال حضور او در این پنج فیلم نوید فصل جدیدی از حضور او در سینمای ایران را می‌دهد.
در این بخش «گوهر خیراندیش»، «مهناز افشار» و «نیکی کریمی» هم هر‌کدام با سه فیلم در جشنواره حضور دارند.
«گوهر خیراندیش» امسال با سه فیلم «میگرن» (مانلی‌شجاعی‌فر)، «پیشونی سفید» (سید جواد هاشمی) و «روئیدن در باد» (رهبر قنبری) به جشنواره می‌آید.}

^{«مهناز افشار» که سال گذشته توانست سیمرغ بلورین بهترین بازیگر مکمل زن را برای فیلم «سعادت‌آباد» (مازیار میری) از آن خود کند، امسال با فیلم‌های «برف روی کاج‌ها» (مانی حقیقی)، «پل چوبی» (مهدی کرم‌پور) و «یه عاشقانه ساده» (سامان مقدم) در جشنواره حضور دارد.}

^{همچنین «نیکی کریمی» که سال گذشته با «سوت پایان» به عنوان کارگردان و بازیگر در جشنواره حضور داشت، امسال با فیلم‌های «بیداری» (فرزاد موتمن)، «تلفن همراه رئیس جمهور» (علی عطشانی)، «من همسرش هستم» (مصطفی شایسته) در سه ژانر مختلف به جشنواره سی‌ام فجر می‌آید.
در میان بازیگران زن که با دو فیلم در جشنواره حضور دارند می‌توان به «ویشکا آسایش»، «مهراوه شریفی‌نیا»، «هانیه توسلی»، «شیرین یزدان‌بخش»، «میترا حجار»، «باران کوثری»، «مریلا زارعی»، «لیلا حاتمی»، «لعیا زنگنه»، «پانته‌آ بهرام»، «پریوش نظریه» و «هنگامه قاضیانی» اشاره کرد.
بنابراین گزارش، «ویشکا آسایش» که سال گذشته با فیلم «ورود آقایان ممنوع» (رامبد جوان) توانست سیمرغ بلورین بهترین نقش اول جشنواره را از آن خود کند، امسال با فیلم‌های «برف روی کاج‌ها» (پیمان معادی) و «رضا هرگز نمی‌خوابد» (رضا عطاران) پا به جشنواره می‌گذارد.
«هنگامه قاضیانی» هم امسال با دو فیلم «میگرن» (مانلی شجاعی‌فرد) و «روزهای زندگی» (پرویز شیخ‌طادی) به جشنواره می‌آید.}

^{همچنین «مریلا زارعی» نیز در دو فیلم «رضا هرگز نمی‌خوابد» (رضا عطاران) و «خرس» (خسرو معصومی) حضوری متفاوت دارد.«شیرین یزدان‌بخش» نیز با فیلم‌های «بوسیدن روی ماه» (همایون اسعدیان) و «برف روی کاج‌ها» (پیمان معادی) به جشنواره فیلم فجر می‌آید «باران کوثری» هم که سال گذشته در فیلم «اسب حیوان نجیبی است» نمایشی متفاوت داشت، امسال قرار است با فیلم‌های «بغض» (رضا درمیشیان) و «آزمایشگاه» (حمید امجد) نمایشی متفاوت داشته باشد.
همچنین «میترا حجار» که سال گذشته با فیلم «خاک و آتش» با گریمی متفاوت ظاهر شد، امسال با دو فیلم «نارنجی پوش» (داریوش مهرجویی) و «من همسرش هستم» (مصطفی شایسته) پا به سی‌امین جشنواره فیلم فجر می‌گذارد.
«شقایق فراهانی» هم پس دوری از جشنواره، امسال با دو فیلم «بی‌خداحافظی» (احمد امینی) و «بیداری» (فرزاد موتمن) حضور دارد.
«نیلوفر خوش‌خلق» نیز امسال با دو فیلم «پیشونی سفید» (سید جواد هاشمی) و «قلاده‌های طلا» (ابوالقاسم طالبی) حضور می‌یابد.
«پریوش نظریه» هم قرار است امسال با فیلم‌های «در انتظار معجزه» (رسول صدرعاملی) و «اینجا شهر دیگری است» (احمد رضا گرشاسبی) به جشنواره فیلم فجر بیاید.
«پانته‌آ بهرام» که سال گذشته فقط صدایش را در فیلم «اسب حیوان نجیبی است» شنیدیم، امسال با دو فیلم «بی‌خود و بی‌جهت» (عبدالرضا کاهانی) و «میگرن» (مانلی شجاعی‌فرد) حضور دارد.}

