رضا رجبی، پیشکسوت باشگاه استقلال و تیم‌ملی یکی از ده‌ها فوتبالیست کشورمان بود که در دوران بازنشستگی رو به مواد مخدر آورد اما او حالا به عنوان یک مربی در عرصه فوتبال فعالیت می‌کند و اعتیاد را کنار گذاشته است.
او که به خوبی شرایط این روزهای علی اکبریان را درک می‌کند، برای بخشش این فوتبالیست بیمار و البته مجرم درخواست‌ها و دلایلی را مطرح می‌کند: «اول از همه بگویم که صحبت‌های من نه برای علی اکبریان که برای علی اکبریان‌ها است. من از این پنجره صحبت می‌کنم. مسیری که علی اکبریان امروز در آن قرار دارد را خودم طی کردم. من به خاطر کسانی صحبت می‌کنم که مثل دیروز من و امروز علی با مشکل اعتیاد دست و پنجه نرم می‌کنند. نباید به علی به چشم یک مجرم نگاه کرد. من او را مجرم نمی‌دانم. اعتیاد یک بیماری است نه یک جرم.»
رجبی با قاطعیت می‌گوید اکبریان یک موادفروش نیست و نباید او را یک قاچاقچی دانست: «کسی که موادفروش است و کارش بدبخت کردن جوانان و سوداگری است، هرگز خودش به مواد آلوده نمی‌شود اما یک فرد معتاد برای مصرف خودش همیشه مقداری مواد همراه دارد و نگهداری می‌کند. از دو سال قبل در جریان داستان زندگی علی اکبریان هستم. او را به خوبی می‌شناسم، حتی می‌توانم بگویم چراعلی به این روز افتاد. این موضوع را می‌توان ریشه‌یابی کرد. این موضوع گاهی ریشه در دوران کودکی یک فرد پیدا می‌کند. علی هم انسان بسیار احساسی، مهربان و خوبی است. فکر می‌کنم شرایطی که علی امروز در آن قرار گرفته، او را به نقطه عجز و پشیمانی حقیقی رسانده و حالا وقت کمک به او برای بازگشت است.»
رجبی معتقد است که اکبریان هم می‌تواند مسیری که خودش در گذشته طی کرده را پشت‌سر بگذارد: «من این حرف‌ها را از روی تجربه‌ای که دارم می‌گویم. شرایط من بدتر از علی اکبریان بود. البته من چنین جرمی در پرونده‌ام نبود، اما اگر اعتیاد من هم ادامه پیدا می‌کرد و کمکم نمی‌کردند، من هم به این جرم می‌رسیدم اما همه به من کمک کردند و فرصت دادند تا برگردم. حالا این فرصت باید به علی اکبریان هم داده شود. تمام جامعه فوتبال از رسانه‌ها، صدا‌و‌سیما و حراست گرفته تا فوتبالیست‌ها و باشگاه استقلال به من کمک کردند. من به مرحله عجز و پشیمانی رسیدم و اعتیاد را کنار گذاشتم. یک اتفاق من را به عجز رساند. حالا این اتفاق برای علی هم رخ داده و آماده بازگشت است. علی سوداگر و قاچاقچی نبود. او کسی نبود که جوان‌ها را قربانی می‌کرد. او خودش یک قربانی، مصرف‌کننده و بیمار است. نباید به اکبریان نگاه یک مجرم را داشته باشیم.» رجبی برای کمک به اکبریان مصرانه درخواست بخشش و کمک دارد: «چون خودم تجربه دارم این را می‌گویم. اگر به علی فرصت داده شود، زندگی او عوض می‌شود و اعتیاد او دیگر تکرار نخواهد شد. همان‌طور که این اتفاق برای من رخ داد، همان‌طور که از من حمایت کردند باید از اکبریان هم حمایت شود. دادن یک فرصت دوباره به اکبریان باعث می‌شود تا اکبریان‌های دیگر هم انگیزه و امید بگیرند تا به زندگی سالم برگردند. خودم تا به امروز هر کاری از دستم برآمده انجام دادم. می‌خواهم از طریق دوستانم با قوه قضاییه، صدا‌و‌سیما و مسوول پرونده علی صحبت داشته باشم. به خاطر زن جوان و فرزند کوچک علی هم شده باید به او یک فرصت دوباره داد. در داستان‌ها و احادیث هم شنیدیم که حضرت علی(ع) هم با رافت، گذشت و مهربانی برخورد می‌کردند. در گذشته هم چند بار سعی کرد تا اعتیاد را کنار بگذارد و در چند مورد از من درخواست کمک کرد، اما چون به عجز نرسیده بود، نشد اما حالا به عجز رسیده است.»
