هر سه نماینده ایران در اولین روز لیگ قهرمانان آسیا توانستند سه بار دروازه ی رقبایشان را باز کنند. گل هایی که سه امتیاز و صدرنشینی در نخستین روز را برای تراکتور و سپاهان به ارمغان آورد.
اما در معدود بازی هایی که شاگردان قلعه نویی در این فصل توانستند با ارائه یک بازی تماشاگر پسند و هجومی به سه گل برسند، خط دفاعی و دروازبان آبی ها که نقطه ی اتکا و علت اصلی صدرنشینی آنها در فصل جاری لیگ برتر به شمار می آیند هر سه بار در حفظ دروازه ناکام ماندند تا استقلال در صورتی که می توانست برنده دیدار با الریان باشد با کسب یک امتیاز قطر را ترک کند.
عملکرد خط حمله آبی پوشان در نیم فصل دوم تفاوت چشمگیری با ابتدای فصل آنها پیدا کرده است که نمونه ی آشکار آن بازی با الریان بود. خریدهای استقلال در نیم فصل این تیم را در فاز تهاجمی تا حدود بسیاری غیر قابل پیش بینی کرده است.
آنها با اضافه شدن مجیدی محبوب، حاتمی بلند قامت و ایمان موسوی با انگیزه حالا هرگاه بخواهند در خط حمله با تغییر نفرات روش خود را برای رسیدن به دروازه رقبا نیز متناسب با مهاجم (یا مهاجمین هدف) دلخواه تغییر می دهند.البته برای به ثمر نشستن این تغییرات باید در قسمت طراحی حملات بازیکنی مانند جباری داشت. 
در دیدار مقابل الریان شماره هشت علی رغم چند جلسه غیبت در تمرینات مورد غضب سرمربی پر ابهتی چون قلعه نویی قرار نگرفت و از ابتدا تا انتها در زمین بود (شاید جباری تنها بازیکنی است که امیرخان به واسطه توانایی های بالایش حاضر است به او باج بدهد!) و تاثیر انکارناپذیر خود را نیز گذاشت. جباری در قطر همه کار کرد و همه کاره ی تیمش نیز بود.
به همین دلیل می توان ادعا کرد بیش از خریدهای موفق ژنرال، آمادگی جباری در میانه میدان استقلال است که مهاجمین این تیم می توانند هر یک از قابلیت هایشان استفاده ببرند. به خصوص که ساموئل و نکونام از نظر کلاس کاری مکمل بازیسازی جباری هستند و بازی در کنار آنها فراغ بال بیشتری برای شماره هشت فراهم می آورد.
از این نکته هم نباید غافل شد که آبی ها دستشان برای اعمال هر تاکتیکی در خط حمله باز است. مهاجمان این تیم هریک ویژگی هایی دارند که با توجه به ضعف دغاعی حریف می توانند به کار این تیم بیایند که این مستلزم هنر مهره چینی سرمربی است.
همان طور که برای بازی با الریان برهانی به عنوان مهاجم نوک از ابتدا در ترکیب قرار گرفت. این انتخاب هوشمندانه شاید به خاطر تنبیه حرکت بچگانه ی حاتمی در بازی مقابل نفت توفیقی اجباری بود اما اینکه برهانی در بین 11 نفر اصلی قرار داشت آمار گلزنی او برابر تیم قطری و شرایط روانی نیز این قضیه دخیل بودند.
تعویض دو مهاجم به طور همزمان نیز گویای همین مساله است که ژنرال با وجود سیاوش اکبرپور جنگنده و برهانی دونده قصد داشت مدافعین حریف را از پای بیاندازد. دقیقاً همان چیزی که اتفاق افتاد و با ورود حمودی، آبی ها در ده پانزده دقیقه پایانی سمت چپ الریان قطر را بارها تحت فشار گذاشتند و در پی استفاده از توپ های هوایی توسط حاتمی و فرصت طلبی فرهاد شدند.
تساوی سه-سه هرچند به خاطر روند بازی نمی تواند خیلی رضایت آبی های پایتخت و همچنین طرفدارانش را برآورده کرده باشد اما نمایش هجومی و دلچسب آنها نوید این را به هواداران می دهد که استقلال دیگر آن تیم محتاط اکثر بازی های لیگ نیست و میل به حمله ی بیشتری دارد. آنها در حالی در اولین بازی آسیایی فصل سه گل زدند که نسبت به تراکتورسازی و سپاهان در لیگ 10 گل کمتر وارد دروازه حریفانشان کرده اند.
استقلال اگر بتواند در بازی های آتی لیگ قهرمانان به مانند بازی های لیگ از دروازه اش دفاع کند و مانند دیدار با الریان در حمله موفق ظاهر شود شانس بالایی برای صعود از گروه مرگ دارد.
آنها با ستاره ها و بازیکنان نامی که در اختیار دارند فقط با ارائه چنین نمایش های هجومی و تماشاگرپسندی است که می توانند رضایت خاطر هوادارانشان را فراهم آورند، در غیر این صورت شاید حتی قهرمانی در لیگ آنچنان به دل طرفداران آبی ها نچسبد، به خصوص اینکه تیم های قلعه نویی به استثناء این فصل همواره تیمی رو به جلو بوده اند.