عشق است زنده یاد ناصر خان حجازی و استقلال

لیگ برتر جام خلیج فارس

فصل سیزدهم

پنج‌شنبه 3 مرداد 1392 – ساعت 22:15

ورزشگاه یادگارامام تبریز

تماشاگر :15 هزار نفر-حدود 5 هزار استقلالی

داور : حسین زرگر

اخطار : امیرحسین صادقی در دقیقه‌ی 74، هاشم بیک‌زاده در دقیقه‌ی 83

اخراج :

جی‌لوئد ساموئل در دقیقه‌ی 87

ترکیب گسترش فولاد تبریز : محسن فروزان، میثم نقی‌زاده، مهدی قریشی، سامان نریمان جهان (سید مرتضی محفوظی در دقیقه‌ی 86)، مهرداد بایرامی، سید امید نظامی‌پور، احمد کامدار (دیگو چاواری در دقیقه‌ی 67)، امیر تیزرو، خالد شفیعی، سعید آقائی (رسول خطیبی در دقیقه‌ی 54)، ایمان موسوی.

سرمربی : رسول خطیبی

ترکیب استقلال تهران : سیدمهدی رحمتی، حنیف عمران‌زاده، امیرحسین صادقی، پژمان منتظری، هاشم بیگ‌زاده، خسرو حیدری، جی لوید ساموئل، پژمان نوری (احمد جمشیدیان در دقیقه‌ی 64)، سیاوش اکبرپور، آرش برهانی (فرهاد مجیدی در دقیقه‌ی 55) و محمد قاضی.

سرمربی : امیر قلعه‌نوئی

گل : مهرداد بایرامی در دقیقه‌ی 19، آرش برهانی در دقیقه‌ی 33، فرهاد مجیدی در دقیقه‌ی 88

شرح گل :

گسترش فولاد تبریز 1-0 استقلال تهران : مهرداد بایرامی از جناح چپ و در نزدیکی‌های خط میان میدان صاحب یک ضربه‌ی آزاد در کنار خط طولی میدان شد و با یک ضربه‌ی زیبا توپ را از فراز دستان رحمتی به تور دروازه چسباند.

گسترش فولاد تبریز 1-1 استقلال تهران : در شرایطی که استقلال پس از گل بارها و بارها از جناح راست حملاتی را روی نفوذ خسرو حیدری انجام داده بود و نتیجه‌ای نگرفت، در دقیقه‌ی 33 روی سانتر خسرو حیدری آرش برهانی ابتدا باید ضربه‌‌ی آکروباتیک توپ را به خالد شفیعی کوبید و در ریباند با یک ضربه زمینی در حالتی نامتعادل دروازه‌ی فروزان را گشود.

گسترش فولاد تبریز 1-2 استقلال تهران : در شرایطی‌که استقلال با اخراج ساموئل 10 نفره کار را دنبال می‌کرد، روی پرتاب حنیف عمران‌زاده از جناح راست، توپ پس از ورود به محوطه‌ی جریمه با مدافعان گسترش برخورد کرد و به قاضی رسید و این مهاجم نیز توپ را به مجیدی سپرد و این ستاره با یک برگردان نصفه و نیمه دروازه‌ی فروزان را گشود.

دقایق حساس :

دقیقه‌ی 13 : استقلال روی نفوذ خسرو حیدری از جناح راست صاحب توپ و موقعیت شد که در نهایت پژمان نوری پشت محوطه‌ی جریمه یک پاس زیبا به آرش برهانی داد که این مهاجم توپ را بیرون فرستاد.

دقیقه‌ 21 : خسرو حیدری بار دیگر نفوذی را از جناح راست انجام داد که آرش برهانی با یک ضربه‌ی زمینی و پر قدرت تا آستانه‌ی گشودن دروازه پیش رفت که فروزان مانع از فرو ریخته شدن دروازه‌اش شد.

دقیقه‌ی 31 : بازهم نفوذی دیگر و بازهم خسرو حیدری و بازهم سانتری دیگر از این ستاره که یک تنه استقلال را در موقعیت هجومی قرار داد که در نهایت با ضربه‌ی برهانی فروزان این موقعیت را نیز از استقلال گرفت.

