عشق است زنده یاد ناصر خان حجازی و استقلال

رقابت بر سر کسب عنوان آقای گلی لیگ برتر که تا روز آخر میان دو گلزن ایرانی و خارجی لیگ ادامه داشت بالاخره با برتری کریم انصاری‌فرد به پایان رسید و او با نشستن روی عدد 21 گل زده، کفش طلایی را به خانه برد.

شکست سنگین حزب موتلفه اسلامی، از موضوعات حاشیه ای اما قابل توجه انتخابات مجلس نهم بود. 

 
حاشیه ای بودن این موضوع ناشی از محوریت یافتن رقابت جبهه متحد اصولگرایان و جبهه پایداری است. تقابل انتخباتی دو آیت الله، مهدوی کنی و مصباح یزدی، در انتخابات مجلس نهم آن قدر خبرساز بود که حاشیه نشینی حزب موتلفه اسلامی در بازی قدرت را به کنج اخبار و تحلیل های سیاسی براند. 

این یادداشت به بررسی چند و چون و چرایی حاشیه نشینی حزب موتلفه اسلامی در ساختار و فضای سیاسی جامعه ایران می پردازد. 
حزب موتلفه یکی از مهمترین تشکل های سیاسی جریان راست محافظه کار است. 
جناح راست به طور کلی به سه جریان راست محافظه کار، راست رادیکال و راست مدرن تقسیم می شود. 
محوریت جریان راست محافظه کار، معمولاً با سه تشکل بوده است: جامعه روحانیت مبارز، جامعه مدرسین حوزه علمیه قم و حزب موتلفه. 
اوج قدرت جریان راست محافظه کار در طول عمر نظام جمهوری اسلامی، دهه 1370 بود. 
در دهه 70، تا پایان دوره اول ریاست جمهوری هاشمی، هاشمی رفسنجانی پیوندی عمیق با راست محافظه کار داشت. مهمترین وزارتخانه های هاشمی نیز در آن دوران به تدریج از آن این جریان سیاسی شد. در یک فقره، علی لاریجانی در بهمن ماه 1370 جانشین محمد خاتمی در وزارت فرهنگ و ارشاد دولت هاشمی شد. عبدالله نوری و مصطفی معین نیز از دولت هاشمی  کنار گذاشته شدند و چهره های جریان راست محافظه کار جانشین آنها شدند.
در دولت دوم هاشمی، راست محافظه کار که اکثریت مجالس چهارم و پنجم را در اختیار داشت، از در تقابل با هاشمی درآمد چرا که هاشمی به تدریج نوع دیگری از راستگرایی را پیشه کرده بود که محصولش تولد جریان راست مدرن با محوریت کارگزاران سازندگی بود. 
ناکامی های هاشمی در دور دوم ریاست جمهوری اش محصول مخالفت راست محافظه کار با سیاست های دولت وی بود. زمانی که علی اکبر ناطق نوری در سال 76 کاندیدای ریاست جمهوری شد، جریان راست محافظه کار در اوج قدرتش بود. اما پیروزی خاتمی در انتخابات ریاست جمهوری، سرآغاز افول سیاسی راستگرایان محافظه کار شد. 
این افول البته هشت سال بعد رویت شد؛ چرا که حضور اصلاح طلبان در قدرت، موجب اتحاد ناگزیر دو جریان راست رادیکال و راست محافظه کار شده بود. زمانی که جناح راست در آستانه بیرون کردن همیشگی اصلاح طلبان از ساختار قدرت بود، اصلاح طلبانی که در سال 84 راست مدرن را نیز در کنار خود داشتند ، نزاعی نه چندان پنهان نیز در درون جناح راست در جریان بود. پایان آن نزاع به دور شدن راست محافظه کار از گلوگاه های قدرت و نزدیکی راست رادیکال به این گلوگاه ها بود. دیگر دوره کنشگری موثر ناطق نوری به پایان رسیده بود و احمدی نژاد به عنوان پرچمدار راست رادیکال، چهره اصلی جناح راست شده بود.
در دولت اول احمدی نژاد، جریان راست محافظه کار، به تدریج دریافت که در بازی جدید جایگاه ویژه ای ندارد. هم از این رو ابتدا از در اعتراض درآمد اما حمایت های پی در پی از محمود احمدی نژاد، کار را به جایی رساند که راست محافظه کار، سر در لاک خود کرد و سعدی وار با خود زمزمه کرد: بنشینم و صبر پیش گیرم/ دنباله کار خویش گیرم. 
فضای سیاسی کشور به گونه ای شکل گرفته بود که راستگرایان محافظه کار، که به هیچ وجه موافق تمدید و تکرار ریاست جمهوری احمدی نژاد نبودند، به قول علی مطهری، در سال 88 با چشمی گریان دوباره به احمدی نژاد رای دادند. 
در واقع ظهور احمدی نژاد در فضای سیاسی ایران، محصول این جمع بندی استراتژیک بود که نیروهای سیاسی کمابیش دموکراسی خواه را نمی توان با تکیه بر راست محافظه کار کنار گذاشت و در این زمینه باید از راست رادیکال استفاده کرد.
بنابراین، به قدرت رسیدن راست رادیکال، دو مدلول و معنا داشت: 1- بیرون رفتن اصلاح طلبان از قدرت 2- عقب نشستن راست محافظه کار از هسته مرکزی قدرت. 
پس از آن، دیگر بازگشت به راست محافظه کار ضرورتی نداشت. اما پس از تغییر سیاست و جهت دولت احمدی نژاد و مساله دار شدن این دولت در نظام سیاسی ایران، فرصت برای راست محافظه کار فراهم شد تا بیش از پیش به لحاظ سیاسی فعال شود. 
زمانی که اصلاح طلبان و سایر نیروهای نزدیک به هاشمی رفسنجانی، لغزش احمدی نژاد را به رخ کشیدند و تلویحاً و تصریحاً خواستار احیای موقعیت از دست رفته شان شدند، صلاح کار در ارتقا راست محافظه کار دیده شد. 
هم از این رو آیت الله مهدوی کنی، که در نیمه دوم سال 88 می خواست میانجی اصلاح طلبان و جناح راست شود و با بی اعتنایی راست رادیکال مواجه شده بود، در انتخابات مجلس نهم نقشی محوری یافت. 
اما از آنجایی که پروژه تفوق سیاسی راست محافظه کار در فضای سیاسی کشور، از چشم اندازی استراتژیک، منتفی است، جبهه پایداری نیز به عنوان پرچمدار جدید راستگرایی رادیکال، به مثابه رقیبی در برابر جبهه متحد اصولگرایان قرار گرفت تا تفوق سیاسی راست محافظه کار به تعادل سیاسی محافظه کاران رادیکال ها در جناح راست بدل شود.