^{همچنین «لیلا حاتمی» که سال گذشته نمایش متفاوتی با «سعادت‌آباد» داشت، امسال با دو فیلم «نارنجی‌پوش» (داریوش مهرجویی) و «پله آخر» (علی مصفا) در جشنواره حضور دارد.}

^{همچنین «لعیا زنگنه» پس از چند سال دوری از سینما قرار است امسال با دو فیلم «خودزنی» (احمد کاوری) و «زندگی خصوصی» (حسین فرح‌بخش) حضور پیدا کند.
«مهراوه شریفی‌نیا» نیز با دو فیلم «یه عاشقانه ساده» (سامان مقدم) و «یک سطر واقعیت» (علی وزیریان) به جشنواره فیلم فجر می‌آید.
همچنین «هانیه توسلی» با دو فیلم «مادر پاییزی» (سیروس رنجبر) و «زندگی خصوصی» (محمد حسین فرح‌بخش) پا به جشنواره فیلم فجر می‌گذارد.}

^{«هدیه تهرانی» نیز امسال با دو فیلم «پل چوبی» (مهدی‌کرم‌پور) و «یک روز دیگر» (حسن فتحی) به جشنواره می‌آید.}

^{«آناهیتا نعمتی» نیز با فیلم‌های «پنهان» (مهدی رحمانی) و «یکی می‌خواد باهات حرف بزنه» (منوچهر هادی) به جشنواره فیلم فجر می‌آید.
«ماه‌چهره خلیلی» نیز امسال با فیلم‌های «شور شیرین» (جواد اردکانی) و «سلام بر فرشتگان» (فرزاد اژدری) در جشنواره حضور دارد.
در میان بازیگران یک فیلم در جشنواره سی‌ام می‌توان به «نگار جواهریان» (بی‌خود و بی‌جهت)، «بیتا فرهی» (در انتظار معجزه)، «مهتاب کرامتی» (یکی می‌خواد باهات حرف بزنه)، «نیوشا ضیغمی» (گشت ارشاد) و ... اشاره کرد.
با توجه به حضور بازیگران مختلف مرد و زن و تنوع بازی‌ آن‌ها در نقش‌های مختلف، باید منتظر ماند و دید چه کسانی جوایز بازیگری سی‌امین جشنواره بین‌المللی فیلم فجر را به منزل می‌برند.}

داربی شیش ستاره!/ جادوگر یا زیدان، سید یا هوشیار؛ امروز روز کیست

پنج شنبه 90/11/13 , 12:1 ع • ابوالفضل حضرتی • نظر

بازی بزرگ بازیگران بزرگ می‌خواهد. کسانی که قادر باشند در یک لحظه جهت بازی را عوض کنند و سرنوشت‌ساز شوند. ستاره‌هایی که بتوانند به‌اصطلاح «بازی را دربیاورند».

بازی امروز را ممکن است بازیکنی «در بیاورد» که کسی از او توقع ندارد. ستاره سرنوشت‌ساز داربی امروز ممکن است کسی باشد که هیچ کس حساب ویژه‌ای روی او باز نکرده. اما از این ستاره‌های خلق‌الساعه و شگفتی‌ساز که بگذریم چند اسم هست که می‌شود پیش‌بینی کرد به چهره اصلی و سرنوشت‌ساز این بازی تبدیل شوند و این لیست 6نفر از همان‌هاست. این 6نفر می‌توانند ستاره احتمالی داربی باشند.

مجتبی جباریاین خودش نکته تعجب‌برانگیزی است که اسم مجتبی جباری در همه لیست‌ها هست. بهترین گلزن‌های داربی، شکست‌ناپذیرهای داربی، و حالا ستاره‌های احتمالی داربی! جباری شاه‌مهره مظلومی است. بازیکنی که اگر در میدان نباشد ساختار تیمی استقلال به طور کلی دگرگون می‌شود. جباری در داربی‌های اخیر (لااقل در این دوتای آخر) از معماران اصلی پیروزی استقلال بوده است. اگر پزشکان نتوانند او را به بازی امروز برسانند، استقلال از لحظه شروع بازی یک گل از حریف عقب خواهد بود.

