عشق است زنده یاد ناصر خان حجازی و استقلال

لیگ برتر باشگاه‌های ایران- جام خلیج‌فارس

دوره دوازدهم- هفته هجدهم

استقلال تهران- آلومینیوم هرمزگان

چهارشنبه ششم دی‌ماه 1391- ساعت 15:15

ورزشگاه: ورزشگاه خلیج‌فارس بندرعباس 25 هزار تماشاگر حدود 15 هزار طرفدار آلومینیوم و ده هزار استقلالی

داور: علیرضا فغانی- کمک‌ها: سعید علی‌نژادیان- محسن فریمانی

اخطار: ایمان موسوی
اخراج: محمود تیغ نورد(52)

استقلال تهران:
سید مهدی رحمتی- امیرحسین صادقی- پژمان منتظری- علی حمودی( جباری 45)- حسن اشجاری- حنیف عمران زاده- فرزاد حاتمی- عباس محمدرضایی- ارش برهانی( سیاوش اکبرپور62) - خسرو حیدری- ایمان موسوی( ویسنته آرسه 81)

 آلومینیوم هرمزگان:

مجتبی روشنگر- ابراهیم ابرقویی‌نژاد- بهنام داداش‌وند- امجد شکوه‌مقام- میلاد میداوودی- استمبلی- محمود تیغ‌نورد- محسن حمیدی- مجتبی زارعی - هادی دهقانی ( میثم آقایی 80)- مجتبی پیرزاده 

سرمربی: اکبر میثاقیان

 شرح بازی:

در دقایق ابتدایی بازی تیم آلومینیوم با استفاده از فشار تماشاگرانش روی دروازه استقلال فشار آورد

اما پس از آن استقلالی ها با تجربه ی خودشان بازی را در دست گرفتند و در دقیقه ی 14 ام با استفاده از پاس پشت مدافعان گل اول را به ثمر رساندند.

آبی ها بازی خوب خودشان را ادامه دادند و با استفاده از سانتر از جناحین و هم چنین ارسال توپ پشت مدافعان برای خودشان موقعیت ایجاد کردند.

آلومینیوم هم به غیر از دقایق ابتدایی هیچ کار خاصی در طول بازی انجام نداد. غیبت نکونام و بازی کردن منتظری به جای وی از نکات جالب نیمه ی اول دیدار بود.

خرید های جدید قلعه نویی به نظر همگی جواب داده اند و ایمان موسوی دومین بازی پیاپی اش برای استقلال, دومین گل پیاپی این تیم را زد. زدن ضربات ایستگاهی استقلال توسط آرش برهانی هم بسیار جالب بود.

در آن سو میداوودی و مجتبی زارعی خرید های جدید آلومینیوم در خط حمله ی این تیم در دام دفاعی تیم استقلال گیر افتادند و یک موقعیت گل هم نتوانستند برای تیمشان رقم بزنند.
با اغاز نیمه دوم باز هم الومینیوم فشار روی دروازه ی استقلال آورد که در دو صحنه میداوودی می توانست دروازه آبی ها را باز کند که موفق به انجام این کار نشد.

در یک موقعیتی که جباری با نبوغ خودش به وجود آورد ایمان موسوی در محوطه ی جریمه سرنگون شد که داور او را با کارت زرد جریمه کرد. اما تیغ نورد لفظی را به کار برده بود که فغانی به سبک قهرمانی او را اخراج کرد که این کار میثاقیان را تا میانه ی میدان زمین کشید.

مجتبی جباری در نیمه ی دوم بازوبند کاپیتانی را به بازو بسته است

بعد از اخراج تیغ نورد استقلالی ها با بازیسازی جباری و دوندگی موسوی می توانستند گل دوم را بزنند که با بی دقتی موفق به انجام این کار نشدند. آومینیوم هم فقط روی شوت های میداوودی حساب باز کرده بود که البته هر بار که شوت میلاد درون چارچوب بود رحمتی دو ضرب آن را مهار کرد

در دقایق پایانی مسابقه تیم 10 نفره ی آلومینیوم دیگر نای دویدن نداشت و استقلالی ها توانستند گل دوم را نیر به ثمر برسانند تا خودشان را قاطعانه به صدر جدول برسانند. بعد از فصل نقل و انتقالات 5 گل از 8 گل تیم استقلال را خرید های تازه ی این تیم به ثمر رساندند و در هر سه بازی را نیز با پیروزی پشت سر گذاشته اند.

