وابستگی بد است حتى اگر اعتیاد پرسپولیس به محمد نورى یا وابستگی استقلال به فرهاد مجیدى باشد. حتى اگر اعتیاد بارسلونا به مسى یا اعتیاد منچستر یونایتد به رونى باشد.
وابستگی بد است و به خاطر همین بدى اعتیاد و وابستگی است که بارسا بدون مسى و منچستر بدون رونى نتیجه مى گیرند اما فرهاد مجیدى اگر روى فرم نباشد، استقلال بازنده از زمین بیرون خواهد آمد.
وابستگی چیز بدى است. بدتر از آنچه در ذهن من و شما بگنجد.
فرهاد مجیدى روز بازى با راه آهن هم روى فرم نبود. هر چه زد به در بسته خورد. هر چه زد اصلاً از در و دروازه خارج بود. آن بازى با یک شوت از راه دور میداوودی به سود استقلال پایان یافت اما در بازى با نفت آبادان مجالى براى شوت زدن او نبود.
وقتى مجتبى جبارى مصدوم شد و به ناچار از زمین بیرون رفت، میلاد میداودى بیش از آنکه در نقش یک مهاجم به کار خود ادامه دهد، تبدیل شد به بازیکنى که باید فرهاد مجیدى را تغذیه مى کرد. میلاد نقش گلزنى را - غیر از یک یا دو بار که خودش ضربه زد و به گل هم نرسید - کنار گذاشت و تبدیل شد به تغذیه کننده فرهاد مجیدى. فرهاد اما روى فرم نبود. شوت ها و ضربه هاى چپ و راستش گل نشد.
فرهاد مجیدى مقابل نفت آبادان بد نبود. این جمله را حتى مى توان تعمیم داد به خط آتش استقلال و ادعا کرد که استقلال در آبادان حتى از بازى با راه آهن بیشتر موقعیت گل داشت.
ضربات آخر فرهاد عمدتاً در چارچوب بودند، اکثراً به شیوه زیبا و چشم نوازى شلیک شدند و هورى با مهار هر کدام از آنها یک درجه محبوبتر شد.
البته در چنین وقتی باید رفت سراغ مربى بازنده و از او پرسید: برنامه دوم شما براى گل زدن چه بود اگر فرهاد گل نمى زد که نزد، دیگر قرار بود چطور به گل برسید؟
استقلال پرویز مظلومى در آبادان متوسط بود اما تعداد موقعیت هاى گل این تیم از دو بازى قبل فراتر مى رفت. این تناقض را چطور باید توجیه کرد؟ چطور تیمى که در دو بازى قبل ? امتیاز کسب کرده، در دیدارى که در آن بازنده از زمین خارج مى شود، بیشتر موقعیت گل دارد؟!
دلیلش فقط یک چیز است و یک چیز. اینکه استقلال در چند بازى اخیر اصلاً خوب بازى نکرده اما نتیجه گرفته.
•••
گل زدن در استقلال پرویز مظلومى - و هر تیم دیگرى - نباید در انحصار باشد. وقتى فقط فرهاد یا میلاد باز کننده قفل هاى بازى هاى گره خورده باشند، نتیجه این است که در روزى از روزها، بالاخره این دو هم کم مى آورند. مظلومى به دلیل از دست دادن سیدصالحى، برهانى و دوسانتوس - که این سومى در آبادان مى توانست خیلى مفید باشد - دستش بسته است و همین قضیه سبب مى شود تا در خرده گرفتن به او دست پایین را بگیریم.
استقلال پرویز مظلومى در آبادان برتر از بازى با راه آهن نبود و حتى از نظر موقعیت هاى مسلم گل بیشتر از آن بازى خطرساز شد. با این حال وقتى تیمى به فرهاد مجیدى وابسته باشد و فرهاد هم پشت درهاى بسته، ناکام بماند، آن وقت است که پرویز مظلومى ناچار است دست خالى از خانه به خانه برگردد.
وابستگی چیز بدى است. بدتر از آنچه در ذهن من و شما بگنجد.
فرهاد مجیدى روز بازى با راه آهن هم روى فرم نبود. هر چه زد به در بسته خورد. هر چه زد اصلاً از در و دروازه خارج بود. آن بازى با یک شوت از راه دور میداوودی به سود استقلال پایان یافت اما در بازى با نفت آبادان مجالى براى شوت زدن او نبود.
وقتى مجتبى جبارى مصدوم شد و به ناچار از زمین بیرون رفت، میلاد میداودى بیش از آنکه در نقش یک مهاجم به کار خود ادامه دهد، تبدیل شد به بازیکنى که باید فرهاد مجیدى را تغذیه مى کرد. میلاد نقش گلزنى را - غیر از یک یا دو بار که خودش ضربه زد و به گل هم نرسید - کنار گذاشت و تبدیل شد به تغذیه کننده فرهاد مجیدى. فرهاد اما روى فرم نبود. شوت ها و ضربه هاى چپ و راستش گل نشد.
فرهاد مجیدى مقابل نفت آبادان بد نبود. این جمله را حتى مى توان تعمیم داد به خط آتش استقلال و ادعا کرد که استقلال در آبادان حتى از بازى با راه آهن بیشتر موقعیت گل داشت.
ضربات آخر فرهاد عمدتاً در چارچوب بودند، اکثراً به شیوه زیبا و چشم نوازى شلیک شدند و هورى با مهار هر کدام از آنها یک درجه محبوبتر شد.
البته در چنین وقتی باید رفت سراغ مربى بازنده و از او پرسید: برنامه دوم شما براى گل زدن چه بود اگر فرهاد گل نمى زد که نزد، دیگر قرار بود چطور به گل برسید؟
استقلال پرویز مظلومى در آبادان متوسط بود اما تعداد موقعیت هاى گل این تیم از دو بازى قبل فراتر مى رفت. این تناقض را چطور باید توجیه کرد؟ چطور تیمى که در دو بازى قبل ? امتیاز کسب کرده، در دیدارى که در آن بازنده از زمین خارج مى شود، بیشتر موقعیت گل دارد؟!
دلیلش فقط یک چیز است و یک چیز. اینکه استقلال در چند بازى اخیر اصلاً خوب بازى نکرده اما نتیجه گرفته.
•••
گل زدن در استقلال پرویز مظلومى - و هر تیم دیگرى - نباید در انحصار باشد. وقتى فقط فرهاد یا میلاد باز کننده قفل هاى بازى هاى گره خورده باشند، نتیجه این است که در روزى از روزها، بالاخره این دو هم کم مى آورند. مظلومى به دلیل از دست دادن سیدصالحى، برهانى و دوسانتوس - که این سومى در آبادان مى توانست خیلى مفید باشد - دستش بسته است و همین قضیه سبب مى شود تا در خرده گرفتن به او دست پایین را بگیریم.
استقلال پرویز مظلومى در آبادان برتر از بازى با راه آهن نبود و حتى از نظر موقعیت هاى مسلم گل بیشتر از آن بازى خطرساز شد. با این حال وقتى تیمى به فرهاد مجیدى وابسته باشد و فرهاد هم پشت درهاى بسته، ناکام بماند، آن وقت است که پرویز مظلومى ناچار است دست خالى از خانه به خانه برگردد.