اما چرا در این بازی متعادل، حزب موتلفه سرش بی کلاه ماند و چهره های اصلی و برجسته این حزب از راهیابی به مجلس نهم بازماندند و فقط لاله افتخاری و فاطمه رهبر به مجلس رفتند. در شرایطی که بیست درصد مردم شهر تهران در دور دوم انتخابات مجلس شرکت کردند و همواره هم گفته می شود جناح راست بیست درصد رای ثابت و کلاسیک دارد، محمدنبی حبیبی، اسدالله بادامچیان و حسن غفوری فرد، موفق به کسب رای لازم برای نشستن بر صندلی های مجلس نشدند. اولی دبیر کل حزب موتلفه، دومی سومین چهره برجسته این حزب،  سومی نیز چهره ای کاملاً شناخته شده در جمع ورزشکاران و مومنان سنتی شهر تهران.
یکی از دلایل اصلی ناکامی حزب موتلفه، تشدید بی اعتمادی کلی ایرانیان به احزاب است. در ایران امروز، نه حکومت و نه اکثریت مردم دل خوشی از احزاب ندارند و عجیب نیست که رغبتی به چهره های حزبی شناخته شده نداشته باشند. چرایی بی میلی مردم به احزاب، موضوع دیگری است که در این بحث مجال پرداختن به آن نیست ولی در شرایط فعلی، نه مردم ایران، اعم از حامیان جناح راست یا حامیان محافظه کاران، رغبت و امیدی به احزاب دارند و نه حمایت ویژه از احزاب سیاسی جزو اولویت های سیاسی حکومت است.  
دلیل دوم شکست حزب موتلفه در انتخابات مجلس نهم، سترون بودن این تشکل سیاسی است. حزب موتلفه اسلامی، برخلاف تشکل های راست رادیکال، در هفت سال اخیر، هیچ چهره برجسته جدیدی به جامعه ایران معرفی نکرده است. 
در دوران ریاست جمهوری احمدی نژاد، چهره های راستگرای فراوانی در عرصه سیاسی ظهور کرده اند. از مشایی و مجتبی ثمره هاشمی و کلهر و جوانفکر و بذرپاش گرفته تا مصطفی پورمحمدی و علی مطهری و حسین فدایی و حاج سعید قاسمی و سعید جلیلی، همگی چهره های سیاسی راستگرایی هستند که برای مردم علاقه مند به لایه های گوناگون جناح راست، تازگی و جذابیت دارند. اما حزب موتلفه، هنوز پیرمردان کهنه کار و میانسالان تکراری را به عنوان نامزدهای نمایندگی مجلس معرفی می کند. بدبینی مردم به چهره های برآمده از احزاب در کنار تکراری بودن چهره های حزب موتلفه، موجب افول بیش از پیش اقبال سیاسی این حزب در جامعه ایران شده است. 
دلیل سوم ناکامی حزب موتلفه در انتخابات مجلس، با سترون بودن این حزب در ارتباط است. فقدان زایش و برون داد چهره های جدید از سوی حزب موتلفه، این حزب را برای بسیاری از مردم ایران کمابیش شبیه نهضت آزادی کرده است. بدین معنا که افکار عمومی ایرانیان، حزب موتلفه را نیز همانند نهضت آزادی یکی از تشکل های سیاسی موثر در تاریخ سیاسی معاصر ایران می دانند که دوره اثرگذاری اش دیگر سپری شده است. 
شناخته شده ترین چهره این حزب، بیش از هشتاد سال دارد و بیش از آنکه نمادی از فردا باشد، نماد دیروز است. دیروز هم که گذشته است و مردمی که امروز پای صندوق های رای می روند، با امید ساختن فردا رای می دهند. 
شکست حزب موتلفه در انتخابات مجلس، در حالی که همه شرایط لازم برای پیروز شدن این حزب در این انتخابات وجود داشت، تا حدی یادآور شکست نهضت آزادی در انتخابات شوراهای شهر و روستا در سال 1381 بود. مردم از چهره های قدیمی ای که خنثی به نظر برسند، ولو که اقعاً هم چنین نباشند، خسته شده اند. 
بنابراین، حزب موتلفه اگر می خواهد بهبودی در موقعیت سیاسی و وزن اجتماعی اش ایجاد شود، باید روانشناسی سیاسی مردم ایران را بیش از این ها جدی بگیرد. 
چهارمین دلیل ناکامی حزب موتلفه را باید انسداد گفتمانی این حزب دانست. حزب موتلفه نه متفکر برجسته ای دارد و نه حتی شعار تازه ای. 
این حزب از تولید ادبیات و گفتمان سیاسی جدید ناتوان مانده است. خاتمی و احمدی نژاد در سال های 76 و 84، البته در سطوح گوناگون، با ادبیات و گفتمان تازه ای پای به میدان رقابت نهادند.
آنچه مشایی در دولت احمدی نژاد در سال های اخیر انجام می داد، تلاش برای خلق گفتمانی تازه بود. فارغ از درستی یا نادرستی آموزه های هر گفتمان و یا ایده نوپدیدی، نفس مطرح شدن ایده های جدید، نشانه نوعی بازسازی فکری و تلاش برای به روز شدن و انطباق با شرایط سیاسی و اجتماعی جدید است. 
اما حزب موتلفه از این حیث برون داد قابل توجهی ندارد و به همین دلیل نمی تواند افکار عمومی را متوجه خود کند. 
مجموع این عوامل در ناکامی سیاسی حزب موتلفه و به حاشیه رفتن روزافزون این تشکل سیاسی، نقش عمده ای داشته است. پس بیراه نیست اگر بگوییم تجدید نظر در شیوه سلوک سیاسی و تزریق چهره ها و ایده های جدید به حزب موتلفه، شرط ارتقاء موقعیت این حزب در ساختار سیاسی جامعه ایران، در مجموعه جناح راست و حتی در دل خود جریان راست محافظه کار است.

فصل یازدهم لیگ برتر با ناکامی غیر قابل هضمی برای پرسپولیس در شرف اتمام قرار گرفت. فصلی که در شروع آن می شد پیش بینی لیگی دشوار را داشت اما بدبین ترین افراد نیز تصور چنین جایگاهی را نمی کردند. برای بررسی این ناکامی نیاز به کاوشی ساده بر عملکرد عوامل مرتبط با باشگاه پرسپولیس در یک سال گذشته داریم ، گذشته ای که سعیدلو رییس سابق سازمان تربیت بدنی آن را کلید زد:

1و2 - دوگانه دایی - کاشانی 

  
آنچه بین دایی و کاشانی گذشت ، پایه مشکلات بعدی پرسپولیس بود. قرمزها  فصل را دور از امنیت خاطر ذهنی آغاز کردند و فشار ناشی از اتفاقات انتهای فصل پیش همه چیز را تحت تاثیر خود قرار داد...گفتن از این جنگ فرساینده توضیح واضحات است اما این رویارویی شگفت انگیز آغاز سقوط بود.

