در میان عطش دولتهای اصلاحات و احمدینژاد در برقراری رابطه دوستانه با شریک استراتژیک رژیم غاصب صهیونستی، این رهبر فرزانه انقلاب بود که به عنوان اصلیترین تصمیم گیر قانونی برای تعیین خط مشی نظام، همیشه برای برقراری رابطه تهران با قاهره، مخالفت نشان دادند و با نگاهی که مصالح کل جهان اسلام را در نظر داشت؛ مانع از شکل گیری این روابط حسنه شدند.
حسنی مبارک در آستانه سقوط است. اخبار لحظه به لحظه مصر می‌گوید همپیمانان سنتی این کشور، پشت دیکتاتور را خالی کرده‌اند و هر لحظه انتظار می‌رود خبر نهایی «مبارک از مصر گریخت» روی سایت‌ها قرار بگیرد. علی اکبر صالحی، وزیر تازه به بهارستان رفته که با رای شکننده ??? موفق به گرفتن سکان وزارت امور خارجه ایران شده، نگران‌تر از همه در انتظار تعیین تکلیف رئیس جمهور مادام العمر سرزمین نیل و آینده سیاسی این کشور است. زیرا روابط دولتهای پس از انقلاب با پرنفوذ‌ترین کشور جهان عرب، با وجود تمایل فراوان دولتمردان ایران، هیچگاه عادی نبوده است.
دولت ایران در دوره اصلاحات تمایل فراوانی برای برقراری روابط عادی با مصر نشان داد. تا جایی که خیابان خالد اسلامبولی، قاتل انور سادات، رئیس جمهور سابق مصر پس از سال‌ها در پایتخت ایران تغییر نام داد تا چراغ سبز دولت برای برقراری روابط دیپلوماتیک با مصر باشد. ولی حسنی مبارک به خوبی می‌دانست در روزگاری که سالانه یک و نیم میلیارد دلار کمک اقتصادی و نظامی از آمریکا برای صلح با رژیم صهیونیستی دریافت می‌کند، به ارتباط نداشتن با ایران، می‌ارزد.
پس از اصلاحات نیز دولت احمدینژاد، مدت‌ها به دنبال برقراری ارتباط دیپلوماتیک عادی با مصر بود. تا جایی که رئیس جمهور در یکی از آشکار‌ترین اظهار نظرهای خود به مصر پیام داد: «در صورت اعلام قاهره برای برقراری روابط، تا پایان وقت اداری، سفارتخانه ایران در مصر افتتاح می‌شود.»
این اظهارات نیز نتوانست یخ عظیم سه دهه‌ای بین قاهره و تهران را آب کند. حتی تعیین همدانی، نماینده غیر رسمی دیپلماسی ایران در مصر نیز نتوانست اقدامی جدی در روابط دو طرف قلمداد شود.
اما در میان عطش دولتهای اصلاحات و احمدینژاد در برقراری رابطه دوستانه با شریک استراتژیک رژیم غاصب صهیونستی، این رهبر فرزانه انقلاب بود که به عنوان اصلیترین تصمیم گیر قانونی برای تعیین خط مشی نظام، همیشه برای برقراری رابطه تهران با قاهره، مخالفت نشان دادند و با نگاهی که مصالح کل جهان اسلام را در نظر داشت؛ مانع از شکل گیری این روابط حسنه شدند.
اکنون که همه به خوبی می‌دانند موضع ایران در مقابل مصر پس از «جمعه خشم» محاسبات دیگری را می‌طلبد که تاکنون از حوزه تحلیل کار‌شناسان سیاست خارجه کشور پنهان مانده. اکنون دیگر نمی‌توان حتی با ابقای مبارک در ریاست جمهوری به سادگی گفت تهران تمایل زیادی برای افتتاح سفارتخانه خود در قاهره دارد.
این آزمون در حالی است که با تدبیر رهبر انقلاب اکنون جمهوری اسلامی در تعامل با مصر دست بالا را دارد و می‌تواند گفتمانش برخلاف گذشته از موضع عزت باشد.