عشق است زنده یاد ناصر خان حجازی و استقلال

قهرمان دو دوره رقابتهای قویترین مردان ایران که سابقه حضور در مسابقات جهانی را نیز در کارنامه ورزشی اش داشت، شامگاه شنبه در درگیری مورد اصابت ضربات چاقو قرار گرفت و پس از انتقال به بیمارستان درگذشت.

روح الله داداشی قهرمان دو دوره مسابقات قوی ترین مردان ایران که سابقه حضور در چندین دوره رقابتهای قویترین مردان جهان را نیز در کارنامه ورزشی خود داشت شامگاه شنبه در منطقه غرب کرج مورد حمله افراد ناشناس قرار گرفت و پس از انتقال به بیمارستان شهید مدنی جهانشهر کرج دار فانی را وداع گفت.
داداشی که همزمان با میلاد حضرت علی (ع) در آسایشگاه کهریزک حاضر شد و ساعاتی را در کنار سالمندان و کودکان معلول سپری کرد، هنگام مرگ 30 ساله بود. این قهرمان قویترین مردان ایران از ناحیه گلو و سینه مورد اصابت چاقو قرار گرفته بود و پس از انتقال به بیمارستان به علت شدت جراحات وارده جان به جان آفرین تقدیم کرد.
آخرین حضور روح الله داداشی در آسایشگاه کهریزک به مناسبت میلاد حضرت علی(ع)
جزییات حادثه:

ایرنا با اندکی تفاوت نوشت:

یک منبع آگاه گفت " روح الله داداشی " قوی ترین مرد ایران و جهان در درگیری با سه جوان جان خود را از دست داده است.
این منبع آگاه که خواست نامش فاش نشود ، گفت داداشی شب گذشته به همراه یکی از دوستانش با خودروی شخصی اش از سمت شمال به جنوب در خیابان گلشهر کرج در حرکت بود که در ازدحام خودروها بین راننده یک دستگاه پراید و داداشی درگیری لفظی بوجود می آید.
وی بیان داشت : این درگیری لفظی بین روح الله داداشی و سه سرنشین خودرو پراید تا خیابان پونه کرج ادامه می یابد و در نهایت سرنشینان ، از دو خودرو پیاده شده و به درگیری فیزیکی می پردازند.

در این در گیری یکی از سرنشینان پراید چند ضربه چاقو به گردن و سینه روح الله داداشی وارد می کند و بلافاصله به همراه دو سرنشین دیگر پراید متواری می شوند.
شدت جراحات وارده به حدی بود که داداشی قبل از انتقال به بیمارستان جان خود را از دست می دهد.
روح الله داداشی چند دوره عنوان قوی ترین مرد ایران / مردان آهنین / را به خود اختصاص داد.

وی در رقابتهای قوی ترین مردان جهان که سال گذشته با شرکت 12 تن از قوی ترین مردان جهان در جزیره قشم برگزار شد عنوان قهرمانی را کسب کرد.
وی پس از این مسابقات اعلام کرد که دیگر قصد ندارد در رقابتهای قوی ترین مردان ایران شرکت کند

از آنجا که اخیراً نهضت مجسمه براندازی مد شده و بعد از ناپدید شدن مجسمه های تهران ، مجسمه های سربازان تاریخی را در ساری تخریب کردند و قرار است مجسمه مرحوم مغفور آریوبرزن را هم از یاسوج بردارند ، این پپه سراپا تقصیر ، برای سهیم شدن در ثواب این طرح بزرگ و ملی، سیاهه ای از مجسمه های مشکوک را تهیه کرده ام تا کمکی هر چند کوچک به مسوولان محترم در براندازی الباقی مجسمه ها کرده باشم. باشد که مقبول بیفتد.
مجسمه ابوالقاسم فردوسی در مشهد 
این آقا اولاً متهم است به سلطنت طلبی و ای بسا اگر استنطاقی هم صورت بگیرد ، مقر بیاید که با رضا پهلوی هم ارتباطاتی دارد و الا هیچ آدم "مورد ندار"ی نمی آید اسم کتابش را بگذارد شاهنامه