3- حمید استیلی

استیلی برای به دست آوردن پست مربی گری  پرسپولیس سالیان زیادی به آب و آتش زد. او همیشه سایه تهدیدی برای مربیان مختلف پرسپولیس بود. از زوبل و آری هان ، تا دنیزلی ، قطبی ، کرانچار و دایی! در نهایت با سناریویی از پیش تعیین شده با حذف دایی و بدون توجه به صدمات احتمالی به شخص خود و باشگاه ، پست مربی گری را از آن خود کرد. استیلی با این عمل هواداران را در مقابل باشگاه و بازیکنان قرار داد و دامنه اعتراضات هواداران نه تنها تا انتهای نیم فصل اول ادامه پیدا کرد بلکه ارتعاشات آن را میشد در هفته های پایانی لیگ نیز حس کرد.

4- بازیکنان

 
بخش بازیکنان را نیز می توان به سه شاخه تقسیم کرد:
- میثاق معمارزاده
- بازیکنان متوسط

- بازیکنان اسمی

کارشناسان فوتبال بر این باورند که هنگام شکست نباید یک نفر را مقصر اصلی ناکامی دانست. اما معمارزاده این نظریه را به بهترین شکل ممکن نقض کرد! او ثابت کرد یک دروازه بان استعداد و توان تباه کردن یک باشگاه در طول یک فصل کامل لیگ را دارد. او معنای دروازه بانی را در لغتنامه فوتبال ویرایش کرد! معمارزاده ثابت کرد که یک دروازبان می تواند در طول فصل هر چه شوت به سمتش آمد را راهی تور دروازه کند. تفاوتی ندارد آن شوت محکم و ناشیانه باشد یا آرام و دقیق ، از 30 متری باشد یا 40 متری! فقط لازم است به سمت دروازه شوت بزنید ، گاهی اوقات برای گل خوردن اصلا نیازی به شوت زدن هم نیست!

امان از این بازیکنان متوسط که شاید اگر سرپرست موقت نبود حتی در رویا نیز نمی تواستند خود را در پیراهن پرسپولیس تصور کنند!  نور محمدی ، علی رضا محمد ، ابراهیم شکوری ، مجتبی شیری و ..! به راستی اینها در باشگاهی که می خواست مدعی قهرمانی  لیگ برتر و حضور موفق در آسیا باشد چه می کنند؟ نگاه کدام فوتبال شناسی آنها در حد نام "پرسپولیس" دانست؟!

بازیکنان نامدار پرسپولیس نیز در حد انتظار ظاهر نشدند. البته می توانیم علی کریمی را از این جمع جدا کنیم اگر "بتوانیم"  حاشیه های او را نادیده بگیریم. محمد نوری ، جواد کاظمیان ، غلامرضا رضایی ، مهرداد اولادی و امیرحسین فشنگچی از معدود مهره های سرشناس پرسپولیس در فصلی که گذشت بودند اما هرگز موفق به تغییر در روند ناکامی پرسپولیس نشدند.

5- هواداران

  
هواداران پرسپولیس از "هواداری" تنها یک مورد را به نحو مطلوب انجام می دهند ، آن هم حضور پر تعداد در ورزشگاه است. هواداران پرسپولیس ناملایمتی زیادی به خود دیده اند ، اما واکنش آنها در مقابل اتفاقات انجام شده نه تنها کمکی به باشگاه نکرد ، بلکه آسیب نیز وارد کرد. هوادار در مورد نحوه خروج دایی و سرمربی گری استیلی به حق معترض بود ، اما در نهایت چه شد؟ آن همه اعتراض دودش را به چشم چه کسی برد؟ کاشانی ، استیلی ، یا پرسپولیس؟ هوادار پرسپولیس حتی در تشویق و تنبیه بازیکن هم افراط می کند. شاید لازم باشد آنها یک بار به عملکرد خودشان نیز نیم نگاهی داشته باشند!

6- مصطفی دنیزلی

در دانش و تجربه دنیزلی تردیدی نیست. اما او دو اشتباه تاثییر گذار در شکل گیری نتایج ضعیف پرسپولیس داشت. دنیزلی اولین اشتباه را در اولین کنفرانس خبری خود در تهران مرتکب شد. زمانی که دنیزلی با اطمینان اعلام کرد نیاز به هیچ بازیکن جدیدی ندارد و باشگاه را از خرید محمد محمدی برای استفاده در رقابتهای داخلی منصرف و حتی در عدم جذب مهدوی کیا ( از ناجیان پرسپولیس در دربی) تاکید داشت. دومین اشتباه او اقدام عجولانه در اعلام اخراج 10 بازیکن از پرسپولیس بود در حالی که پنج بازی در لیگ برتر، سه بازی در لیگ قهرمانان آسیا و در ادامه نیز یک دیدار حساس در مرحله یک هشتم نهایی لیگ قهرمانان آسیا باقی مانده بود. او با این مصاحبه اندک انگیزه بازیکنان متوسط پرسپولیس را از بین برد تا نتایج فاجعه آمیزتر از گذشته رقم بخور

حرف‌های علی دایی بعد از پیروزی تیمش بر پرسپولیس آن‌قدر عجیب‌ و غریب بود که هنوز هم درک و هضم آن کار ساده‌ای نیست. دلیل این ادعا این نیست که علی دایی پرسپولیسی بوده و رفتارش در مقابله با این تیم باید متفاوت‌تر از دیگران باشد. بحث، کلی‌تر از این حرف‌هاست.

وقتی دایی می‌گوید «خدا به من عزت داد تا بالاتر از پرسپولیس قرار بگیرم.» ذهن شنونده ناخواسته دچار این پرسش می‌شود که مگر چهاردهم شدن در میان 18تیم هم به کمک خداوند و کلمات قلمبه‌ای مثل عزت نیاز دارد؟ مثلا اگر خدا به آقای گل جهان عزت نداده بود او الان کجای جدول می‌ایستاد؟ اگر بالاتر از پرسپولیس بودن نشانه عزت و اقتدار است که الان 14تیم یعنی تقریبا 78 درصد تیم‌های لیگ برتر صاحب این عزت و افتخار هستند. پس دیگر چه نیازی است به خوشحالی کردن و سر به آسمان ساییدن؟!

جناب شهریار؛ این‌که تیم شما امروز در رتبه چهاردهم لیگ و بالاتر از پرسپولیس ایستاده نشانه «ذلت» پرسپولیس است نه نشانه «عزت» شما. بحث رقابت در رتبه‌های 14 و 15 که بحث «بالا و بالاتر» نیست. بحث «پایین‌ و پایین‌تر» است.