امیر قلعه نویی بار دیگر توانایی هایش را در خرید بازیکن به همه نشان داد.

دقایق حساس:

 
دقیقه 22: روی یک پرتاب اوت ضربه ی سر اول را حاتمی زد که دروازه بان آن را دفع کرد اما در برگشت برهانی توپ را به تور چسباند که داور آن را افساید اعلام کرد
دقیقه 24: حرکت زیبای خسرو حیدری از سمت راست و سانتر زیبای وی روی سر حاتمی نشست که توپ با فاصله ی کمی از کنار دروازه به بیرون رفت

دقیقه 47: سانتر زیبای شکوه مقام از روی ضربه کرنر را میداوودی در دهانه ی دروازه به بیرون زد

دقیقه 49: حرکت انفرادی میداوودی در پشت محوطه ی جریمه و ضربه ی او از با برخورد به مدافعان استقلال از فاصله ی کمی به بیرون رفت

دقیقه 52: پاس بی نظیر جباری به ایمان موسوی او را در موقعیت تک به تک قرار داد که بازیکنان آلومینیوم در محوطه ی جریمه او را سرنگون کردند که داور اعتقادی به پنالتی نداشت

دقیقه 60: سانتر جباری با پای چپ و در ادامه ضربه ی حاتمی به عمران زاده رسید و این بازیکن از دو قدمی دروازه نتوانست گل دوم را به ثمر برساند.

دقیقه 71: اشتباه بازیکنان الومینیوم توپ را به جباری رساند و وی توپ را در به حاتمی سپرد که این بازیکنان در کمال خود خواهی ضربه اش را زد که توپ را دروازه بان دفع کرد

دقیقه ی 90: ضربه آزاد تماشایی میداوودی را رحمتی به کرنر فرستاد

شرح گل:

دقیقه 14: پاس در عمق حیدری به ایمان موسوی رسید و این بازیکن با یک ضربه ی چیپ گل اول دیدار را به ثمر رساند. این دومین گل پیاپی استقلالی ها توسط موسوی بود

دقیقه 87: پاس دردعمق به حاتمی با اشتباه مدافعین آلومینیوم وی را در موقعیت تک به تک قرار داد که حاتمی با یک ضربه ی محکم و زمینی گل دوم را به ثمر رساند

 

منتظری بازیکنی که در فوتبالمان کم داریم.

 

استقلال در غیاب نکونام، محرومیت ساموئل و عدم آمادگی کافی کیانوش رحمتی برای اولین بازی نیم فصل دوم در پست هافبک دفاعی با کمبود بازیکن مواجه بود. این مساله سبب شد قلعه نویی برای این پست، پژمان منتظری را برگزیند.

مدافع خوزستانی آبی های پایتخت در فولاد کارش را با همین پست آغاز کرده بود و به همین خاطر هم با این نقش بیگانه نبود. اما در سال های اخیر پژمان را عموماً در قلب خط دفاعی دیده ایم و اینکه یک بازیکن پس از مدت ها پست بازیش را تغییر دهد و بخواهد موثر نیز باشد کار چندان آسانی نیست. اما پژمان به دلیل هوش بالا و کلاس خاص فوتبالیش در دیدار استقلال برابر آلومینیوم به خوبی از پس وظایفش برآمد تا نشان دهد چه بازیکن ارزشمندی است.او در دیداری که استقلال بازیکن مخرب نداشت و با وجود اینکه مثل اکثر خوزستانی ها بیشتر بازیکنی پا به توپ است تا فیزیکی، به خوبی از پس انجام این مسئولیت برآمد و بارها و بارها به خاطر جاگیری های مناسب، کم زحمت و بدون اینکه نیاز به درگیر شدن داشته باشد با قرار گرفتن در مسیر توپ، ارتباط میان بازیکنان تیم میزبان را به راحتی قطع می کرد.