ثانیاً نامبرده به جای آن که در حفظ و گسترش زبان عربی بکوشد ، عمرش را گذاشته برای زبانی موسوم به فارسی! حتی در اعترافاتش که یک نسخه از آن به دست اینجانب رسیده به صراحت اعتراف می کند: بسی رنج بردم در این سال سی ، عجم زنده کردم بدین پارسی.
آیا همین دو دلیل برای به زیر کشیدن مجسمه این عنصر مشکوک کفایت نمی کند؟!
مجسمه حافظ در بجنورد
به نظر شما شاعری که از اول دیوانش تا آخر آن از می و شراب و لب یار و چشم خمار و این قبیل کارهای خاک تو سری حرف می زند ، شایستگی آن را دارد که مجسمه اش را بسازند و در مقابل چشم خانواده ها قرار دهند؟!
مجسمه سعدی در شیراز
ایشان مشکوک به جاسوسی و ارتباط با بیگانگان است؛علتش هم سفرهای خارجی زیادی است که آن زمان داشته و صد البته اصل بر این است که برای جاسوسی و و طن فروشی بوده مگر آن که خلافش ثابت شود. بنابراین تا پرونده مشارالیه از نظر امنیتی بررسی شوذ ، لازم است مجسمه اش پایین آورده شود.
مجسمه شهید مهدی باکری در ارومیه
نامبرده که بسیجی واقعی بوده ، گویا با فتنه گران سر و سری داشته است به گونه ای که خس و خاشاک ها در ایام بعد از انتخابات فریاد می زده اند: بسیجی واقعی همت بود و باکری.
مجسمه رییس علی دلواری در بوشهر 
این آقا که معلوم نیست چه کسی رئیسش کرده ، یک وجه شباهت شگفت انگیز با آن آریو برزن معلوم الحال دارد و آن این که همانند او با نیروهای مهاجم غربی جنگیده و در این راه جان خود را از دست داده است.
برای برقراری عدالت هم که شده و برای این که فردا صدای اعتراض بوشهری ها بلند نشود که چرا بین ما و یاسوجی ها فرق می گذارید و مجسمه آنها را بر می دارید و مال ما را برنمی دارید ، پیشنهاد می شود این مجسمه هم هر چه سریعتر به سلامتی و خوشی تخریب شود.
مجسمه پروین اعتصامی در کیش
مشارالیها روسری اش به گونه ای تنظیم شده که موهایش بیرون مانده و ای بشا "مش" هم کرده باشد که در مجسمه معلوم نیست. لذا لازم است بعد از کندن مجسمه ، جهت طی مراحل قانونی در اختیار خواهران گشت ارشاد قرار گیرد.
مجسمه مدرس در تهران
مجسمه این آقای مدرس را برده اند و در کمال بی سلیقگی گذاشته اند میدان بهارستان ، روبروی مجلس ، که به نظر می رسد توطئه ای باشد برای تضعیف روحیه نمایندگان مردم و عذاب وجدان دادن به این بندگان خدا.
مدرس در دوران نمایندگی اش در مجلس ، نه از دولت وقت ، چک 5 میلیون تومانی می گرفت ، نه امروز طرح سوال و استیضاح امضا می کرد و فردا پس می گرفت ، نه برای این که خودش دوباره نماینده شود قانون مملکت را عوض می کرد ، نه ملت بیچاره را مجبور می کرد بروند به سردفترها پول الکی بدهند ، نه مشکلات درجه اول مردم را رها می کرد و به سگ های خانگی گیر می داد و ... خلاصه این که این آقا کلی بدآموزی دارد.
بنابراین بهتر است این مجسمه را از بهارستان برداشته ، در یکی از نقاط فقیر نشین شهر که گذر نماینده ها جز در ایام تبلیغات انتخاباتی به آن نمی افتد ، نصب کنند.
مجسمه کریم خان زند در شیراز
دلیل خاصی برای برداشتن این مجسمه وجود ندارد ؛ همین طوری برای خنده و شوخی آن را تخریب کنند دور هم باشیم.
تذکر حیاتی:
البته مجسمه هایی که باید برداشته شوند ، بیشتر از این ها هستند ولی از آنجا که در کشور ما همه چیز بر اساس اولویت و زمان بندی پیش می رود ، فعلا این چند مورد را بردارند ، تا نوبت به بقیه برسد.
اطلاعیه:
 آماده دریافت گزارش های مردمی درباره مجسمه های مشکوک در سطح شهر و موزه ها می باشیم

کفش ملی که زمانی کارخانه ای پررونق محسوب می شد امروز با وجود اجرایی شدن سیاست های اصل 44 قانون اساسی همچون سایر کارخانه های که ابتدای انقلاب مصادره و ملی اعلام شدند ورشکسته شده است.
با وقوع انقلاب اسلامی تعداد زیادی از کارخانه ها و صنایع مصادره و ملی شدند. بسیاری از این صنایع مثل گروه کارخانجات کفش ملی به دلیل ضعف مدیریت و عدم واگذاری به بخش خصوصی ورشکست و کاملا منحل شدند. این در حالی است که از پرسنل 10هزار نفری کفش ملی تنها 700 نفر باقی مانده .

«رحیم ایروانی» موسس و بنیانگذار گروه کارخانجات ملی بود. وی در یکی از سال های دهه 30 به چکسلواکی سفر کرد که حاصل این سفر آوردن دو کارشناس و یک دستگاه اتوکلاف به ایران بود. تولید این نوع کفش در مقایسه با نمونه خارجی 10تومانی اش 3 یا 4 تومان هزینه داشت.

