دور اول مرحله گروهی جام ملت‌های آسیا در حالی به پایان رسید که بیش از هر چیزی سکوهای خالی ورزشگاه‌ها توی ذوق می‌زد.
به گزارش خبرنگار اعزامی از دوحه، پانزدهمین دوره جام ملت‌های 2011 آسیا در حالی از 17 دی ماه به میزبانی دوحه آغاز شد که چند هفته پیش از این رویداد آسیایی، قطر موفق شده بود در رقابت با کشورهای بزرگی مانند استرالیا، آمریکا، کره جنوبی و ژاپن میزبانی جام جهانی 2022 را از آن خود کند.
آنها با وعده‌های فراتر از حد تصوری در حالی میزبانی جام جهانی را از فیفا گرفتند که قول برگزاری این رقابت‌ها را در دمای 27 درجه سانتی‌گراد و در گرمای طاقت‌فرسای بالای 50 درجه‌ای قطر دادند.
شاید قطری‌ها بتوانند با بهره‌گیری از امکانات پیشرفته و دستگاه‌های خنک‌کننده هوا، به منظور کاهش دمای ورزشگاه‌ها تا حد مطلوب فیفا، موفق عمل کنند، اما با سکوهای خالی استادیوم‌هایشان چه خواهند کرد؟
موضوعی که بیش از هر چیز دیگری در این رقابت‌ها چشم بینندگان تلویزیونی را آزار می‌داد.
در حالی‌که اکثر ورزشگاه‌های میزبان جام ملت‌های آسیا کمتر از 30 هزار نفر ظرفیت دارند، اما حتی نیمی از همین صندلی‌های اندک هم در مسابقات دور اول پر نشد تا حداقل دلخوشی را برای مسئولان برگزار‌کننده داشته باشد.
* تماشاگران تمام مسابقات دور اول به اندازه یک دربی
بیشترین تعداد تماشاگر در دور اول به همان دیدار افتتاحیه قطر و ازبکستان برمی‌گردد که حدود 37 هزار تماشاگر در ورزشگاه 50 هزار نفری خلیفه دوحه حضور پیدا کردند. شاید علت اصلی این موضوع هم برگزاری مراسم افتتاحیه و حضور بسیاری از میهمانان خارجی در این مراسم بوده است.
بعد از این دیدار بیشترین تعداد تماشاگر به بازی تیم‌های عربستان و سوریه با حدود 16 هزار نفر در ورزشگاه 25 هزار نفری احمدبن علی الریان مربوط می‌شود.
سومین مسابقه پرتماشاگر هم دیدار تیم‌های استرالیا و هند با حدود 11 هزار نفر در ورزشگاه 16 هزار نفری جاسم بن‌حمد السد بود. دیدار شب گذشته ایران و عراق نیز چهارمین مسابقه پرتماشگر این رقابت‌ها با حدود 10 هزار نفر لقب گرفت.
مسابقه تیم‌های کره شمالی و امارات از گروه چهارم نیز با حدود 3 هزار نفر کم‌تماشاگرترین دیدار دور اول مرحله گروهی بود.
در مجموع از 8 دیدار دور نخست مرحله گروهی جام ملت‌های آسیا 101 هزار و 899 نفر دیدن کردند که با نفراتی که برای تماشای دربی استقلال و پرسپولیس در یک بازی به ورزشگاه می‌آیند برابری می‌کرد.
تعداد و ظرفیت تماشاگران حاضر در ورزشگاه‌ها به تفکیک بازی‌ها:
* قطر - ازبکستان (37143 نفر - ورزشگاه 50 هزار نفری خلیفه)
* کویت - چین (7423 نفر - ورزشگاه 25 هزار نفری بن جاسم الغرافه)
* ژاپن - اردن (8236 نفر - ورزشگاه 15 هزار نفری سهیم‌بن‌حمد دوحه)
* عربستان - سوریه (16562 نفر - ورزشگاه 25 هزار نفری احمدبن علی الریان)
* استرالیا - هند (11749 نفر - ورزشگاه 16 هزار نفری جاسم‌بن حمد السد)
* کره جنوبی - بحرین (6669 نفر - ورزشگاه 25 هزار نفری بن جاسم الغرافه)
* کره شمالی - امارات (3639 نفر - ورزشگاه 15 هزار نفری سهیم‌بن‌حمد دوحه)
* ایران - عراق (10478 نفر - ورزشگاه 25 هزار نفری احمدبن علی الریان)
البته با توجه به اینکه تیم ملی فوتبال قطر، میزبان مسابقات، در دیدار اول خود در حد انتظار ظاهر نشد و نتوانست طرفدارن فوتبال را در این کشور برای حضور در ورزشگاه‌ها ترغیب کند، باید انتظار داشت که در مسابقات بعدی و حتی با حذف میزبان شاهد حضور کم‌رنگ‌تر تماشاگران در این مسابقات باشیم.
* تماشاگران هم لژیونر میشوند؟
شاید وعده علی سعیدلو، رئیس سازمان تربیت بدنی در همکاری با قطر به منظور برگزاری جام جهانی 2022 همین جا به کمک آنها بیاید. شاید با صادرات تماشاگران مشتاق فوتبال ایران بتوان این سکوهای خالی را به جنب و جوش واداشت و خون تازه‌ای از تحرک و نشاط را در داخل رگ‌های ورزشگاه‌های پیشرفته، اما بی‌روح قطر تزریق کرد.
البته کشورهای عربی به خصوص قطری‌ها ید طولایی در تغییر ملیت ورزشکاران سایر کشورها و مصادره این قهرمانان به نام خود دارند.
به عنوان مثال در تیم ملی قطر در جام ملت‌های آسیا 4 بازیکن خارجی حضور دارند که با تغییر ملیت خود در ترکیب اصلی بازی می‌کنند. فاویو سزار از برزیل، حسین یاسر از مصر، لاورنس قایه از غنا و سباستین کوئین تانا از اروگوئه بازیکنانی هستند که از کشورهای دیگر در تیم ملی قطر لژیونر شده‌اند.
شاید این بار هم قطری‌ها برای پرکردن سکوهای خالی ورزشگاه‌هایشان دست به دامن کشورهای پیشرفته اروپایی یا آفریقایی و یا حتی آسیایی از جمله ایران شوند.
باید دید که آیا در جام جهانی این روند ادامه می‌یابد و تماشاگران هم لژیونر میشوند؟