اصلا اگر وقت شریف‌تان اجازه می‌دهد به یک سوال مهم‌تر جواب بدهید؛ یک برد فوتبالی چه ربطی به واژه‌هایی مثل «عزت» و «تقدیر» و «اقتدار» دارد؟ بد نیست سری به فرهنگ لغات بزنید‌ و معانی این واژه‌ها را یک بار دیگر مرور کنید که وقتی می‌گویید «تقدیر خداوند این بود که تیم راه‌آهن مقابل پرسپولیس اقتدار خود را به دست آورد» مغز شنونده‌تان کهیر نزند.

لب مطلب؛ اگر هزار بار دیگر هم پرسپولیس را ببرید و هزار درجه غلیظ‌تر شادی کنید هیچ ایرادی بر شما وارد نیست که این شادی‌ها طبیعت فوتبال حرفه‌ای است. اما بحث «عزت» و «اقتدار» و... بحث دیگری است. لطفا اتفاقات زمینی را با واژه‌های فرازمینی تعبیر نکنید که ما از این‌گونه تعابیر کم لطمه ندیده‌ایم.

هفته سی و سوم لیگ برتر- یکشنبه 17 اردیبهشت

پرسپولیس- راه آهن - نتیجه دور رفت 1-1
ورزشگاه آزادی تهران
داور: محسن ترکی با کمک های حسن کامرانی فر و داود رفعتی

داور چهارم: اکبریان ناظر: سیدرضا غیاثی
تماشاگر: حدود 1000 نفر
گل: بهادر عبدی (3 گل) و حسین کاظمی (پنالتی) برای راه آهن، ایمون زاید (3 گل) برای پرسپولیس

 
کارت زرد: محمدعلی قرزول از راه آهن، ایمون زاید از پرسپولیس

 
پرسپولیس: حسین هوشیار (40 میثاق معمارزاده)، محمد نصرتی، حمید علی عسگری، شیث رضایی، ابراهیم شکوری، محمد نوری، سامان آقا زمانی( 78 مهدی مهدوی کیا)، علی کریمی، ایمون زاید، غلامرضا رضایی، جواد کاظمیان (78 وحید هاشمیان)  سرمربی: مصطفی دنیزلی

 
راه آهن: فرشید کریمی، محمد قرزول، ابراهیم کریمی، مهدی زارعی، حامد نورمحمدی، حسین کاظمی، حسین پاشایی، کفشگری (55 علی غلام) حسین کعبی، بهادر عبدی، علیرضا عباسفرد   سرمربی: علی دایی
دریکی از دیدارهای دیدنی هفته سی و سوم لیگ، پرسپولیس بحران زده به مصاف راه آهن می رود. تیم علی دایی برای اینکه از مهلکه سقوط دور شود، به امتیازهای این بازی نیاز مبرمی دارد
شرح گل ها:

  
راه آهن 1-0: ارسال یک ضربه ایستگاهی با دخالت عباسفرد همراه شد و توپ در موقعیتی مناسب به بهادر عبدی رسید. هافبک سابق پرسپولیس با خونسردی توپ را دور از دسترس حسین هوشیار به گل تبدیل کرد

پرسپولیس 1-1: علی کریمی از مرکز زمین با پاس دقیق و بلند ایمون زاید را راه انداخت. زاید بعد از چند قدم پیشروی، با ضربه ای مطمئن دروازه را باز کرد
راه آهن 2-1: پاس حامد نورمحمدی به حسین کاظمی رسید و او هم بعد از عبور از مدافع پرسپولیس، توپ را به بهادر عبدی سپرد. ضربه عبدی در زاویه مخالف به گل دوم راه آهن تبدیل شد
راه آهن 3-1: حسین کاظمی پنالتی را در حالی به وسط دروازه کوبید که میثاق معمارزاده به سمت چپ حرکت کرده بود
راه آهن 4-1: حسین کعبی از راست گریخت، سانتر او از روی سر عباسفرد رد شد اما عبدی به توپ رسید و بعد از کنترلی خوب، با خونسردی دروازه معمارزاده را فرو ریخت
پرسپولیس 2-4: علی کریمی از راست حرکت کرد و بعد از عبور از مدافع مستقیم، توپ را روی دروازه سانتر کرد. این سانتر در دهانه دروازه با ضربه سر ایمون زاید به گل دوم پرسپولیس تبدیل شد
پرسپولیس 3-4: باز هم علی کریمی از راست حرکت کرد، سانتر کاپیتان پرسپولیس با ضربه سر غلامرضا رضایی همراه شد و این توپ بالاخره با ضربه سر تماشایی ایمون زاید به گل سوم قرمزها تبدیل شد
بهترین بازیکن
بهادر عبدی که در زمان افشین قطبی در پرسپولیس بازی می کرد، در این دیدار انتقام سختی از تیم سابقش گرفت. هت تریک او به راه آهن کمک کرد که از انتهای جدول فاصله بگیرد. در آن سوی میدان هم ایمون زاید یک هت تریک بی حاصل ثبت کرد
اتفاق ویژه
بعد از گل چهارم راه آهن، تماشاگران حاضر در استادیوم، به شدت علی دایی را تشویق کردند. مثل اینکه کم کم حوصله تماشاگران از دنیزلی هم سر رفته است
اتفاق ویژه 2
در فوتبال ایران کمتر هت تریک شکل می گیرد. اینکه در یک بازی، دو بازیکن هت تریک کنند، اتفاقی نادر است

لیگ برتر باشگاه‌های ایران- جام خلیج‌فارس

دوره یازدهم- هفته سی‌وسوم

ذوب‌آهن- سپاهان (نتیجه بازی رفت: 1-1)

یکشنبه 17 اردیبهشت1391- ساعت 17:00

ورزشگاه فولادشهر اصفهان

تماشاگر: 10 هزار نفر

داور: یدالله جهانبازی

کمک‌ها: رضا سخندان- رسول فروغی

اخطار: محمد قاضی (35)

ذوب‌آهن: شهاب گردان – علی احمدی – محمد صلصالی – سینا عشوری – حسین ماهینی – فیلیپ الوز دسوزا – اسماعیل فرهادی – حمید شفاعت – داوود حقی – پیام صادقیان– محمد قاضی

سرمربی: منصور ابراهیم‌زاده

سپاهان: رحمان احمدی – سیدجلال حسینی – محسن بنگر – حسن اشجاری – حسن جعفری – امید ابراهیمی – فابیو جان‌واریو – مهدی کریمیان – محرم نویدکیا – جواهیر سوکای – برونو سزار

سرمربی: زلاتکو کرانچار

شرح بازی:

ذوب‌آهن در شرایطی روبه‌روی صدرنشین لیگ ایستاده که طرفداران پرشور تبریزی و اندکی استقلالی‌های امیدوار، دست به دعا برده‌اند تا شاگردان منصور ابراهیم‌زاده در استادیوم اختصاصی خود بتوانند ترمز سپاهان را بکشند. هرچند مصدومیت مهره‌های کلیدی ذوبی‌ها دست آن‌ها را در پوست گردو گذاشته تا آنان از نیروهای جوان و باانگیزه خود بهره ببرند اما به هر حال 3 امتیاز این بازی برای زردهای اصفهان به سادگی به دست نخواهد آمد.

