روزهای تعطیلی فوتبال جان می دهد برای مرور خاطراتی که سال ها از آنها گذشته و با مرور آنها متوجه اهمیت فوتبال می شویم؛ اینکه این ورزش عجیب و غریب چقدر می تواند برای مردم اهمیت داشته باشد.
با مرور این خاطره باورمان می شود یک تیم می تواند در زمین مسابقه ببازد ولی تماشاگرانی که در استادیوم هستند، بازیکن تیم حریف را تشویق کنند و لحظه ای ناب در تاریخ فوتبال باشگاهشان به ثبت برسانند.
هشتم آبان 1388؛ 25 هزار نفر به ورزشگاه آزادی آمده بودند تا دیدار پرسپولیس به رهبری کرانچار که خیلی زود از هدایت این تیم برکنار شد و در ادامه راه به سپاهان رفت را ببینند؛ سوی مقابل سرخپوشان که در آن بازی سفیدپوش بودند، استیل آذین قرمز پوش بود که با حسین هدایتی لجام گسیخته هزینه می کرد ولی درنهایت جز یک عنوان پنجمی که در همین سال 1388 برای آنها رقم خورد، به عنوان بهتری دست نیافتند؛ به قول علی کریمی پس از اخراج از استیل آذین که اینطور شرایط باشگاه را به خبرنگاران کم تعداد آن زمان توضیح داد: " توی این باشگاه خودمان را کشته است و بیرونش مردم را."
برگردیم به آن مسابقه ویژه؛ جایی که پرسپولیسی ها در قالب دو تیم برابر هم قرار گرفته بودند و همین حساسیت کار را برای هر دو تیم بالا برده بود و مسعود مرادی دارو کارکشته آن مسابقه هم این موضوع را تایید می کند.
پرسپولیس پیش از این مسابقه با 23 امتیاز در رتبه ششم جدول رده‌بندی قرار داشت و استیل آذین هم با 21 امتیاز رتبه هفتم را در اختیار داشت. برای سرخپوشان پایتخت هوار ملا محمد در دقیقه 12 گلزنی کرد و گل اول شاگردان استیلی را محمد غلامی در دقیقه 30 ثبت کرد. در دقیقه 90 اما افشین چاوشی گل پیروزی بخش تیمش را به ثمر رساند تا کم کم به نقطه عطف این بازی نزدیک شویم؛ یعنی دقیقه 5+90.
در همین دقیقه بود که علی کریمی که در آن زمان، یکی از مدافعین تیمش به شمار می رفت و با چنگ و دندان از دروازه تیمش در حال دفاع بود، توپ را دقیقا یک قدم جلوتر از محوطه جریمه با سینه کنترل کرد و زیر آن زد ولی مسعود مرادی تشخیص خطای هند داد و علی کریمی با همان پرخاشی که در بازی تیم ملی امید از خود نشان داد و مدت ها محروم شد به سمت داور مسابقه رفت؛ ( فردوسی پور که گزارش این بازی را به عهده داشت، اینطور واکنش علی کریمی را توصیف کرد: «کارت قرمز برای علی کریمی که دوباره به روزهای پرخاشگرانه اش برگشته»)، این چند ثانیه با فریادهای علی کریمی و درگیری بازیکنان دو تیم، درنهایت به اخراج او ختم شد و درآوردن پیراهن استیل آذین و نشان دادن پیراهن پرسپولیس زیر آن. اینجا بود که تمام تماشاگران بدون توجه به نتیجه مسابقه یکصدا شروع به تشویق شماره هشت محبوبشان کردند...
با مسعود مرادی در مورد آن بازی هم صحبت شدیم. مرادی با انرژی خاصی حرف هایش را در رابطه با آن اخراج فراموش ناشدنی شروع کرد و گفت:« ببینید اخراج یک بازیکن دلیل بر عدم شایستکی آن بازیکن نیست. این فقط قانون بازی در آن لحظه است. ممکن است در بازی اتفاق بیفتد. اتفاقا الان با علی کریمی ارتباط بسیار خوبی دارم و حتی این اخراج صمیمیت ما را بهتر هم کرد.»