وی بعدها زمینی در مهرآباد خرید. وسعت این زمین 700 متر بود که 400 متر بنای ساختمانی داشت. ایروانی کارش را تنها با35 نفر کارگر آغاز کرد. ایروانی بعد از آغاز به کار کارخانه ، با خرید ماشین دوخت از پارچه های ایرانی استفاده کرد و کارخانه ای به نام ولکو نیز حاضربه سرمایه گذاری و آوردن فناوری به ایران شد.

این کارخانه در ابتدا 150 زوج محصول داشت. کارخانه، کفش ملی نام گرفت که ملی شدن نفت را در ذهن مردم و مشتریان تداعی می کرد. رحیم ایروانی با خرید تعداد زیادی از خانه های مهرآباد کارخانه خود را گسترش داد. او در یکی از زمین هایی که خریده بود مسجدی را نیز احداث کرد. تا سال 1337 در ایران کفش های چرمی تولید نمی شد اما بعد از این سال،به دنبال تاسیس کارخانه های چرم ، تولید کفش چرم نیز در کفش ملی آغاز شد.

در این زمان رقبای عمده کفش ملی کفش های وارداتی بودند که از چکسلواکی وارد می شدند.از سال 47 به بعد در کنار تولید کفش محصولاتی مثل جوراب ، توید آستر و بند کفش و مواردی دیگر اقدام نمود.

در سال 47 بعد از موفقیت تولید کفش در مهرآباد جنوبی مرحله سوم توسعه صنعت کفش ایران در کیلومتر 18 جاده قدیم کرج در اسماعیل آباد شروع شد. وی زمینی به مساحت 400هزار متر خرید و پارک صنعتی کفش ملی فعالیت خود را رسما در اوایل سال های دهه 50 آغاز کرد. در این زمین نقشه احداث 400 خانه سازمانی برای کارگران در نظر گرفته شده بود. او با احداث این خانه ها به دنبال کاهش هزینه رفت و آمد کارگران و هزینه نقل و انتقال آنان بود.

در کارخانه کفش ملی تا سال 1350 انواع مختلفی از کفش مثل کفش ورزشی ، کفش برای روزهای بارانی،چکمه،پوتین،دمپایی،کفش کتانی،کفشهای بچه گانه و کفش ایمنی تولید می شد.
به تدریج گنجایش کارخانه مهرآباد زیاد شد به طوریکه روزانه 12هزار و 500 جفت کفش در کارخانه کفش ملی توسط 2هزار و 500 کارگر استخدام شده تولید می شد.

ایروانی طی سال های 1335 تا 1357 بیش از 50 شرکت صنعتی و تجاری تاسیس و در زمینه تولید انواع کفش در بیش از 25 شرکت صنعتی با شرکای داخلی و خارجی مشارکت داشت.

جالب است بدانید که رحیم ایروانی در سال 1343 شرکتی به نام شرکت کانون مشاوره اقتصادی را به منظور تربیت و پرورش 22 کودک دو ماهه تا 2ساله تاسیس کرد تا در آینده این کودکان از مدیران بنگاه های صنعتی او بشنود.قرار بر این شد قسمت عمده بودجه کانون به مصارف تحصیلی این اطفال برسد و لوازم خوارک پوشاک و وسایل زندگی ساده و کم خرج باشد. همچنین هیچ کدام از این اطفال نیز پس از رسیدن به سن 18 سالگی هیچ تعهدی نسبت به کانون ندارند و مختارند که هرجور که خواستند در اجتماع زندگی کنند.فقط انتظار موسسه این است که نسبت به تحصیل جدی باشند و تمسک به دین اسلام و حسن اخلاق را پیشه خود سازند.با وقوع انقلاب اسلامی ایروانی این کودکان را که آن زمان 14 تا 16 ساله بودند با خود به خارج از کشور برد .

در سال 57 سرمایه گذاری شرکت در مقایسه با سال 1355 به میزان 741 میلیون ریال افزایش یافت . ایروانی علاوه بر تاسیس فروشگاه کفش کلی در سراسر کشور ویکسان سازی قیمت ها در فروشگاه های کفش ملی توانست به کشورهای اروپای شرقی و شوروی نیز کفش صادر کند. در کارخانه کفش ملی طی 30 سال بیش از 10 هزار نفر در کارخانه مشغول به کار بودند

شرکت کفش ملی با وقوع انقلاب مصادره و ملی شد و متاسفانه به دلایلی مثل ضعف مدیریت و واگذار نکردن آن به بخش خصوصی متحمل 4 میلیادر زیان خالص و 800میلیون تومان زیان انباشته شد.