دقیقه‌ی 45 : سامان نریمان جهان از نزدیکی‌های میانه‌های میدان صاحب یک ضربه‌ی آزاد از جناح چپ شد که با یک ضربه‌ی پرقدرت و دقیق رحمتی را وادار به واکنش کرد.

دقیقه‌ی 56 : در شرایطی‌که بازی کاملا متعادل دنبال می‌شد، یک سانتر از جناح چپ روی دروازه‌ی رحمتی سبب شد که مهاجمان و مدافعان دو تیم خود را گم کنند و توپ اتفاقی به شفیعی برسد و در نهایت این بازیکن نیز در شرایطی‌که سفیدپوشان ناظر او بودند توپ را به بیرون زد.

دقیقه‌ی 64 : روی یک ضد حمله آبی‌پوشان تبریزی صاحب یک موقعیت شدند و خطیبی که با سماجت خود توپ را به محوطه‌ی جریمه برده بود و با یک شوت نه چندان با قدرت، توپ را جائی فرستاد که رحمتی آماده ایستاده بود.

دقیقه‌ی 65 : خسرو حیدری در نبود جباری گویا تنها محرک استقلال در زمان حمله است و در این دقیقه نیز نفوذ این بازیکن و سانتر او باعث شد فروزان از دروازه بیرون بیاید و توپ را راهی کرنر کند.

بهترین بازی :

فرهاد مجیدی، که از اندک موقعیت خود توانست دروازه‌ی حریف را بگشاید. هرچند این خسرو حیدری بود که همه‌کاره‌ی استقلال تهران بود.

تحلیل فنی بازی :

اولین نمایش شاگردان امیر قلعه نویی بدون نقص نبود. این تیم با تیم مورد انتظار هواداران فاصله دارد و تا رسیدن به تیمی که بتواند ستاره سوم آسیایی را کسب کند (هدف اصلی استقلال در این فصل) راه دراز است. ولی آنچه که مدافع عنوان قهرمانی در گام نخست، عرضه کرد حاوی یک نکته کلیدی بود: استفاده حداکثری از حداقل ها.

استقلال با غیبت هافبک های اصلی اش (جواد نکونام و آندرانیک تیموریان که از ارکان صعود تیم ملی به جام جهانی بودند، جاسم کرار که تا پیش از رفتنش از ایران هافبک قدرتمندی نشان داد، گوران لاوه که ظاهرا بازیکن توانایی است و حتی احمد جمشیدیانِ مصدوم) فرسنگ ها از تیم مد نظر کادر فنی (که احتمالا در طول فصل خواهیم دید) دور بود.

پس کیفیت نه چندان رضایت بخش فنی تیم را نمی توان عاملی نگران کننده تلقی کرد که در مسابقات آتی، گریبان استقلال را بگیرد.

تکیه بر سمت راست؛ از سر اجبار؟

احتمالا بر بهترین بودن خسرو حیدری در دیدار با گسترش فولاد، اتفاق نظر نسبی وجود داشته باشد (هر چند گل سه امتیازی مجیدی از جنبه ای دیگر می تواند رای به بهترین بودن او دهد)، از آن جهت که تقریبا تمامی حملات استقلال (خصوصا در نیمه اول) با حرکات او پی ریزی شد (و از جمله گل اول حاصل سانتر او بود).

این میزان تاثیر حیدری، می تواند از جنبه ای امیدوار کننده و از جنبه ای دیگر، هشدار دهنده باشد.

اینکه استقلال مهره ای دارد که می تواند از او برای جبران نبودن هافبک طراح استفاده کند، نکته مثبتی است. در حقیقت امیر قلعه نویی تنها ابزارش را برای شروع حملات، به خوبی مورد استفاده قرار داد و این به معنی توجه به حداقل داشته ها، برای جبران نداشته هاست.

استقلال در طول فصل، چنین روزهای سختی را خواهد داشت (مسابقاتی که تیم دچار کمبود بازیکن شود) و نیازمند چنین راه حل هایی است.

با این حال، وابستگی استقلال به حرکات حیدری اگر تبدیل به یک عادت شود به معنی دور شدن از ماهیت تیمی خواهد بود. یعنی اینکه رقبا فرصت دارند با کنترل حیدری، بخش هجومی تیم را فلج کنند.