نیمه اول:

ال‌کلاسیکوی اصفهان سبب شد تا علم و هنر زلاتکو کرانچار و ابراهیم‌زاده در شرایطی به هم گره بخورد که هر یک در دقایق ابتدایی مسابقه بتوانند برتری خود را به یکدیگر دیکته کنند. از این رو بیشترین نیروی دو تیم درکمربند خط هافبک خلاصه می‌شد. سپاهانی‌ها تا حدودی از جناح راست خود یعنی جایی که حسن جعفری گهگاهی به خط حمله تیمش کمک می‌کرد حملات خود را تدارک دیدند که سانترهای ارسالی زردپوشان با دستان بلند و کشیده شهاب گردان ناکام می‌ماند.

شاگردان ابراهیم‌زاده در همه نقاط زمین با عمل پرسینگ بر روی یار مقابل تمامی روزنه‌ها را بر روی زردپوشان بسته بودند و دل به ضدحملات داشتند که در دو سه موقعیت با شوتزنی داوود حقی و تکنیک ناب پیام صادقیان قدرت خود را به رخ کشیدند. به هر حال نیمه اول بدون رد و بدل شدن گلی به اتمام رسید تا وقت دوم تکلیف نتیجه و قهرمان لیگ یازدهم را مشخص کند.

دقایق کلیدی:

6 : جواهیر سوکای در حالتی نامتعادل از روی خط محوط جریمه توپ را روانه دروازه کرد که به شکل خطرناکی به بیرون رفت.

26 : ارسال سانتر سوکای از جناح چپ با ضربه سر شیرجه‌ای محسن بنگر توام شد که گردان آن را در آغوش گرفت.

اتفاق ویژه:

1-در حالی که ذوبی‌ها میزبان این دیدار بودند اما طرفدار پرشور و بی‌شمار سپاهان اکثر صندلی‌های ورزشگاه فولادشهر را با پرچم‌های زردرنگ خود آذین بسته بودند تا بدین وسیله اعتراض خود را نسبت به عدم تکمیل ورزشگاه نقش‌جهان که به آثار باستانی پیوسته به گوش مسئولین برسانند.

ساع 17 هفته سی وسوم لیگ برتر، ورزشگاه تختی آبادان

تماشاچی 20هزار نفر

داور: علیرضا فغانی

اخطار:آندو تیموریان

نفت: حبیب دهقانی، عباس مرداسی، والری الکسانیان، میثم امیری، حسین بغلانی، رسول نویدکیا، سیامک کوهنورد، حامد سرلک، علی ممبینی، سعید حلافی و فونیکه سی

سرمربی: آلبرتو کاستا

استقلال: سیدمهدی رحمتی، حنیف عمران زاده، الونگ الونگ(64 میثم حسینی)، جواد شیرزاد، علی حمودی، آندو تیموریان، فریدون زندی، مجتبی جباری، محسن یوسفی(45 شریفات)، خسرو حیدری و گوران یرکوویچ(60 برهانی)

سرمربی: پرویز مظلومی

دقایق حساس :

- دقیقه 27 ضربه رسول نویدکیا توسط رحمتی دفع شد.

- دقیقه 61 فونیکه سی پاس ممبینی را در شرایط تک به تک بیرون زد.

شرح گل : 

1-0 نفت: پاس عمقی علی ممبینی پشت دفاع استقلال به فونیکه رسید که او در شرایط تک به تک دروازه رحمتی زا باز کرد. نفت می توانست 5 دقیقه بعد توسط فونیکه گل دوم را هم برند که این اتفاق با خوش شانسی رحمتی همراه بود.

1-1 استقلال : این بار نوبت یرکوویچ بود که هنر خود را به رخ بکشد. او پاس عرضی و به بیرون حمودی را به ضربه ای سرضرب و تماشایی بدل به گل مساوی کرد. 

2-1  استقلال:میثم حسینی استقلال را به نزدیکی سه امتیاز رساند. او سانتر فریدون زندی را که با سر آرش برهانی ساییده شده بود به گل دوم تبدیل کرد. 

اتقاق ویژه:همان طور که باشگاه نفت آبادان از قبل اعلام کرده بود قبل از شروع بازی نفت و استقلال مراسم خداحافظی امید شریفی نسب از فوتبال برگزار شد.ازیکنان نفت موقع ورود به زمین عکس شریفی نسب را روی پیراهن های خود زده بودند.

مس سرچشمه با مقاومت جانانه مقابل تراکتورسازی تبریز در مسابقه ای سرنوشت ساز امیدهای این تیم برای قهرمانی را به حداقل ممکن رساند و به نوعی قهرمان لیگ برتر را تعیین کرد.
به گزارش سایت گل شاگردان اصغر شرفی که با انگیزه زیاد وارد این بازی شده بودند در دقایق پایانی حتی می توانستند نتیجه را به سود خود تمام کننند اما یکی، دو تصمیم مشکوک از طرف داور شرایط را بدتر از این نکرد. با این تساوی اصغر شرفی فاتح کری شخصی خود با امیر قلعه نویی شد. او دیروز در کنفرانس مطبوعاتی گفته بود: قهرمانی با تیمی که پرستاره است هنر نیست و قلعه نویی جواب داده بود: آقای شرفی ایران نبوده و در جریان دوران کاری من نیست. 
در حال حاضر تراکتورسازی 63 امتیاز دارد. این  تنهایی روی پله دوم را از دست داده و حالا استقلال را در کنار خود می بیند. این بدترین اتفاقی بود که می شد برای تبریزی ها رخ بدهد.

