نادر دست نشان مربی مشهور فوتبال ایران و مهم‌ترین چهره فوتبالی قائمشهر سرانجام بعد از دو سه هفته درگیری با بیماری کرونا، در حالی از دنیا رفت که در یک هفته گذشته به مدد خواب مصنوعی و دستگاه زنده مانده بود.
او که سرمربی رایکای بابل بود و نزدیک به سرزمین مادری به فعالیت مشغول، پس از ابتلا به کرونا به بیمارستان منتقل شد و در حالی که به نظر می‌رسید سلامتی را باز بیابد، حالش روز به روز وخیم تر شد و در نهایت جامعه فوتبال و البته نزدیکانش را عزادار کرد.
آقا نادر چهره‌ای آشنا در بین اهالی فوتبال از اواسط دهه 1360 تا امروز بود. او نزدیک به چهل سال بی وقفه در سطوح مختلف فوتبال ایران به کار مشغول بود. از بازی در تیم نساجی و تیم منتخب مازندران در لیگ قدس و درخشش دیرهنگام و در سن و سال بالا با نساج های شهر خسته در رقابت های لیگ در دهه 1370 و بعد خداحافظی و آغاز کار مربیگری و اسم و شهرت و تخصصی که برای خود دست و پا کرد؛ اینکه میتواند گزینه خوبی برای تیم هایی که قصد صعود به لیگ برتر را دارند، باشد.
او در دوران مربیگری چند باری این کار را به سرانجام رسانده که آخرینش با تیم نفت آبادان بود که زردپوشان را در اواسط فصل تحویل گرفته و صعود آن‌ها را به لیگ برتر رقم زد؛ صعودی که منجر به بقا و درخشش آن ها در سه چهار سال گذشته در بالاترین سطح فوتبال ایران شده و از این جهت تیم امروز نفت به آقا نادر مدیون است. او پیش از این، با استیل آذین، نفت تهران و مس کرمان هم این کار را انجام داده و البته در کارش کلی هم ماموریت ناتمام و آرزوی به ثمر نرسیده دارد. با این حال به عنوان یک مربی کارنامه قابل اعتنا در بین چهره هایی دارد که هرگز شانس کار در یک تیم پرستاره را پیدا نکردند و همواره در تیم های متوسط و زیر متوسط به کار مشغول بودند. او با سبک کاری خاص خود، با علاقه به ساخت تیم های سختکوش، دونده و جوان، با سماجت ذاتی‌اش هرگز از کار مربیگری دست نشست و در نهایت در همین عرصه به بیماری کرونا مبتلا شد و از دنیا رفت.
نقطه اوج کاری نادر دست نشان به حضورش در تیم پگاه در فصل 87-86 لیگ برتر بازمی‌گردد. زمانی که او پگاه در راه سقوط را تبدیل به تیم فوق العاده کرد و در دور برگشت رقابت‌ها از پس هر دو تیم استقلال و پرسپولیس برآمد. تیم او استقلال را در ورزشگاه آزادی 4-1 شکست داد و پرسپولیس را هم در خانه 1-0 برد و با صعود به فینال جام حذفی، نتایجی را به دست آورد که باعث شد تا روزنامه‌نگاران محلی لقب امپراطور که در آن زمان به افشین قطبی اعطا شده بود، به وی پیشکش کنند و برایش بنویسند که او باید به طور سمبلیک کلید طلایی شهر را دریافت کند.
آن تیم نشان‌دهنده بخشی از توانایی های آقا نادر بود که نامش برای همیشه در ذهن فوتبال‌دوستان و به خصوص قائمشهری های عشق فوتبال باقی خواهد ماند. جوان ترکه ای و سبیلوی نساجی که گلش به پرسپولیس در زمستان 1372 هنوز از ذهن طرفداران این تیم بیرون نرفته است.