همیشه وقتی اسم دایی می آید، گل ها و حضور او در بسیاری از بازی هایی را به یاد می آوریم که بعضا آن بازی ها برای همیشه در تاریخ فوتبال این مملکت ثبت شده اند.
وقتی نام دایی می آید، مجسمه ی یک مهاجم شش دانگ در ذهن ما به سرعت ساخته می شود!
همین جنبه ی علی دایی است که او را به یک چهره ی متفاوت در فوتبال ایران تبدیل کرده.
همین ویژگی دایی است که حتی وقتی یک دهه از روزهای اوج شهریار می گذرد، هنوز او را تکرار نشدنی می دانیم و اجازه نمی دهیم کسی به او کمتر از گل بگوید!
همین جنبه ی دایی بود که وقتی کامبوزیا، شهریار را هدف انتقاد قرار داد، صدای همه ی موافقان و مخالفان دایی در حمایت از آقای گل فوتبال ایران بلند شد.
اما کمتر کسی پیدا می شوند که با عینک متفاوت دایی را نگاه کند و ویژگی های خاص شهریار را از زوایایی دیگر ببیند.
دایی سلایق خاصی دارد، علایق عجیبی دارد که گاه قابل پیش بینی و معمولا غیرقابل پیش بینی اند.
داستان زمانی جالب می شود که می بینیم ویژگی های خاص علی دایی پس از اتمام دوران بازیگری اش، بیشتر ظهور پیدا کرده و یا حداقل بیشتر به چشم مردم آمده است.
شهریار زمانی که مربی گری را در سایپا شروع کرد، بعد از برانکو، جزو اولین افرادی بود که سیستم های جدید را وارد فوتبال ایران کرد.در روزهایی که لیگ ایران به طرز وحشتناکی از قحطی مربی رنج می برد و شاهد چرخش مربیان از یک تیم به تیمی دیگر با همان سیستم ها و روش های قدیمی بودیم، این علی دایی بود که از سایپای متوسط و جوان (که بعد از رفتن ناگهانی لورانت در مرز بحران بود) یک قهرمان ساخت.
در لیگی که همیشه قهرمانی بین تیم های مشهور و پرطرفدار دست به دست می شد، دایی با تیمی جوان و تعداد تماشاگران زیر حد استاندارد(!) سایپا را برای اولین و احتمالا آخرین بار به قهرمانی لیگ رساند.
دایی در هدایت تیم های خود نیزهمیشه خاص بودن را نشان داده است.
زمانی که در تیم ملی بود با اعتماد کردن به امثال خلعتبری، شجاعی، اشجاری، رحمتی و بعضا مجید غلام نژاد(!) تغییرات زیادی را در اسکلت تیم ملی ایجاد کرد که اخلاق خاص دایی حتی به دعوت نشدن های مقطعی مهدوی کیا منجر می شد.
دایی در اولین حضورش در پرسپولیس هم تقریبا همین روش را پیش برد. غلامرضا رضایی و محمد نوری وقتی به پرسپولیس آمدند به ظاهر بازیکن های متوسطی بودند ولی حالا ستون های اصلی پرسپولیس اند.
دایی، مرد تغییرات است! تغییراتی که معمولا عجیب اند و گاه مورد تقبیح واقع شدند، گاه مورد حمایت.
حالا پس از وقفه ای، دایی به پرسپولیس بازگشته و در بازار نقل و انتقالات، در مقابل تیم هایی که به دنبال بازیکنان بزرگ و میلیاردی می روند، شهریار بازهم با روشی متفاوت تیم خود را بسته. سیستم امسال شهریار قابل پیش بینی بود.
سیستمی که در آن به افرادی چون پیام صادقیان، میلاد غریبی، سید صالحی، عباس زاده و کفشگری فرصت حضور داده و در مقابل آن کریم انصاری فرد را برای حفظ نظم تیمش، نادیده میگیرد.
دایی این بار هم چشم خود را به روی بازیکنانی که سپاهان و استقلال و خیلی های دیگر برایشان سر و دست می شکنند، بست و می خواهد با روش خودش پرسپولیس را بسازد.
پرسپولیسی که سه سال پیش حبیب کاشانی اجازه نداد ماموریت دایی در آن تمام شود.
باید دید امسال دایی با پسران جوانش موفق می شود یا مردان میلیاردی با همان قراردادهای معروف، حکومت لیگ ایران را به دست خواهند داشت...؟