 دیشب نو کمپ حال و هوای دیگری داشت . شاهد جشن باشکوهی برای مردی بود که چهار سال برای باشگاه و شهرش افتخار آفرید تا از او بعنوان پرافتخار ترین مربی دوران یاد شود .او کاری را کرد که تاریخ بارسا را به قبل و بعد از خود تقسیم کرد شاید کمتر پیش آمده که در وداع با مربی که تنها چهار سال سکان تیمی را در اختیار داشته ، چنین مراسم باشکوهی گرفته شود مراسمی بسان قهرمانی در لالیگا یا چمپیونز لیگ یا حتی بزرگتر از آن .همه از کوچک و بزرگ نوشته ایی در دست داشتند که بنوعی در تکریم و سپاس از مرد پر احساس و پر عاطفه کاتالانی  بود 

 

 

  

 

بعد از حرفهای پپ ، بازیکنان به رسم جشن های پس از قهرمانی او را به هوا پرتاب کردند و دست آخر در زمان رفتنش به رختکن به پاس احترام و زحماتش مانند قهرمانان  ، تونلی را در دو طرف او بستند پپ با همان پاهای پرانتزی اش رفت و رفت و رفت تا گم شد در همان نیمه شب غم انگیز دیشب .گفته بود خسته است و میخواهد ضمن استراحت به کارهای مهمتری نسبت به فوتبال بپردازد اما خوب میداند برای او و خیلی های دیگر مهمترین چیز این زندگی و دنیا فوتبال است که اگر همین فوتبال نبود تمام دنیا به ذره ایی نمی ارزید .چهار روز که استراحت کند و کمی سر فرم آید باز دلتنگی هایش برای بارسا و بچه ها شروع میشود حالا خیلی سخت است که صبح بیدار شود و بداند قرار نیست سر تمرین برود قرار نیست مسی و چابی و اینستا را از نزدیک ببیند و کمی سر به سر پویول و پیکه بگذارد و پدرو را در آغوش بگیرد و قرار نیست........پپ میدانی دنیا خیلی سخت میشود خیلی سخت

بازار سیاست مانند هر بازار دیگری تابع عرضه و تقاضاست. کالاهای دارای کیفیت ، مشتری را به خود جلب می کنند و کالاهای تقلبی هرچه هم بزک شده باشند پس از مدت کوتاهی از سوی جامعه دفع می شوند ، لذا کیفیت شرط ماندگاری در بازار است . برای دستیابی به تولیدی مطلوب هم باید نقد ها را پذیرفت ، سیاستها و عملکردها را به چالش کشید و با کمترین خطا تولید را بهینه کرد.

فریدون فرخ فرشته نبود

ز مشک و ز عنبر سرشته نبود

به داد و دهش یافت آن نیکویی 

تو داد و دهش کن، فریدون تویی

پارچین نام شهرک و منطقه‌ای است در جنوب شرقی شهر تهران که در شمال شرقی شهرستان پاکدشت قرار دارد.

بخشی از تأسیسات هسته‌ای ایران در این شهرک قرار دارد.^[1] کارخانه‌های صنایع دفاع در پارچین از سال 1311 فعالیت داشته‌اند و امروزه حدود 500 واحد مسکونی سازمانی و همچنین شهرک‌های اقماری دارد.^[2]

بزرگ‌راه پارچین که از شمال شرقی تهران آغاز می‌شود از منطقه پارک‌های ملی خجیر و سرخه‌حصار می‌گذرد.^[3]

در تاریخ 22 آبان 1386 انفجاری در منطقه پارچین رخ داد.^[4] که گفته می‌شود به روستای حمومک نیز آسیب زد.

 در آستانه برگزاری سومین نشست ایران و نمایندگان آژانس بین المللی انرژی اتمی در سال جاری میلادی، یوکیا آمانو، مدیر کل آژانس اعلام کرد در این مذاکرات، دسترسی به تاسیسات نظامی کلیدی در ایران در اولویت قرار دارد.

اشاره آمانو به تاسیسات نظامی پارچین است که تا کنون مورد بازرسی قرار گرفته اما تهران در ماه های ژانویه و فوریه به درخواست مقامات آژانس بین المللی انرژی اتمی برای بازدید از این سایت پاسخ منفی داده است.

همین رویکرد تهران موجب شد که روند مذاکرات با آژانس که در آغاز از سوی مقامات مثبت ارزیابی شده بود تا کنون به حال تعلیق درآید. از سوی دیگر برخی منتقدان نیز پافشاری آژانس برای بازدید از سایت نظامی را غیر ضروری توصیف می کنند.

با این حال خبرگزاری رویترز به نقل از آمانو گزارش داده است که مقامات تهران در خصوص درخواست بازدید از پارچین واکنش مثبتی داشته اند.

آمانو در حاشیه یک کنفرانس خبری در سوئیس به خبرنگاران گفت: ما می خواهیم موضوع پارچین را دنبال کنیم، زیرا آژانس معتقد است که احتمالا فعالیت هایی در زمینه تحقیقات هسته ای – نظامی در این سایت انجام می شود. البته این موضوعی است که مقامات در تهران آن را تکذیب می کنند.

به گفته مدیر کل آژانس بی المللی انرژی اتمی شماری از موضوعات بین ایران و آژانس باقی مانده اما اولویت با پارچین است و این مکانی است که باید از آنجا شروع کرد.

این در حالی است که بنا بر اعتقاد دیپلمات های غربی ایران در مورد درخواست آژانس برای دسترسی به پارچین چندان خرسند به نظر نمی رسد و شاید پیش از سر رسیدن بازرسان سایت پارچین در جنوب شرق تهران را پاکسازی کند. پاکسازی پارچین نیز موضوع دیگری است که تهران آن را تکذیب کرده و از سوی دیگر برخی کارشناسان بر این باورند در صورتی که عملیات هسته ای نظامی در این سایت انجام شده باشد، با نمونه برداری از خاک تشخیص داده می شود.

آمانو می گوید آژانس به وجود برخی فعالیت ها در پارچین پی برده است اما از آنجایی که بازرسان آژانس در پارچین حضور ندارند نمی توان ماهیت دقیق این فعالیت ها را تشخیص داد. برخی بر این باورند در اظهارات آمانو نیز نشانه هایی از تردید در این خصوص وجود دارد که شاید ایران برای پاکسازی این سایت اقدام کرده باشد یا در حال انجام آن باشد.

این در حالی است که ایران و آژانس 14 و 15 می در وین تشکیل جلسه می دهند و نشست نمایندگان تهران با گروه 1+5 نیز برای 23 می در بغداد برنامه ریزی شده است.

به گمان آمانو اکنون تمایل برای حل مساله هسته ای ایران از طریق مذاکره بیش از قبل است و فضای مثبتی نیز ایجاد شده اما باید نتیجه قابل قبولی به دست آید.

یوکیا آمانو بر خلاف همتای اسبق خود محمد البرادعی موضع تند تر و روشن تری در قبال برنامه های هسته ای ایران دارد. وی تا حدود زیادی از سیاست پرهیز از تایید البرادعی فاصله گرفته و یکی از تند ترین گزارش های آژانس در مورد فعالیت های هسته ای ایران را در نوامبر گذشته منتشر کرده است.