علی کریمیمدتی هست که یک درخشش درست و حسابی و دلچسب در مقابل استقلال نداشته. در بازی رفت استیلی او را در نوک حمله به کار گرفت و تنهایی‌اش در آن منطقه در حالی که همتایش با شماره8 آبی در میانه میدان جولان می‌داد صحنه‌های رقت‌انگیزی را برای هواداران پرسپولیس خلق کرد. جادوگر که عصر یکشنبه در مقابل ذوب‌آهن دوباره چشمه‌هایی از شعبده‌هایش را رو کرد در داربی‌های گذشته به طالب‌لو و برومند گل زده و بدش نمی‌آید رحمتی را هم به این لیست اضافه کند.

مهدی رحمتی6ماه بیشتر نیست که رحمتی به استقلال برگشته اما در همین مدت اندک 3بار داربی برگزار شده و دوتای آن سهم او بوده است. سید در دو داربی اخیرش کمتر دچار زحمت شد و برتری مطلق استقلالی‌ها او را به یکی از عناصر کم‌کار میدان بدل کرد. اما امروز با توجه به غیبت مهره‌های استقلال احتمال خلق موقعیت‌های بیشتر روی دروازه او بسیار بالاست. وقتی پرسپولیس می‌تواند موقعیت خلق کند یعنی یکی دیگر از روزهای درخشان رحمتی در راه خواهد بود.

Perspolis steghlal

محمد نوریتا الان باید حداقل دو گل به نامش ثبت شده باشد اما هنوز اسمش در لیست گلزنان داربی نیست! نوری سال قبل یک گل سالم به استقلال زد که بی‌جهت آفساید گرفته شد. همین امسال و در بازی رفت دو تیم هم یک پنالتی را به خارج از دروازه فرستاد تا حسرت‌هایش تمدید شوند. در روزهایی که مهاجمان پرسپولیس ناامیدکننده نشان می‌دهند بار گلزنی بر دوش او و کریمی افتاده است. برای او که یکی از بدشانس‌ترین پرسپولیسی‌ها در بازی داربی است، امروز می‌تواند یک نقطه عطف باشد.

میلاد میداوودیمیلاد هم از جمله بازیکنانی است که می‌توانند در این بازی خودشان را جاودانه کنند. او در آخرین داربی (جام حذفی) بسیار درخشان بود اما نتوانست نامش را به گلزن‌های داربی اضافه کند. حتی در یک موقعیت درخشان ضربه‌اش به تیر دروازه حقیقی خورد و آه از نهاد میلاد درآورد. یکی از آن گل‌های کریس رونالدویی که میلاد با پیراهن استقلال اهواز به پرسپولیس زد اگر با پیراهن آبی‌های تهرانی به ثمر برسد شماره10 را در تاریخ داربی‌ها جاودانه خواهد کرد.

حسین هوشیاربله! تعجب نکنید! حسین هوشیار می‌تواند یکی از عناصر مهم و تاثیرگذار این بازی باشد. تا همین دو ماه قبل هوشیار باید دعا می‌کرد در ساعت برگزاری داربی، تیمش در لیگ‌یک بازی نداشته باشد تا او راحت به تماشای داربی برسد. اما امروز درون دروازه پرسپولیس ایستاده و دومین بازی زندگی‌اش با پیراهن این تیم، مقابل استقلال خواهد بود! اگر هوشیار یکی دو موقعیت اول را به خوبی دفع کند روحیه می‌گیرد و روی دور می‌افتد وگرنه...دروازه‌بانی که طی دو ماه چنین فاصله‌ بعیدی را طی کند و از یاسوج به داربی برسد حتما به‌قدر کافی خوش‌شانس بوده است. درخشش در داربی امروز، افسانه زندگی او بیش از آنچه که هست به سیندرلا شبیه خواهد کرد.