این پیشکسوت فوتبالی از رسانه‌ها هم گلایه‌هایی دارد: «رسانه‌ها نباید این موضوع را رسانه‌ای می‌کردند. اول باید اجازه می‌دادند تا به شکل نامحسوس به علی کمک می‌شد، آن‌وقت اگر جواب نمی‌داد، از طریق رسانه‌ای کردن برای بخشش او کمک بیشتری صورت می‌گرفت. مثلا تیتر زده بودند طناب اعدام بر گردن فوتبالیست سرخابی. یعنی خودشان در نقش قاضی حکم صادر کردند. این کارها درست نیست. اسلام دینی است که همیشه برای بازگشت و اصلاح شدن به انسان‌ها فرصت می‌دهد. خدا ستار العیوب است. دوای درد اعتیاد، رسیدن به خدا و توکل است. همان‌طور که تمام جامعه ورزش و مسوولان نظام برای بازگشت من به زندگی و نجات از دام اعتیاد کمکم کردند، توقع و انتظار دارم تا به علی اکبریان هم کمک کنند. آنها به من کمک کردند تا دنیای ویران شده و اعتماد به نفس از دست داده خود را به زیبایی بازسازی کنم و به‌دست آورم. عاجزانه می‌خواهم رافت و بخشش اسلامی شامل حال علی هم شود. البته نه فقط اینکه او را از زندان آزاد کنیم، بلکه کمک کنیم تا به زندگی سالم برگردد، همان‌طور که من برگشتم. باید تلاش کنیم تا از علی یک همسر و یک پدر خوب بسازیم و حتی یک فرزند خوب برای مادرش. اگر فقط جلوی اعدام او را بگیریم و دوباره ولش کنیم، فایده‌ای ندارد. اگر به امید و لطف خدا، علی به زندگی برگردد، خودم از تمام توان و تجربه‌ام برای کمک به او بهره می‌گیرم. علی من را قبول دارد، با اینکه همبازی او نبودم، اما آرزو می‌کنم یک روز در تیم پیشکسوتان کنار او بازی کنم و شاهد بازگشت او به فوتبال و زندگی باشیم.»
او که به خوبی شرایط این روزهای علی اکبریان را درک می‌کند، برای بخشش این فوتبالیست بیمار و البته مجرم درخواست‌ها و دلایلی را مطرح می‌کند: «اول از همه بگویم که صحبت‌های من نه برای علی اکبریان که برای علی اکبریان‌ها است. من از این پنجره صحبت می‌کنم. مسیری که علی اکبریان امروز در آن قرار دارد را خودم طی کردم. من به خاطر کسانی صحبت می‌کنم که مثل دیروز من و امروز علی با مشکل اعتیاد دست و پنجه نرم می‌کنند. نباید به علی به چشم یک مجرم نگاه کرد. من او را مجرم نمی‌دانم. اعتیاد یک بیماری است نه یک جرم.»
رجبی با قاطعیت می‌گوید اکبریان یک موادفروش نیست و نباید او را یک قاچاقچی دانست: «کسی که موادفروش است و کارش بدبخت کردن جوانان و سوداگری است، هرگز خودش به مواد آلوده نمی‌شود اما یک فرد معتاد برای مصرف خودش همیشه مقداری مواد همراه دارد و نگهداری می‌کند. از دو سال قبل در جریان داستان زندگی علی اکبریان هستم. او را به خوبی می‌شناسم، حتی می‌توانم بگویم چراعلی به این روز افتاد. این موضوع را می‌توان ریشه‌یابی کرد. این موضوع گاهی ریشه در دوران کودکی یک فرد پیدا می‌کند. علی هم انسان بسیار احساسی، مهربان و خوبی است. فکر می‌کنم شرایطی که علی امروز در آن قرار گرفته، او را به نقطه عجز و پشیمانی حقیقی رسانده و حالا وقت کمک به او برای بازگشت است.»