به گزارش رویترز، آژانس در نشست آتی خود از ایران می خواهد که به پرسش های مطرح شده در گزارش ماه نوامبر که در آن به ماهیت نظامی برنامه های هسته ای ایران اشاره شده بود، پاسخ دهد. اتهامی که تهران آن را رد می کند اما آژانس تاکید دارد که جمهوری اسلامی باید مدارکی دال بر غیر نظامی بودن اهداف هسته ای خود ارائه دهد.

از سوی دیگر در حالی که آمریکا و متحدانش امیدوارند تهران عملیات غنی سازی اورانیوم را تعلیق یا تنها غنی سازی تا سطح 5 درصدی را دنبال کند، مقامات تهران تاکید دارند که از غنی سازی دست نمی کشند. آمانو نیز در بخشی از اظهاراتش تاکید کرده است که غنی سازی در ایران ادامه دارد و نشانه ای از تعلیق یا توقف به چشم نمی خورد.

به این ترتیب آژانس و گروه 1+5 در دو قطب دست کم در آغاز مذاکرات 3 درخواست کلیدی از ایران دارند: تعلیق غنی سازی، تعطیلی فوردو و دسترسی به پارچین.

موضوعاتی که هر یک برای ایران از اهمیت و حساسیت زیادی برخوردار است

لیگ قهرمانان آسیا-2012

دور پنجم مرحله گروهی- گروه D

پرسپولیس ایران- الهلال عربستان

سه‌شنبه 12 اردیبهشت 1391- ساعت 17:00

ورزشگاه آزادی تهران

تماشاگر:65000 نفر

داور: کیم دونگ جین

کارت زرد: حمید علی عسگری (15) امیرحسین فشنگچی (62) ممدو تال (2+90) از پرسپولیس سالم محمد الدوساری (24) عبدالطیف غانم (52)از الهلال

گل: یوسف العربی (59) برای الهلال

پرسپولیس ایران: اسمیر آودوکیچ، مهرداد پولادی، محمد نصرتی، شیث رضایی، محمد نوری (85 هادی نوروزی)، حمید علی‌عسگر (90 ممدو تال)، علی کریمی، مازیار زارع، غلامرضا رضایی، حسین بادامکی (52 امیرحسین فشنگچی)، ایمون زاید

سرمربی: مصطفی دنیزلی

الهلال عربستان: حسن العطیبی، اسامه هوساوی، عبدالطیف الغانم، یوسف العربی، احمد الفریدی، سلمان الفرج (2+90 سعد الحرثی)، محمد الشهلوب، عادل هرماش، علی الدوساری، ماجد مرشادی، سالم محمد الدوساری( 84 لی یون سو)

سرمربی: ایوان هاسک

شرح بازی:

نیمه اول: پرسپولیس بعد از پشت سرگذاشتن یک هفته ناامید کننده در لیگ، با چند تغییر به مصاف الهلال آمد. به جز آدوکیچ، شیث و پولادی که پرسپولیس فقط در لیگ قهرمانان آسیا می تواند از آن ها استفاده کند، عمده ترین تغییر در خط میانی این تیم شکل گرفته بود؛ در نیمه اول مازیار زارع، حسین بادامکی و محمد نوری سه هافبک مرکزی پرسپولیس بودند که در میان آن ها، نوری نزدیک تر به دروازه حریف بود. غلامرضا رضایی از چپ و علی کریمی از راست هم به عنوان دو بال، به ایمون زاید، سانتر فوروارد پرسپولیس، نزدیک می شدند. بعد از موقعیت فوق العاده ای که نوری از دست داد، الهلال یکی دو موقعیت خطرناک روی دروازه پرسپولیس ایجاد کرد تا 10 دقیقه ابتدایی بازی، زیباترین بخش نیمه اول باشد. در این نیمه، محمد شلهوب و یوسف العربی، دو بازیکن تاثیرگذار الهلال بودند که پشت هافبک های دفاعی پرسپولیس صاحب توپ می شدند و از آنجا حملات تیم شان را طراحی می کردند. بعد از چند دقیقه افت، پرسپولیس باز هم روی یک ضربه کرنر، صاحب موقعیتی نصفه نیمه شد. در واقع قرمزها در این نیمه دو کرنر زدند که هر دوی آن ها منجر به خلق موقعیت شد و مشخص نشد چرا در ادامه این نیمه، پرسپولیسی ها به ضعف دروازه بان حریف در کنترل توپ های هوایی و خروج های ناقص او، بی توجه بودند.

هرچقدر از نیمه اول گذشت، علی کریمی به عنوان خلاق ترین عنصر هجومی پرسپولیس، که در این بازی وظیفه جدیدی به او محول شده بود، کم اثرتر شد و غلامرضا رضایی هم که از جانب نوری و پولادی به خوبی حمایت نمی شد، در لحظاتی که صاحب توپ می شد، همواره دو سه مدافع الهلال را پیش رو داشت. وقتی برنامه های تهاجمی پرسپولیس در نیمه اول کارایی اش را از دست داد، الهلال در 5 دقیقه پایانی این نیمه جلو کشید و دو سه موقعیت هم نصیب مهاجمان این تیم شد.

نیمه دوم: در دقایق ابتدایی این نیمه، فشنگچی به جای بادامکی به زمین آمد تا آرایش مردان میانی پرسپولیس دستخوش تغییر شود. بدین ترتیب که کریمی به میانه میدان آمد و رضایی از چپ به راست رفت تا فشنگچی، از چپ به ایمون زاید نزدیک شود. اما این تغییرات، گره گشا نبود چرا که مشکل جای دیگری بود! پرسپولیسی ها در زمانی که توپ را از دست می دادند، در برگشت به دفاع بسیار کند بودند و همین تعلل، به الهلالی ها فرصت می داد در ضد حملات خطرناک باشند. نکته دیگر اینکه، ضریب اشتباهات فردی تمام بازیکنان پرسپولیس از مدافع تا هافبک و مهاجم، بیش از حد بود و در نیمه دوم توپ هایی پیاپی که از دست می رفت، به سرعت برای الهلال تبدیل به موقعیت می شد. پرسپولیسی ها حتی در زمانی که از حریف عقب افتادند هم زور کافی برای تحت فشار قرار دادن حریف نداشتند و در واقع آن ها خوش شانس بودند که گل های بیشتری دریافت نکردند. مصطفی دنیزلی هفته پیش در کنفرانس مطبوعاتی، تیمش در لیگ و لیگ قهرمانان آسیا را به شب و روز تشبیه کرده بود اما پرسپولیس امروز، چیزی شبیه نصفه شب بود

دقایق حساس

دقیقه 2: کرنر ارسالی مهرداد پولادی در غفلت مدافعان و دروازه بان الهلال به محمد نوری رسید اما هافبک پرسپولیس در مقابل دروازه خالی، از سه قدمی توپ را به تیر افقی کوبید

دقیقه 3: پاس عمقی شلهوب به سالم محمد رسید و او در حالی که آودوکیچ را پیش رو داشت، قصد دریبل کردن دروازه بان پرسپولیس را داشت. مهاجم الهلال در زاویه ای تنگ به توپ ضربه زد که عکس العمل دروازه بان پرسپولیس، این توپ را به کرنر فرستاد

دقیقه 22: کرنر ارسالی غلامرضا رضایی باز هم با اشتباه دروازه بان الهلال همراه بود و شیث که فکر نمی کرد توپ به او برسد، با ضربه سر توپ را به بیرون زد

دقیقه 25: ضربه ایستگاهی علی کریمی از بالای دروازه حسن العطیبی به بیرون رفت.