داربی همان داربی است

پنج شنبه 90/11/13 , 11:36 ص • ابوالفضل حضرتی • نظر

مجتبی محرمی....غایب.....مهدی هاشمی نسب.....غایب.....احمد عابدزاده......غایب.....ناصر محمد خانی، شاهین وشاهرخ،صادق ورمزیار، صمد مرفاوی، همایون، قصه شش تایی ها، پروین، تیمسار خسروانی، اصلا باشگاه دوچرخه سواران، نهایتا" تاج، این سو همه آنهایی که سرداران سرخ بودند، تو اصلا بنویس مایلی کهن، بگو محمد پنجعلی ؛لیست غایبان داربی که پر از اسم وفامیل های متعدد باشد، رویاهای کودکانه و قد کشیده تا نوجوانی هایمان هم که به مددمان بیاید وزانوهای کرخت مان از صبح بازی را یادآوری کند تا بگوید « سال به سال » مان دریغ از همه پارسال هاست بازهم داریم به خودمان دروغ می گوییم.

داربی همان داربی است ما نگاهمان عوض شده است.ما حالا دیگر با به فراموشی سپردن تلویزیون های 14 اینچ سیاه وسفید پر از برفک هایمان ،که گاه حتی کاربردی در حد رادیو داشت، با از یاد بردن صدای خاص کیومرث صالح نیا که حتی اگر می گفت «پرسپولیس قرمز پوش از راست به چپ میزنه majidi karimi

و....حالا یه حمله از استقلالی ها ....و استقلال آبی پوش هم از راست به چپ!» تایید می کردیم که بازی «یک گله» است وهمه دارند از راست به چپ می زنند و زیر همه پخش زنده های مداوم ال کلاسیکو ودارابی های بزرگ فوتبال دنیا، توقع مان بالا رفته است. توقع مان ما را برداشته وبا خود به آسمان برده تا از آنجا کره خاکی را شکل توپ فوتبال ببینیم....و فوتبال خودمان را شبیه توپ بازی! اصلا تقصیر معلم دوره دبستانمان بود که گفت کره زمین شبیه توپ فوتبال است ونگفت شبیه توپ بسکتبال، والیبال، هندبال و... است. ما فوتبالی بزرگ شدیم و حالا دیدمان هم فوتبالی تر از خودمان بزرگ وبزرگ تر می شود.

دیدمان به فوتبال تابع قوانین دستور زبان فارسی نیست. نه فقط زبان فارسی که همه زبان ها! ما در نگاهمان به فوتبال، ما در چشم دوختن مان به داربی بزرگ پایتخت، چهار زمان را برای افعال مان توصیف کرده ایم« گذشته ، حال، آینده و....اون دوران!»

اون دوران مجتبی بود واحمد و مهدی وصمد و امیر وشاهرخ و...

Arash Borhani

اون دوران ما هم این نبودیم.

اون دوران را باید از دید نوجوان امروزی در فرداهای بعد جستجو کرد. آنگونه که حالا که بزرگ شده ایم نوروز هم برایمان با قید زمان« اون دوران» حلاوت های تاریخی و پر خاطره می گیرد.

اگر خودمان بزرگ شده ایم، اگر گمان می کنیم داربی بی معناست، اگر دغدغه های زندگی ما را از فوتبال دور کرده، اگر هیجانات دیگری زیر پوست مان افتاده وتاول داربی را واکسینه شده ایم، با شعارهای روشنفکرانه مان شیرینی داربی را برای نوجوانان امروزی تلخ نکنیم.

اگر دیروز کری های قبل وبعد از بازی مان را روی دیوارهای کوچه با گچ می نوشتیم ، امروز هم کم در صفحات اجتماعی مان کری نمی خوانیم. هنوز هم بیقرار داربی هستیم و وهنوز هم با آهی کشیده و مداوم می گوییم« اون دوران...» اما 90 دقیقه پای پلاسمای نشسته بر جای 14اینچ ها، تکان نمی خوریم تا تیم محبوبمان ببرد و بردنش را به رخ بکشیم.

نه؛ داربی همان داربی است حتی اگر سربازان جنگجویش اسی شریفات و حمید علی عسگر باشند. خودمان را گول نزنیم. فردا بازهم با هر شوت به سمت دروازه رقیب نیم خیز می شویم و با به خطر افتادن دروازه خودی دست ودلمان می لرزد. نگویید نه لطفا...

→قبل بعد←