ایروانی بعد از 25 سال مصادره کارخانه با روی کار آمدن هر مدیر جدیدی به وی تلفن می زد و انتصابش را به مدیریت تبریک می گفت و او را به حفظ شرکت تشویق می کرد زیرا معتقد بود که چند هزار نفر از این طریق زندگی می کنند.ایروانی تا سال 57 در ایران زندگی می کرد و بعد از آن با مهاجرت اجباری به آمریکا رفت.

وی ابتدا کارخانه کفش و چرمسازی را در بوستون آمریکا تاسیس کرد و سپس در قاهره کارخانه کفش استاندارد را تاسیس کرد.

رحیم ایروانی سرانجام در 12 بهمن 84 بعد از یک روز کامل کاری درگذشت.

اکنون فروشگاه های کفش ملی به عرضه تولیدات صنایع کوچک و دیگر کارخانه ها تبدیل شده اند.پارک صنعتی کفش ملی نیز انبار شرکت های خودرو سازی است.هم اکنون بعد از 32 سال،از پرسنل 10 هزار نفری گروه کفش ملی تنها 700 نفر باقی مانده اند که در کفش گنجه و بخش های بازرگانی مشغول به کار هستند

در طول ماههای اخیر و پس از قهر محمود احمدی نژاد در ابتدای اردیبهشت ماه، رسانه های اپوزسیون و وابسته به بیگانه در چرخشی آشکار به حمایت از وی و نزدیکانش بویژه مشایی پرداخته و همزمان چهره های نظیر هاشمی رفسنجانی که ایده برون رفت از چالش را دنبال می کنند را بشدت مورد حمله و تخریب قرار دادند.

رسانه هایی نظیر بی بی سی، صدای آمریکا، روز آنلاین و رسانه های وابسته به اپوزیسیون در مطالب متعددی که عمدتا با قلم چهره های نظیر اکبرگنجی، فرج سرکوهی و تعداد دیگری از روزنامه نگاران و چهره های سیاسی اپوزیسیون جمهوری اسلامی به صورتی آشکار به حمایت از حرکات احمدی نژاد پرداختند.

اکبر گنجی که حمایت وی از معترضان انتخابات به صورت ویژه از سوی صداوسیما و رسانه های نظیر کیهان پوشش داده شده بود، اکنون که در مقالات مفصل و متعددی به حمایت از احمدی نژاد می پردازد با کمترین توجه رسانه های رسمی جمهوری اسلامی مواجه نمی شود.

اکبر گنجی در مقالات اخیر خود اقدامات احمدی نژاد را حمله به رهبری با کمترین هزینه ممکن توصیف کرده و حمایت از حرکتهای وی در تفکیک جنسی، متهم کردن نهادهای نظام به قاچاق، و سیاسی خواند فعالیت قوه قضاییه در کنار اصرار بر طرح باغشهر با وجود مخالفت صریح رهبرانقلاب را مصداق اقداماتی می داند که فارغ از انگیزه احمدی نژاد برای دست زدن به آن فعالیتی آشکار در جهت تضعیف نظام است و باید از آن حمایت کرد!

گنجی در همین مقاله که با عنوان منافع و انگیزه شناسی سیاسی در روزآنلاین منتشر شده است از تلاش هاشمی برای کاهش پرداخت هزینه اشتباهات مسئولات توسط رهبری بشدت انتقاد کرده است و البته در مقابل با اشاره به اینکه انگیزه های احمدی نژاد هرچه باشد، رفتارهایشان آنها را به اهدافشان که در مقاله مذکور ذکر شده نزدیک می کند، آورده است: «ضمن داوری درباره ی نیات و انگیزه های سیاستمداران، به اعمال و سیاست هایشان به طور مستقل نیز باید نظر کرد و موجه بودن و ناموجه بودنشان را باز کاوید. در مورد مثال آخر، به طور طبیعی طرفداران نظام جمهوری اسلامی عمل احمدی نژاد را بد به شمار خواهند آورد، ولی مخالفان نظام عمل او را خوب به شمار خواهند آورد. از سوی دیگر، بدبین کردن مردم به نظام و تحریک اقشار محروم و کم درآمد علیه نظام، به سود فرایند گذار به دموکراسی است...»

فرج سرکوهی دیگر رونامه نگار اپوزیسیون نیز همزمان در تحلیل در بی بی سی فارسی با حمله به هاشمی وی را چهره ای منفور خوانده است که در جهت حفظ نظام تلاش می کند و اتهامات متعددی نسبت به دوران مدیریت هاشمی در قوه مجریه و پس در آن، عمدتاً در راستای حفظ نظام مطرح کرده که با ادبیات و الفاظی غیرمعمول و توهین آمیز ذکر شده است.