البته با اضافه شدن هافبک هایی مثل کرار و گوران لاوه، برنامه های تاکتیکی تیم دستخوش تغییرات اساسی می شود، اما ضعف سمت چپ نسبت به راست موضوعی روشن است که حل شدنش چندان ساده به نظر نمی رسد.

معمای خط حمله…

استقلال فصل گذشته آماری خیره کننده به لحاظ گل خورده داشت (خصوصا در نیم فصل دوم) و حفظ تمامی عناصر دفاعی، خبر از تداوم این نقطه قوت استقلال دارد (اگر چه در دیدار با گسترش فولاد،‌ اشتباهات متعددی را در فاز دفاعی شاهد بودیم ولی «ناهماهنگی حاصل از چند ماه بازی نکردن» دلیل محکم تری برای این موضوع به نظر می رسد تا افت کیفی مدافعان).

از سویی با ترافیک ایجاد شده در خط میانی، می توان به خط هافبکی شگفت انگیز امیدوار بود. اما این اطمینان خاطر، در خط حمله استقلال وجود ندارد.

آمار گل زده استقلال در فصل قبل چندان تعریفی نداشت (هر چند پیشرفتی نسبی در نیم فصل دوم داشت) و با این حال، امسال هم تغییر محسوسی در خط حمله نداشته.

جدایی فرزاد حاتمی (که آمار قابل قبولی به لحاظ گلزنی داشت) و آمدن محمد قاضی (که فصلی کابوس وار را در پرسپولیس گذراند) دستِ کم روی کاغذ، از یک پسرفت خبر می داد.

گلزنی مجیدی و برهانی (و پاس گل قاضی) به معنی نمره خوب خط حمله در اولین مسابقه است، اما تداومش را تضمین نمی کند.

مثال بارزش ایمان موسوی بود که سال گذشته در دو بازی اول، دو گل به ثمر رساند ولی در ادامه طلسم شد.

ضمن اینکه جدا از خودِ مهاجمان، نحوه به بازی گرفتنشان هم محل بحث است؛ چرا برهانی گلزن باید تعویض شود (مهاجمی سرعتی که می توانست در نیمه دوم که گسترش فولاد در حمله بود، مهره موثری در ضد حمله ها شود) و (با وجود تجربه موفق انتهای فصل گذشته) چرا مجیدی باز هم به عنوان یار تعویضی به میدان می آید؟ 

گام اول

استقلال علیرغم ضعف هایش، سه امتیاز خارج از خانه گرفت. سه امتیازی که البته بیشتر حاصل قوت هایش بود تا خوش شانسی (فشاری که استقلال پس از دریافت گل اول، روی دروازه گسترش آورد، چشمگیر بود).

و این به خصوص در آستانه دیدار با سپاهان، بسیار روحیه بخش بود.

مدافع عنوان قهرمانی از کورس مدعیان عقب نماند و این به خودی خود ارزش بالایی دارد.

اشکالات فردی و تاکتیکی قابل جبران است اما امتیازی که از دست برود دیگر بر نمی گردد.

و استقلال خوشبخت است که امتیازی از دست نداده. او بند کفش هایش را محکم بسته است.

کاپیتان استقلال دو رقمی شد. تعجب نکنید چون فرهاد مجیدی برابر گسترش فولاد فقط یک گل زد ولی این گل پیروزی بخش برای مدافع عنوان قهرمانی، دهمین گل فرهاد برای استقلال در دوران مربیگری امیر قلعه نویی بود.

مجیدی در هشتمین دوره لیگ برتر در حالی که بیشتر بازیکن جانشین محسوب می شد و در برخی بازی ها هم به عنوان هافبک توسط قلعه نویی مورد استفاده قرار می گرفت، موفق شد 3 گل در راه قهرمانی این تیم به ثمر برساند.

در لیگ دوازدهم نیز که مجیدی از نیم فصل دوم به استقلال بازگشت، 3 گل دیگر در راه قهرمانی مجدد این تیم به ثمر رساند و 3 بار هم در لیگ قهرمانان آسیا دروازه تیم های عربی را باز کرد تا گلی که امشب در دقیقه 88 در دروازه تیم آبی پوش تبریزی جای داد، دهمین گل او برای استقلال تحت مربیگری ژنرال باشد.