دقیقه 32: یوسف العربی در موقعیت پشت به دروازه صاحب توپ شد و با یک چرخش، نصرتی را از پیش رو برداشت ولی ضربه آخر او کم جان و و بی دقت بود

دقیقه 42: یک دقیقه بعد از اینکه الفریدی پشت محوطه هجده قدم صاحب موقعیت شد، همکاری یوسف العربی و شلهوب، موقعیتی خطرناک برای تیم میهمان خلق کرد که مدافعان پرسپولیس توپ را برگرداندند. توپ برگشتی را الفریدی به بیرون زد

دقیقه 44: شوت از راه دور الدوساری را اودوکیچ به سینه کشید

دقیقه 48: توپ در محوطه هجده قدم به دستان شیث رضایی خورد. داور این برخورد توپ به دست را، پنالتی تشخیص نداد

دقیقه 49: غلامرضا رضایی از راست گریخت و با یک پاس به بیرون، نوری را صاحب موقعیت کرد. هافبک پرسپولیس با بی دقتی توپ را به آسمان فرستاد و سر و صدای تماشاگران را درآورد

دقیقه 57: سانتر الفریدی با ضربه سر یوسف العربی همراه شد. این توپ از بالای تیر افقی پرسپولیس عبور کرد. العربی دو دقیقه قبل از این هم، خطرساز شده بود.

دقیقه 60: ضربه کم جان نوری، از پشت هجده قدم در آغوش العطیبی جای گرفت

دقیقه 69: بعد از یک سلسله اشتباهات فردی پرسپولیسی ها، یوسف العربی با آودوکیچ تک به تک شد و دروازه بان پرسپولیس را دریبل زد. این مهاجم مراکشی درحالی که می توانست پاس هم بدهد، به توپ ضربه زد که شیث رضایی مانع از گل شدن توپ شد.

دقیقه 74: با اشتباه شیث، الفریدی در موقعیتی تک به تک قرار گرفت و درحالی که قصد داشت آودوکیچ را دریبل بزند، توپ را از دست داد. در پنج دقیقه اخیر، الهلال دو موقعیت خطرناک را از دست داده.

دقیقه 76: شوت غلامرضا رضایی از زاویه ای تنگ، به بیرون رفت.

دقیقه 78: علی عسگری با حرکتی انفرادی، دو سه مدافع الهلال را به هم پیچید و در حالی که موقعیتی ایده آل داشت، ضربه نهایی اش را بی دقت زد. تا این جا، این بهترین موقعیت پرسپولیس در نیمه دوم بود

دقیقه 84: باز هم پرسپولیسی ها در ضد حمله جا ماندند و الفریدی که دفاع قرمزها را خیلی آزار داده بود، با یک پاس به بیرون، یوسف العربی را صاحب توپ کرد. ضربه خوب این مهاجم را دروازه بان پرسپولیس به کرنر فرستاد

گل:
الهلال 1-0: فشنگچی که از چپ نفوذ کرده بود، به حرکت انفرادی اصرار کرد و تعادلش را از دست داد، داور هم اعتقادی به خطا نداشت. همین توپ در یک رفت و برگشت، به زمین پرسپولیس آمد و مقدمه ای برای ضد حمله سریع الهلال شد. الفریدی با پاسی دقیق، العربی را صاحب موقعیت کرد و این مهاجم سرشناس هم در موقعیتی تک به تک، با ضربه ای دقیق دروازه پرسپولیس را باز کرد

 بهترین بازیکن:

در تیم الهلال، یوسف العربی بالاتر از کلاس فوتبال آسیا نشان داد ولی احمد الفریدی با نفوذهای دائمی و سری بالا، بهترین بازیکن الهلال بود. در پرسپولیس هم آودوکیچ دو سه موقعیت خوب را از حریف گرفت تا شکست قرمزها سنگین تر نشود

اتفاق ویژه:

تماشاگرانی که از بازی ناامید کننده تیم محبوب شان عصبی شده بودند، در پایان بازی، شعار «بازیکن بی غیرت نمیخوایم» سر دادند. این سومین شکست پیاپی پرسپولیس در لیگ و لیگ قهرمانان آسیا بود

انتصاب های جنجالی احمدی نژاد فقط به مقطع معرفی دو کابینه اش ختم نمی شود. قبل و بعد از معرفی کابینه ها انتصاب‌ها و حکم هایی بودند که با حاشیه ها همراه شدند.

موضوع انتصاب مجدد آیت الله هاشمی رفسنجانی در مجمع تشخیص مصلحت نظام با حکم رهبر معظم انقلاب، پاره ای گروه ها و جریان های نوظهور را بشدت غافلگیر و آسیمه سر کرده است، تا آنجا که از سر شتابزدگی و دلواپسی، گاه موضعگیری های نا پخته و خارج از چارچوبی را اظهار کرده اند. برخی از همین نوفعالان (که تا پیش از ظهور دولت فعلی، نامی از انها نبود و شاید حضور در شرایطی چنین را در خواب رویای خود هم نمی دیدند) به طعن و طمع گفته اند"مقام معظم رهبری فرصت های زیای برای جبران در اختیار ایشان گذاشتند اما پیداست که ایشان کمتر به سمت جبران اشتباهاتش پیش رفته است" اما این نکته را نادیده گرفته اند که انتصاب مجدد او،  حاوی چه پیغام و پیامیست و چه کسانی را مخاطب قرار داده است. این همه نگرانی از همین جا برمی خیزد که سنگینی این آزمون با انتصاب مجدد او، برای این دسته از گروه های سیاسی دو چندان نشود و طمع خام تمامت طلبی افزون خواهان جدید بر آب نیفتد. این انتصاب، البته "نقد‌های تخریبگرانه‌ای را از پیشینه هاشمی موجب شد و چون پیشینه او به پیشینه انقلاب گره خورده ، در این