مشابه مطالب مذکور ده ها عنوان مطلب در رسانه های اپوزسیون و بیگانه در ماههای اخیر منتشر شده که پژوهشگرانی نظیر عبدالله شهبازی در مقالات خود با استناد به آنان خواستار واکاوی دلایل حمایت محسوس اپوزیسیون جمهوری اسلامی و رسانه های وابسته به دولتهای آمریکا، انگلیس و هلند از جریان احمدی نژاد و تخریب چهره های که خواستار حل چالش فعلی می باشند، شده اند

آن چه مشاهده می کنید حکم ماموریتی متعلق به شهید نادر مهدوی است. نادر مهدوی سردار شهادت طلبانِ خلیج فارس است. هم او بود که با همرزمانش خلیج فارس را تا ماه ها برای ناوگان فوق مدرن  آمریکا و متحدانش نا امن نمود و حیثیت این کشور را بار ها به بازی گرفت.تاریخ این ماموریت، مطابق آن چه در حکم آمده است اول مرداد ماه لغایت سوم مرداد ماه 1366 می باشد. هیچ روایتی از فحوای این ماموریت 48 ساعته داده نشده است اما حادثه بزرگی که در این دو روز در خلیج فارس واقع شد، تخمین درباره موضوع این ماموریت را آسان می کند. ماجرا از این قرار است:

در مورخه 29 تیر 1366، قطعنامه 598 شورای امنیت سازمان ملل متحد به تصویب رسید. همزمان با تصویب قطعنامه 598، آمریکا آغاز عملیاتِ نظامی خود در خلیج فارس را، جهت اسکورت نفتکش‏هاى کویتى به وسیله ناوگان خود تحت عنوان "عملیات ارنست ویل" اعلام نمود.

حقیقت ماجرا این بود که ماجراى اسکورت نفتکش‏هاى کویتى عملاً در راستاى تأمین اهداف اقتصادى عراق بود، زیرا کویت بنادر خود را براى بارگیری و تخلیه اسلحه و تجهیزات و مهمات وارداتى و خصوصا نفت صادراتی، در اختیار عراق قرار داده بود. بر همین اساس بود که وزیر امور خارجه ایران اعلام کرد: "نفت در نفتکش‏هاى کویتى با هر پرچمى که باشد در واقع نفت عراق است چون کویت رسما از بغداد در جنگ حمایت مى‏کند." 

به این ترتیب عملیات "ارنست ویل" رسما در جهت تأمین امنیت صادرات نفت عراق از طریق کویت و واردات این کشور انجام مى‏گرفت و طبیعى بود که ایران در برابر چنین مسأله‏ اى آرام ننشیند.

نخستین کاروان نفتکش‏هاى کویتى تحت پرچم آمریکا و با اسکورت ناوشکن‏ هاى ابرقدرت غرب، دو روز بعد از تصویب قطعنامه 598 حرکت خود را از سواحل امارات متحده عربى در دریاى عمان آغاز کرد. سرانجام کاروان اسکورت نفتکش‏هاى "گس پرنس" و "بریجتون " - که نام‏هاى عربى آنها توسط شرکت آمریکایى عوض شده بودند - با سرو صداى زیادى مأموریت خود را آغاز کرده و به سلامت از تنگه هرمز گذشتند اما، در نزدیکى جزیره فارسى با خطر جدى مواجه شده و نفتکش چهارصد هزار تنى "بریجتون " با یک مین 270 کیلویى برخورد نمود. بازتاب این حادثه بسیار گسترده بود.

على‏ رغم این که آمریکا سعى نمود این حادثه را بى‏ اهمیت تلقى نماید، اما چنین ضربه ‏اى براى حیثیت سیاسى و نظامى‏اش جبران‏ناپذیر بود و مهم‏ تر از همه این که عملاً ابتکار عمل در خلیج فارس را به دست ایران مى‏ داد. این رخداد سبب شد که کاروان‏ هاى بعدى بى‏سر و صدا و تبلیغات و با رعایت پنهان کارى از سواحل کویت به دریاى عمان و بالعکس حرکت کنند، در حالى که همواره خطر مین‏ ها، قایق‏ هاى تندرو و موشک ‏هاى کرم ابریشم را احساس مى‏کردند. 

