سرخیو آسنخو» آخرین نمونه از ستارگانی است که به خاطر مصدومیت‌های متعدد کمتر فرصت بازی پیدا می‌کنند و حتی پس از چند سال ناچار به کنار گذاشتن فوتبال حرفه‌ای می‌شوند.
او در مالاگا هم روزگار خوبی نداشته و این هفته برای آسیب‌دیدگی تاندون آشیل باید زیر تیغ جراحی برود و احتمالا باقی فصل را از دست خواهد داد. او در این فصل تنها 7 بار برای مالاگا به میدان رفته بود. آسنخو شاید بدشانس‌ترین بازیکن این فصل لالیگاست، اما بدشانس‌ترین بازیکن دهه‌های اخیر نیست. در ادامه نگاهی داریم به فهرست برخی از این بازیکنان.
مارکو فان باستن
ستاره هلندی و برنده 3 بار توپ طلای اروپا به خاطر مصدومیت زانویش از سال 1992 نتوانست آن‌طور که باید بازی‌های خوب قدیمی‌اش را تکرار کند و به طور متناوب از ترکیب تیم میلان حذف می‌شد. او در 28 سالگی و در فینال قهرمانی جام باشگاه‌های اروپا در سال 1993 مقابل مارسی مصدوم شد و پس از حدود 70 دقیقه ناچار شد از زمین خارج شود، اما 4 عمل جراحی پیاپی بی‌ثمر بود و او سال 1995 از فوتبال خداحافظی کرد.
خوان دلاپنا
یکی از ستارگان شهر بارسلون دهه 1990 که نشان از ظهور ستاره‌ای جدید در فوتبال اسپانیا داشت. ولی او هیچ وقت به خاطر مصدومیت‌ها به درجه‌ای که انتظار می‌رفت نرسید. گرچه برخی تاکتیک‌ها و سلیقه‌های مربیان در تیم‌های لاتزیو و اسپانیول را دلیل این مساله می‌دانند، اما هیچ چیز به اندازه مصدومیت‌ها روی کار او تاثیر نگذاشت. او در فصل قبل به خاطر مصدومیت 10 ماه از میادین به دور بود و حتی می‌خواست از فوتبال خداحافظی کند، ولی باز هم در ماه سپتامبر بازی کرد. او با وجود اضافه وزن و سن بالا هنوز هم می‌خواهد در فوتبال باقی بماند و خودش را نشان دهد.
رونالدو
ستاره برزیلی که زمانی بهترین بازیکن جهان بود، به خاطر اضافه وزن و مصدومیت زانو به مرور سقوط کرد. او بهترین بازی‌هایش را در بارسا و با مربیگری «برایان رابسون» انجام داد و سال‌های طلایی را تا فینال جام جهانی 1998 پشت سر گذاشت. 3 سال بعد از آن جام را در اینتر با مصدومیت سپری کرد، ولی به موقع خودش را به بازی‌های جام جهانی 2002 رساند و با تیم برزیل قهرمان این بازی‌ها شد. در باشگاه‌های بعدی‌اش (رئال مادرید، میلان و کورینتیانس) اضافه وزن و چندین مصدومیت سبب شد تا تنها سایه‌ای از آن رونالدو بزرگ در زمین حضور داشته باشد و سرانجام در 36 سالگی و با بیش از 100 کیلو وزن تصمیم بگیرد که کفش‌هایش را بیاوزد.
آرین روبن
یکی از بهترین بال‌های فوتبال اروپا و عضو باشگاه بایرن مونیخ در باشگاه‌های قبلی‌اش به خاطر مصدومیت‌های فراوان زیاد دوام نیاورد و به همین خاطر باشگاه رئال مادرید با این‌که 36 میلیون یورو برای خرید او در سال 2007 پرداخت کرده بود حاضر شد به مبلغی به مراتب کمتر او را به باشگاه بایرن بفروشد، اما داستان مصدومیت‌های او در بایرن هم ادامه داشت و در فصل حاضر هم تنها یک ماه مهیای بازی بوده و پس از بازی‌های جام جهانی در ترکیب بایرن قرار نگرفت. آخرین دلیل او برای بازی نکردن در بازی‌های هفته گذشته ابتلا به آنفلوآنزا بود!
اسکار سرانو
یکی دیگر از بازیکنان لالیگا که با بدشانسی باقی بازی‌های این فصل را از دست داد. این بازیکن راسینگ سانتاندر که در بازی با اسپورتینگ گیخون مصدوم شد در هفته قبل زانوی پای راستش را به تیغ جراحی سپرد و نمی‌تواند در این فصل برای راسینگ بازی کند. او در فصل 2010 هم به مدت 7 ماه دور از میادین بود چون عمل مشابهی را روی زانویش انجام داده بود.
سس فابرگاس
این بازیکن کاتالان هم هر از گاهی دچار مصدومیت می‌شود و آخرین سری مصدومیت‌هایش در این فصل او را برای یک ماه از بازی دور کرد. آرسن ونگر در مقطعی مدعی شده بود مصدومیت‌های فابرگاس بیش از آن که ناشی از بازی باشد به خاطر تشویش ذهنی است. اشاره او به خواست این بازیکن برای انتقال به بارسا در تابستان است که با مخالفت مسوولان آرسنال و ونگر مواجه شد. آخرین مصدومیت او در بازی با ساندرلند بود که با تساوی 1-1 خاتمه یافت.
روبرت پروسینسکی
او را هم به خاطر توانایی خارق‌العاده‌اش در دریبل‌زنی و همچنین مصدومیت‌های پیاپی در اسپانیا به خاطر می‌آورند. این ستاره کروات در سال 1991 با قهرمانی در جام باشگاه‌های اروپا همراه تیم ستاره سرخ بلگراد مطرح شد و پس از آن به رئال مادرید رفت، ولی مصدومیت‌ها اجازه نداد توانایی‌های تکنیکی‌اش را به نمایش بگذارد و در چند سال بعد در رئال اوویدو، بارسا و سویا بازی کرد و سرانجام به کرواسی بازگشت تا از فوتبال پس از بازی‌های جام جهانی 1998 خداحافظی کند