پژمان در این دیدار حتی در کارهای هجومی نیز تاثیر گذار بود. روی گل اول نقش او و پاس گل دیدنیش در رقم خوردن پیروزی استقلال انکار ناپذیر است همان طور که در ادامه و در حفظ توپ برای آبی ها بازهم این پژمان بود که جریان حرکتی تیم را کنترل می کرد و علاوه بر کمک به خط دفاعی، در بازیسازی نیز شرکت داشت.بازیکنی با خصوصیات و ویژگی های منتظری در فوتبال ما انگشت شمارند. به جرات می توان گفت پس از سهراب بختیاری زاده، چنین بازیکنی نایاب شده بود اما حالا با وجود پژمان می توان امید داشت مدافعان در قابلیت هایی این چنینی بیشتر به کار گرفته شوند تا شاید شاهد تغییر در اصول بازیکنان دفاعی و تاکتیک های تیمی در فوتبال کشورمان باشیم.

در بازی آلومینیوم – استقلال، پژمان حقیقتاً بازی در خور تحسینی ارائه کرد و جا دارد برای اینگونه بازیکنان و نقششان اهمیت و ارزش بیشتری دهیم تا شاید از این دست فوتبالیست ها بیشتر از یک نفر در هر دهه ظهور کنند!

 ورزشگاه خلیج فارس هرمزگان از ساعت 11 صبح ظرفیتش تکمیل شده است. ساعت 12 کلیه در‌های ورودی و خروجی استادیوم بسته شد.

* تدابیر امنیتی از سوی مسئولان برگزاری این مسابقه انجام شده و خیابان‌های اطراف به وسیله ماموران راهنمایی و رانندگی بسته شده است.

* فرماندار بندرعباس با حضور در ورزشگاه در کنار نیمکت دو تیم حضور دارد.

* بنر بزرگی از مرحوم ناصر حجازی در ورزشگاه خلیج فارس نصب شده است.

* حدود 500 نفر از طرفداران تیم آلومینیوم و همچنین بانوان روی تپه‌ای که بیرون ورزشگاه وجود دارد، ایستاده و از آن فاصله می‌توانند بازی را تماشا کنند.

* با وجود آنکه مسئولان برگزاری این مسابقه اعلام کردند 18 هزار بلیت برای این دیدار فروخته شده، بیش از 20 هزار نفر در ورزشگاه حاضر هستند.

* بازیکنان دو تیم آلومینیوم و استقلال ساعت 14:45 وارد ورزشگاه شده و مشغول گرم کردن خود هستند.

* میلاد میداودی بازیکن نیم فصل اول استقلال به محض ورود به زمین مورد تشویق طرفداران آلومینیوم قرار گرفت.

 

* به هنگام ورود خبرنگاران ناهماهنگی‌هایی صورت می‌گرفت که این مسئله پس از چند تماس رفع شد.

* نکته جالب در مسابقه امروز نیمکت‌نشینی جواد نکونام و مجتبی جباری است. نکونام در تمرینات پس از بازی با گهر تنها یک جلسه حضور داشته است.

 *قبل از شروع بازی جواد نکونام و مجتبی جباری به سمت اکبر میثاقیان رفته و با وی به خوش و بش پرداختند.

* میلاد میداودی و مجتبی زارعی از تیم آلومینیوم به سمت نیمکت استقلال رفتند و از قلعه‌نویی و دیگر نیمکت نشینان این تیم رخصت گرفتند.
* میداودی که از استقلال به آلومینیوم رفته بود پیراهن شماره 40 آلومینیوم را بر تن کرد.

* استاندار و مدیر کل تربیت بدنی هرمزگان در جایگاه ویژه حضور دارند.
* هوای گرم هرمزگان باعث شده تا بازیکنان دو تیم با پیراهن آستین کوتاه وارد زمین شوند.

* حدود 2 هزار نفر از طرفداران استقلال در ضلع شمالی ورزشگاه نشسته اند. آنها پس از گل آبی پوشان به شدت قلعه نویی را تشویق کردند.