نادر مهدوی، سرانجام در 16 معرماه 1366، پس از آن که ناوگروهِ تحت امرش، یک فروند هلی کوپتر آمریکایی را سرنگون ساخت، با آتش مستقیم تفنگداران دریایی آمریکایی مجروح شد و به اسارت آنان در آمد. سپس در عرشه ناو «یو اس. چندلر» مورد شکنجه قرار گرفته و به شهادت رسید. روحمان با یاد نادر مهدوی و همرزمانش، شاد

به گزارش سایت رسمی باشگاه استقلال، مهدی رحمتی دروازه‌بان تیم فوتبال استقلال در ابتدای صحبت‌های خود در کنفرانس خبری امروز گفت: 11 سال است فوتبال بازی می‌کنم، نه از ستایش مغرور می‌شوم و نه از تحقیر مغموم. دوران خوبی را در فجرسپاسی داشتم، به سپاهان رفتم و دو سال در استقلال بودم. دو سال خیلی خوبی را در استقلال نداشتم و امیدوارم بتوانم امسال که در بهترین شرایط هستم، دین خود را به هواداران ادا و دل آنها را شاد کنم. خیلی‌‌ها اعتقاد داشتند که دیگر به استقلال بازنخواهم گشت اما در عمل دیدند که چنین نیست.

 وی ادامه داد: هرگز در زندگی دنبال زیاده‌خواهی نبودم. روزی همه دست خداست، همواره گفته‌ام که دنبال حق خودم هستم، روزگاری با حقوق کارگری و زحمت پدرم روزگار می‌گذراندم و امروز هم دنبال چیزی بیشتر از حق و حقوق خود نیستم. در فجر سپاسی 37 میلیون و در دو سالی که افتخار حضور در استقلال را داشتم تنها 17 میلیون گرفتم. در مس کرمان هم به اندازه یک بازیکن معمولی حقوق گرفتم، واقعا نمی‌دانم گناه من چیست که این قدر از همه طرف به من حمله می‌شود؟ آیا کسی می‌تواند ادعا کند که برای تیم ملی کشور کم گذاشته‌‌ام؟ نه قتل کرده‌ام و نه از دیوار کسی بالا رفته‌ام. نمی‌گویم بهترین بازیکن تیم ملی اما یکی از یازده نفر اصلی تیم ملی که بوده‌ام؟

گلر اول فوتبال ایران در مورد باشگاه سپاهان و شهر اصفهان گفت: باید تشکر صمیمانه‌ای از مردم اصفهان و هواداران سپاهان و مسئولان این باشگاه داشته باشم. از نیم فصل دوم لیگ دهم اعلام کرده بودم که احتمال دارد سال آینده به دلیل مسائل شخصی نتوانم در اصفهان باشم. اصفهان شهر بسیار خوب با فرهنگی بالا و پرامکانات است اما چون من بچه تهران هستم و در اصفهان کسی را ندارم و فرزندم باید به مدرسه برود، ترجیح دادم خانواده‌ام را به تهران بیاورم.

شماره یک امسال استقلال افزود: برخلاف برخی از شایعات هیچ گونه شرطی برای استقلال نگذاشتم و قبل از رفتن به اردوی اتریش اعلام کرده بودم که به استقلال خواهم رفت. در مصاحبه‌ای گفته بودم که هیچ پول یا چکی از استقلال نگرفتم اما هرگز نگفتم به استقلال نخواهم رفت. من نه در دفتر باشگاه پرسپولیس و نه در هیچ مکانی با کاشانی دیدار نکرده‌ام که بخواهم شروطی را مطرح کنم. پرسپولیس تیم بزرگی است ولی من دو سال بازیکن استقلال بودم و ترجیح دادم باز هم در این تیم و در کنار هواداران آن باشم.

رحمتی در مورد احضارش به سازمان لیگ گفت: هرگز به سازمان لیگ احضار نشده‌ام، سال‌هاست سردار محمدی را می‌شناسم و خودم چند بار به دیدن ایشان رفتم. با یکدیگر صحبت کردیم و هیچ مشکلی وجود ندارد و کپی تمام برگه‌های قراردادم هم در اختیار ایشان قرار دارد. رحمتی در مورد جلال حسینی خاطرنشان کرد: هرگز در جایی نگفته‌ام شرط حضورم، حضور داشتن جلال حسینی است. حسینی بازیکن بزرگی است که خیلی تیم‌‌ها خواهان وی هستند. مگر ایشان بدون تیم مانده که من برایشان دنبال تیم باشم؟ آنهایی که این شایعات را مطرح می‌کردند حالا می‌بینند که من به استقلال آمدم و حسینی در سپاهان ماندگار شده است.

دروازه‌بان آبی‌پوشان در مورد شایعه مصدومیتش تصریح کرد: سال گذشته در سه جام تنها در یک بازی، آن هم با نظر کادر فنی به میدان نرفتم. استقلال کادر پزشکی مجربی دارد که یقیقا بر امور پزشکی اشراف کامل دارند. در حال حاضر هیچ مشکلی ندارم و سه هفته استراحت لازم را هم برای دوران نقاهت آخرین مصدومیتم پشت سر گذاشته‌ام.

