در این لحظات باقی مانده تا ساعت 15 بیست‌وسوم مهرماه 89 فوتبال ایران در تب و تاب است. برای ما استقلالی‌ها همواره شهرآورد بزرگ تهران جدای از سایر مسابقات بوده، حتی با تفاوتی فاحش نسبت به آوردگاه‌های آسیایی، حتی فینالی که 4 بار به آن رسیدیم و برخی از تیم‌ها با رویای آن زندگی می‌کنند. من و شمای هوادار حاضریم هرچه داریم را همین الان بدهیم تا ساعت 17 جمعه را ببینیم. ببینیم رقص پرچم‌های آبی را... ببینیم شکست رقیب سنتی را... راستی از آن شب بارانی که حریف در آبان 84 بر خاک افتاد چند سالی می‌گذرد و تقدیر چنین بوده که مدتی بگذرد تا حلاوت فتح دربی صدچندان شود، هرچند رقیب در به جای گذاری رکورد نبردن شهرآورد با رسیدن 7 سال ناکامی از ما فعلا دو سالی جلوتر است و بعید است این رکورد تکرار شود، البته شاید تاریخ در آینده برای آنها تکرار شود و آن 7 سال توسط خودشان افزایش یابد. استقلال در اوج آرامش است، آن قدر همه چیز آرام است که حقیر نگارنده که معمولا چندین روز مانده به دربی سرشار از استرس بودم، این روزها لحظاتی خوب و آرام را می‌گذرانم.
حسی به من می‌گوید این استقلال با این قدرت هجومی بی‌نظیر مسبب شادی و شور وصف‌ناپذیری برای هواداران در روز موعود خواهد بود هرچند حریف بسیار پرمهره و قابل احترام است اما هیچ نامی نه تنها در ایران، بلکه در آسیا نتوانسته و نمی‌تواند در برابر استقلال دوام آورد،به شرط آنکه استقلال خودش باشد،نه بیشتر،نه کمتر.
به هر روی لاجوردی‌های محبوب پایخت روز جمعه نمی‌توانند با همه بضاعت خود وارد میدان شوند چرا که عمران‌زاده،سیدصالحی و یوسفی قطعا غایب خواهند بود و حضور شکوری، کوشکی، جباری و روانخواه همچنان مبهم است.
ولی تمام این کمبودها دلیل و توجیهی نخواهد بود که بخواهیم ذره‌ای ناامیدی را بر دل‌های خود راه دهیم.
وجود نگینی به نام منصور پورحیدری که لقب مرد دربی‌ها را با خود یدک می‌کشد،حضور کاپیتان پرافتخار سال‌های نه‌چندان دور و مربی فعلی که با دو گل تاریخی‌اش به سرخپوشان تا ابد جاودانه مانده یعنی محمود فکری و از همه مهم‌تر خود پرویز مظلومی با آن نمایش‌های درخشان در شهرآوردها و آن گل تاریخی دقیقه 90 و آن مشت‌های گره کرده پس از ان گل که هزاران معنی داشت غنیمت‌هایی است که فقط ما داریم و بس.
نتیجه دست خداست اما همه ما مکلفیم به تکلیف، من و شما با حضور و دعایمان و بازیکنان و کادرفنی با درایت و غیرت خود... از همین جا بر دست همه شما افرادی که عشق خود را تنها نمی‌‌گذارید بوسه می‌زنم و از آنهایی که معذورند از حضور التماس دعای خیر دارم.
می‌دانم که همه می‌آیید... حتی اگر نباشید ضربان قلب‌هایتان را در درون مستطیل سبز بازیکنان می‌شوند.
آسمان فوتبال ایران جمعه آبی‌تر از همیشه خواهد بود... به امید خدا