داور بین المللی سابق فوتبال ایران ادامه داد:« من معتقدم شخصیت بازیکنان هیچ ربطی به اخراج آنها ندارد. به هر حال من بازیکنان خیلی خوبی را در دوران قضاوتم اخراج کرده ام ولی الان که قضاوت نمی کنم احترام خیلی خوبی بین ما برقرار است. من علی انصاریان را هم اخراج کرده ام ولی الان دوست من است و رابطه خیلی خوبی داریم.»
او سپس به ماجرای اخراج ایمان مبعلی اشاره کرد و گفت:« من ایمان مبعلی را هم اخراج کرده ام ولی این تصمیمات در شرایط مسابقه است. بازیکنان در شرایط مسابقه تحت فشار هستند و ما این موضوع را درک می کنیم ولی بعدا خودشان می فهمند که همیشه هم تصمیم ها اشتباه نیست.»
مسعود مرادی دوباره به اخراج علی کریمی بازگشت و اینطور حرف هایش را از سر گرفت:« علی کریمی یکی از بچه های رک و دوست داشتنی فوتبال است و من احترام خیلی زیادی برای او قائل هستم.»
آیا آن توپی که خطا گرفتید، واقعا خطای هند بود؟ مسعود مرادی اینطور به این سوال پاسخ داد:« خب آن زمان که کمک داور ویدئوی نبود. به هر حال داوران هم می توانند اشتباه کنند و من هم اشتباهات زیادی داشته ام. ممکن است خورده باشد یا نخورده باشد ولی برای یک خطای ساده انتظار نداشتم علی کریمی اینقدر عصبانی شود. به هر حال داور تصمیم گرفته و خیلی از تصمیمات داور ممکن است، اشتباه باشد.»
مرادی با اشاره به جو ویژه آن بازی ادامه داد:« علی کریمی مقابل تیم قدیم خودش بود و می دانستم برای او این بازی چقدر اهمیت دارد و چقدر تحت فشار است.»
عصبانیت عجیب و خاص کریمی در عکس ها کاملا در چهره او مشهود است ولی مرادی می گوید در همین حالت هم کریمی فقط فریاد می زده و فحاشی در حرف های او وجود نداشته. او در اینباره می گوید:« درگیری لفظی ایجاد شد؛ این اولین بار هم نبود که برای علی آقا قضاوت می کردم. خدا را شکر من در طول داوری ام اصلا فحاشی نشنیدم. در آن زمان اعتبار و جایگاه داوران کاملا تعریف شده و مشخص بود. هیچ کس هم به من در زمین فوتبال فحاشی نکرد. چه آقای کریمی، چه آقای فرهاد مجیدی و چه بزرگان دیگری که برای آنها سوت زدم.»
مسعود مرادی که سوت زدن در جام کنفدراسیون ها را نیز در کارنامه دارد، اینطور ادامه داد:« آن بازی خیلی پرتماشاگر و حساس بود؛ این اخراج ولی کدورتی ایجاد نکرد. من زمانی که آقای کریمی مربی سپیدرود بود، چند مرتبه ناظر بازی تیم های ایشان بودم و ارتباط خیلی خوبی با ایشان دارم. امیدوارم خاطره بدی در ذهن علی کریمی نمانده باشد.»
او اضافه کرد:« تملق و چاپالوسی نمی کنم. من هم به عنوان یک انسان خیلی اشتباه داشتم و برای همین است که VAR به کمک داوران آمده است. باید دوباره این موضوع را بگویم که جایگاه داوران در زمان ما با زمان حال، تفاوت داشت و شاهد اینهمه پرخاشگری نبودیم.»
سوال پایانی ما از مرادی این بود که آیا برای کارت دادن به علی کریمی پس از خارج کردن پیراهن استیل آذین و نشان دادن پیراهن پرسپولیس گیج شده یا خیر که او توضیح داد:« پیراهن استیل آذین را خارج کرد و پیراهن پرسپولیس را نشان داد. این کار او خلاف قانون نبود و دلیلی برای جریمه های بیشتر وجود نداشت.»
مرادی اینطور حرف هایش را پایان داد:« برای آقای کریمی آرزوی موفقیت دارم. علی آقا بچه کرج هم هست مثل آقای نکونام و خیلی از فوتبالیست های دیگر و من افتخار می کنم که بچه کرج هستم و از شهری قضاوتم را شروع کردم که ورزشکاران بزرگی در آنجا پرورش پیدا کرده اند.»