رحمتی پیرامون پیراهن شماره یک استقلال و مرحوم حجازی گفت: افتخار می‌کنم با پیراهن شماره یک که زمانی آن را ناصر حجازی می‌پوشید به میدان بروم. یکی از افتخارات زندگی من این است که ناصر حجازی گفته بود رحمتی مرا یاد جوانی‌ام می‌اندازد...

در پایان رحمتی پیرامون حاشیه‌های احتمالی گفت: در سپاهان هم حواشی فراوان بود، اما من تحمل می‌کردم. من پیش‌بینی همه مسائل را کرده‌ام و از اصحاب رسانه می‌خواهم نقل قول‌های من را فقط از سایت شخصی‌‌ام استخراج کنند

مدیرعامل سازمان پارک‌ها و فضای سبز شهرداری تهران ضمن توضیح علت نصب نوارهای زردرنگ بر تنه درختان ولیعصر(عج)، از نصب احتمالی این نوارها بر تنه همه درختان خیابان ولیعصر(عج) در آینده نزدیک خبرداد.
علی‌محمد مختاری  با بیان اینکه درختان همواره در معرض آفات و حشراتی همچون زنجره و کنه هستند، اعلام کرد: سازمان پارک‌ها و فضای سبز در قالب یک طرح پایلوت، 1500 اصله درخت چنار در خیابان ولیعصر(عج) تهران به وسیله نوار زردرنگی از این آفات حفاظت می‌کند.
وی با بیان اینکه برخی حشرات و آفات به رنگ زرد علاقه دارند، اظهار کرد: چسبی که بر روی نوارهای زرد وجود دارد مانع حرکت حشرات و آفات روی تنه درختان می‌شود.

مختاری تاکید کرد: این موضوع موجب حفاظت از درختان در برابر آفات و جلوگیری از خزان زودرس آنها می‌شود.
وی با بیان اینکه این طرح به صورت پایلوت در خیابان ولیعصر(عج) اجرا شده است، افزود: در صورتی که پاسخ مثبتی از اجرای آن دریافت کنیم، طرح در کلیه درختان خیابان ولیعصر(عج) تسری می‌یابد.
مدیرعامل سازمان پارک ها و فضای سبز شهرداری تهران در ادامه، با اشاره به تشکیل کمیته صیانت از درختان خیابان ولیعصر(عج)، می گوید: شهرداری تهران کمیته ای تحت عنوان مدیریت و حفاظت از درختان و فضای سبز خیابان ولیعصر(عج) اظهار کرد: این کمیته با رویکردی فرابخشی و نیز، با بهره‌گیری از ظرفیت‌های مدیریت شهری اقدام به هماهنگ‌سازی بخش‌های فعال در این حوزه می‌کند.

مختاری برخی رئوس برنامه‌های کمیته صیانت از درختان خیابان ولیعصر(عج) را این طور تشریح کرد: زمینه‌سازی برای ایجاد مدیریت واحد در خیابان ولیعصر(عج)، برنامه‌ریزی برای ارتقای اثربخشی اقدامات مدیریت شهری در خصوص درختان، بسترسازی برای مشارکت‌های مردمی و تشکل‌های مردم نهاد در زمینه حفاظت از فضای سبز و درختان پایتخت، بررسی و شناسایی مسایل و مشکلات و نیازهای فضای سبز خیابان و ارایه راهکارهای لازم در زمینه حل این مسائل، از وظایف پیش‌بینی شده برای این کمیته است.
وی در پایان با بیان اینکه شناسنامه درختان تهران تقریبا به روز است، خاطرنشان کرد: کلیه درختان مثمر و غیرمثمر شهر تهران در معابر، پارک‌ها و خیابان‌های اصلی دارای شناسنامه هستند و این کار برای فضاهای سبز جدیدی که شهرداری ایجاد می‌کند نیز انجام می‌شود

باید پرسید فعالان حزب مربوطه اگرچه سهمی در پایه ریزی و حیات جمهوری اسلامی و نیز سهمی در مجلس و لایه های قدرت در ایران امروز دارند، ولی به لحاظ قانونی و مشی حزبی قادر نیستند برای دیگر احزاب و جریان های سیاسی شرط و شروط تعیین کرده و برای اتفاقی بزرگ و ملی مثل انتخابات سراسری و آزاد در کشور، شرط و خط و مرز قائل شوند. درواقع جایگاه یک حزب – هر چقدر هم نزدیک به حاکمیت و حتی عین حاکمیت باشد – اقتضا می کند که درباره احزاب و جریان های دیگر نه به عنوان زیردست بلکه به عنوان یک جریان موازی - هرچند ضعیف و بی ارزش برای رقابت – اعلام نظر کرد.

