امروز با گذشت 5 بازی از شروع لیگ برتر بعنوان یک هوادار به خودم می بالم به داشتن تیمی همچون استقلال.
تیمی که نه فقط امتیاز کسب کرده و برنده میشود بلکه هر روز که از لیگ میگذرد بازی بازیکنانش هماهنگ تر ، فنی تر و پر باتر میشود. امروز دیگر استقلال ، آن تیم بی روح پارسال و سالهای قبل نیست ، این تیم خشک و بی برنامه ی گذشته نیست.
این تیم دیگر تیم کند سالهای قبل نیست ، این تیم در خطوط سه گانه سردرگمی ندارد با اینکه زوج خط دفاعی در اختیار تیم نیستند ولیکن به قدری فاز هجومی و سرعت عملکردی تیم بالاست که انگار نه انگار کمبود مدافع داریم.
این تیم شاید آندو تیموریان و آرش برهانی آماده سالهای قبل را هنوز در ترکیبش ندارد اما خلاء ندارد.
این تیم دیگر یاد مجیدی ، جباری ، منتظری نکونام و سایر جداشدگانش نیست و افسوس نبودنشان را نمیخورد، این تیم الان یک تیم واقعی است، تیمی که کوبنده حمله میکند و کوبنده گل میزد ، تیمی که 90 + دقایق اضافی را فوتبال بازی میکند و در نیمه راه شل نمیکند تیمی که از هر موقعیتی گل میخواهد و سیری ندارد.
استقلال سال 93 به نوعی تداعی گر استقلال رویایی 83 و 84 است که حریف برایش فرقی نمیکرد کدام تیم باشد و بازی در چه زمینی برگزار شود چون بازی در نهایت با اختلاف گلهای زیاد و با برتری قاطع آبی پوشان تمام میشد. استقلال 83 و 84 همان تیمی بود که در رنکینگ جهانی رتبه 72 رو در اختیار داشت و بالاتر از تیمهای اتلتیکو مادرید و لیورپول و فیورنتینا و آس رم و .. قرار داشت ، امروز یکبار دیگران تمامی هواداران آبی پوشان پایتخت شور و شوقی توصیف نشدنی دارند. امروز دیگر نگران بازی های کسل کننده تیم نیستند امروز با داشتن خط هافبکی بسیار سریع و خلاق با داشتن مهره ارزشمندی همچون کرار جاسم بعنوان پلی میکر با داشتن میلاد فخر الدینی و امید ابراهیمی مشکلی بابت خلق موقعیت ندارد.
این استقلال نه یک چیز ندارد: سهمیه! افسوس که امسال آسیا از داشتن استقلال و هوادارانش محروم است و هچنین هواداران استقلال از دیدن تیمشان در آسیا ، ولی این دلیل بر آن نیست که استقلال کوبنده نباشد دلیل بر آن نیست که بی انگیزه باشد.
وقت آن است که بار دیگر سکوهای استادیوم آزادی و شهرهای تیم های میزبان بازیهای آتی را مملو از پرچم های آبی ببینیم.
امروز وقت آن است که افتخار کنیم به جوانان تیممان به علیرضا رمضانی به یعقوب کریمی به محسن فروزان
و به تک تک بازیکنانمان و در راس همه آنها به داشتن مردی از جنس افتخار مردی از جنس اولین بودن مردی با ثبات مردی با مرام و با صفا. مردی که عجین است با نام استقلال مردی که قریب به 25 سال از عمر 50 ساله خود را با استقلال گذرانده و از جنس افتخار آن است.
باید به خود بالید بخاطر آبی دل بودن و بخاطر داشتن مردی به نام امیرقلعه نوعی در راس کادر فنی تیم.
امسال سالی بود که شاید همه ی استقلالی ها دوست داشتند دربی پایتخت همین روزها برگزار شود تا تیم سرحال امیر قلعه نوعی یک برد دلچسب برایشان به ارمغان بیاورد.
افسوس که باید هفته ها صبر کنیم اما در نهایت باید گفت امسال سال ماست.
سالهاست منتظر دوگانه استقلال در ایران هستیم و امسال خبری باشد شاید ..