رجبی معتقد است که اکبریان هم می‌تواند مسیری که خودش در گذشته طی کرده را پشت‌سر بگذارد: «من این حرف‌ها را از روی تجربه‌ای که دارم می‌گویم. شرایط من بدتر از علی اکبریان بود. البته من چنین جرمی در پرونده‌ام نبود، اما اگر اعتیاد من هم ادامه پیدا می‌کرد و کمکم نمی‌کردند، من هم به این جرم می‌رسیدم اما همه به من کمک کردند و فرصت دادند تا برگردم. حالا این فرصت باید به علی اکبریان هم داده شود. تمام جامعه فوتبال از رسانه‌ها، صدا‌و‌سیما و حراست گرفته تا فوتبالیست‌ها و باشگاه استقلال به من کمک کردند. من به مرحله عجز و پشیمانی رسیدم و اعتیاد را کنار گذاشتم. یک اتفاق من را به عجز رساند. حالا این اتفاق برای علی هم رخ داده و آماده بازگشت است. علی سوداگر و قاچاقچی نبود. او کسی نبود که جوان‌ها را قربانی می‌کرد. او خودش یک قربانی، مصرف‌کننده و بیمار است. نباید به اکبریان نگاه یک مجرم را داشته باشیم.» رجبی برای کمک به اکبریان مصرانه درخواست بخشش و کمک دارد: «چون خودم تجربه دارم این را می‌گویم. اگر به علی فرصت داده شود، زندگی او عوض می‌شود و اعتیاد او دیگر تکرار نخواهد شد. همان‌طور که این اتفاق برای من رخ داد، همان‌طور که از من حمایت کردند باید از اکبریان هم حمایت شود. دادن یک فرصت دوباره به اکبریان باعث می‌شود تا اکبریان‌های دیگر هم انگیزه و امید بگیرند تا به زندگی سالم برگردند. خودم تا به امروز هر کاری از دستم برآمده انجام دادم. می‌خواهم از طریق دوستانم با قوه قضاییه، صدا‌و‌سیما و مسوول پرونده علی صحبت داشته باشم. به خاطر زن جوان و فرزند کوچک علی هم شده باید به او یک فرصت دوباره داد. در داستان‌ها و احادیث هم شنیدیم که حضرت علی(ع) هم با رافت، گذشت و مهربانی برخورد می‌کردند. در گذشته هم چند بار سعی کرد تا اعتیاد را کنار بگذارد و در چند مورد از من درخواست کمک کرد، اما چون به عجز نرسیده بود، نشد اما حالا به عجز رسیده است.»
این پیشکسوت فوتبالی از رسانه‌ها هم گلایه‌هایی دارد: «رسانه‌ها نباید این موضوع را رسانه‌ای می‌کردند. اول باید اجازه می‌دادند تا به شکل نامحسوس به علی کمک می‌شد، آن‌وقت اگر جواب نمی‌داد، از طریق رسانه‌ای کردن برای بخشش او کمک بیشتری صورت می‌گرفت. مثلا تیتر زده بودند طناب اعدام بر گردن فوتبالیست سرخابی. یعنی خودشان در نقش قاضی حکم صادر کردند. این کارها درست نیست. اسلام دینی است که همیشه برای بازگشت و اصلاح شدن به انسان‌ها فرصت می‌دهد. خدا ستار العیوب است. دوای درد اعتیاد، رسیدن به خدا و توکل است. همان‌طور که تمام جامعه ورزش و مسوولان نظام برای بازگشت من به زندگی و نجات از دام اعتیاد کمکم کردند، توقع و انتظار دارم تا به علی اکبریان هم کمک کنند. آنها به من کمک کردند تا دنیای ویران شده و اعتماد به نفس از دست داده خود را به زیبایی بازسازی کنم و به‌دست آورم. عاجزانه می‌خواهم رافت و بخشش اسلامی شامل حال علی هم شود. البته نه فقط اینکه او را از زندان آزاد کنیم، بلکه کمک کنیم تا به زندگی سالم برگردد، همان‌طور که من برگشتم. باید تلاش کنیم تا از علی یک همسر و یک پدر خوب بسازیم و حتی یک فرزند خوب برای مادرش. اگر فقط جلوی اعدام او را بگیریم و دوباره ولش کنیم، فایده‌ای ندارد. اگر به امید و لطف خدا، علی به زندگی برگردد، خودم از تمام توان و تجربه‌ام برای کمک به او بهره می‌گیرم. علی من را قبول دارد، با اینکه همبازی او نبودم، اما آرزو می‌کنم یک روز در تیم پیشکسوتان کنار او بازی کنم و شاهد بازگشت او به فوتبال و زندگی باشیم.»