البته به نظر می رسد جمله اظهارنظرهایی که این روزها از زبان اصولگرایان شنیده می شود و بسیاری معتقدند ملاقات ها با آقای هاشمی رفسنجانی نیز بی ارتباط با این مقوله و دعوت نامه ها نبوده است، برای گرم کردن تنور انتخابات و به قول دوستان روزنامه نویس اصلاح طلب، با هدف خروج از بحران فعلی کشور باشد.

فضایی که از دو سال پیش در کشور به وجود آمده و موضع گیری هایی که اصلاح طلبان درون گود و خارج از گود درباره شرایط شرکت در انتخابات عنوان کرده اند، نشان می دهد که این احتمال وجود دارد که مصالحه ای تا زمان انتخابات اسفندماه شکل نگیرد و تنها جریان های اصولگرا به رقابتی متکثر و متنوع در فضای سیاسی دست بزنند و سعی کنند علاوه بر حامیان سنتی خود لایه های منتقد جامعه را نیز تا جای ممکن پای صندوق بکشانند.

دبیرکل این حزب معروف درباره حضور اصلاح طلبان در انتخابات مجلس نهم گفته است: اصلاح طلبانی که با فتنه گران مرزبندی کردند و به ولایت و قانون اساسی اعتقاد کامل دارند می توانند در انتخابات شرکت کنند.

وی البته ضمن استقبال از حضور اصلاح طلبان در انتخابات تصریح کرده: به طور طبیعی حضور اصلاح طلبان می تواند در فضای انتخابات موثر واقع شود اما اصلاح طلبان درون نظام می توانند در انتخابات آینده با اصولگرایان رقابت کنند.

تعابیری که پس از انتخابات سال 88 به گروهی از اصلاح طلبان اطلاق شد و آنها را به اصلاح طلب و فتنه گر تقسیم کرد، این روزها هم از زبان سران این حزب فعال و هم از جانب سایر اصولگرایان نظام به گوش می رسد. از سوی دیگر اخباری از دفتر آقای هاشمی رفسنجانی و ملاقات ایشان با اعضای همین حزب به گوش رسیده است که از میل به تغییر فضای موجود و بازگرداندن بخشی از اصلاح طلبان به عرصه سیاسی کشور حکایت می کند.

البته آن بخش محدود از اصلاح طلبان که به نظر می رسد ظرفیت شرکت در انتخابات را دارند، درحال تصمیم گیری و رایزنی برای واکنش به این دست چانه زنی ها هستند. در این میان آن گروه از نمایندگان فعلی مجلس که جزو اقلیت محسوب می شوند و مایل اند کرسی های خود را به هر قیمت نگه دارند، مشمول این شرط گذاری ها نیستند. طرف صحبت دبیرکل حزب مربوطه و سایر سرشاخه های اصولگرای درون حاکمیت، بیشتر کسانی مثل سیدمحمد خاتمی و اطرافیان او هستند که شور و حضور حامیانش می تواند زینت بخش هر انتخاباتی باشد.

از گوشه و کنار خبر می رسد که خاتمی نیز میل چندانی به شرکت در انتخابات ندارد. البته بیش از میل و انگیزه باید به بضاعت ها و پشتوانه هایی اشاره کرد که ضرورت شرکت در یک رقابت سیاسی است ولی درحال حاضر چنین بضاعتی نزد اصلاح طلبان دیده نمی شود. روی همین اصل خاتمی شرط هایی برای حضور در انتخابات پیش رو گذاشته تا بتواند طرفداران و بدنه اجتماعی اصلاح طلبان را نیز بعد از حوادث سال 88 با خود همراه کند.

در تازه ترین موضع گیری یکی از چهره های مطرح اصلاح طلب، سید هادی خامنه ای دبیرکل مجمع نیروهای خط امام (ره) گفته است: در سال‌های اخیر چندین هزار ساعت علیه جریان اصلاح‌طلبی سخن پراکنی شده و تهمت‌های شگفت‌انگیزی به اصلاح‌طلبان و منتقدان زده شده، ولی هیچ گاه مجال پاسخ گویی به آنها ایجاد نشده است. با این حال چگونه می‌توان انتظار داشت که در انتخابات شرکت کنند و تن به چنین رقابتی بدهند.

باید دید رهبران فعلی اصلاح طلبان که یک پا درون نظام و یک پا بیرون آن گذاشته اند، در مقابل شروط توام با دعوت حزب مزبور چه واکنشی نشان می دهند. هرچند قبلا از سوی چهره های اصولگرا اعلام شده بود که نیازی به حضور اصلاح طلبان در انتخابات نیست ولی در حال حاضر با رافت و تساهل بیشتری عنوان می شود که اگر چنین و چنان کنند می توانند بیایند. حالا اصلاح طلبان مانده اند و عقبه اجتماعی به قول خودشان ناراضی و حساب هزینه و فایده ای که اگر بیایند چه منافعی عایدشان می شود و آیا ارزشش را دارد یا خیر