*مجتبی جباری در نیمه دوم بازی با آلومینیوم وارد زمین شد و بازوبند کاپیتانی استقلال را بر دستانش بست. این در حالی است که جباری در بازی قبل مقابل گهر هم در زمین حضور داشت اما رحمتی بازوبند کاپیتانی را بر دستان خود داشت. به نظر می رسد حرف و حدیث های پیرامون کاپیتانی آبی پوشان باعث شده تا جباری بازوبند این تیم را ببندد.

* بعد از اخراج محمود تیغ نورد، اکبر میثاقیان داخل زمین رفت و سعی در آرام کردن بازیکن تیمش داشت. همچنین امیر قلعه نویی به بازیکن آلومینیوم دلداری داد.

در استقلال به نظر می رسد همه چیز آرام است. طبیعی هم هست تیم صدرنشین جدول نباید هم مشکلاتش خاری در چشم باشد اما یکسری مسائل در این تیم وجود دارد که نمی تواند این معادله را براحتی حل کند. همه چیز آتش زیر خاکستر است. نمی توانیم خودمان را فریب دهیم و بگوییم همه چیز درست است و هر آنچه می شنویم و می بینیم از سر تخیل و زاییده فکر سیاهمان است.این نوشته نه برای تخریب شخص خاصی است و نه برای زیر سؤال بردن باشگاهی بزرگ مثل استقلال.این یک نوشته از حقایقی است که از کوزه خود آبی ها تراویده است. نه بیشتر نه کمتر.

در راس باشگاه استقلال مردی حضور دارد که خود بهتر از هر مو سپید کرده ای در این فوتبال می داند درد تیم چیست اما شاید به مصلحت مدیریت و سیاستی که دارد نمی خواهد این درد علنی شده را باز کند و تا زخم سر باز کرده خود ترمیم شود اما توقع از فتح الله زاده چیز دیگری است. او بهتر از هر کسی می داند اگر نتواند این حاشیه‌های خرد اما تاثیرگذار را جمع کند نه تنها باید با قهرمانی در لیگ برتر خداحافظی کند بلکه مهمتر از آن آسیا را از دست می دهد و این یعنی به خاک سپردن مشتی آرزو و رویا.

* این همه دعوا برای یک تکه پارچه؟

از روزی که خبر امضای قرارداد مجیدی با استقلال رسید انگار آبی ها جور دیگری شدند. خبرهای ضد و نقیض در مورد ناراحتی عده ای از بازیکنان بابت بازگشت مرد شماره 7 و کاپیتانی او موج سیاهی را در بین آبی پوشان ایجاد کرد.به یکباره بازوبند کاپیتانی (که به قول امیر قلعه نویی مگر این تکه پارچه چه ارزشی دارد چون کاپیتان واقعی استقلال مردم هستند)، مهم شد.

بر کسی پوشیده نیست که بازوبند کاپیتانی جز مسئولیت آوردن چیز دیگری ندارد و البته با ارزش است، کاپیتان کسی است که لیدر باشد، هوادار او را بخواهد، بزرگ باشد و منطق او بر احساسش غلبه کند. درست تصمیم بگیرد و در یک کلام بازوبند باید او را بطلبد نه اینکه به دلیل سابقه بیشتر مدعی بستن این تکه پارچه باشد.

 

شاید خیلی از تیم‌های بزرگ دنیا اساسشان بر این است که تجربه و سابقه یک بازیکن در انتخابش به عنوان کاپیتان مهم باشد اما این یک رسم نانوشته است.

این یک رسمی است که در ایران بیش از هر جایی به آن اهمیت داده می شود و در تیم هایی مثل استقلال و پرسپولیس بیشتر نمود پیدا می کند. جایی که مدعیان بستن بازوبند به تعداد موهای سر است و هر کس برای خود استدلالی دارد. هر کسی خود را محق می داند و از همه بدتر هستند افرادی که از این آب گل آلود به سود خود بهره می‌برند و بدشان نمی آید خواسته یا ناخواسته،  آرامش تیم خود را بهم می ریزند.اگر از ابتدایی ترین روزهایی که یک بازیکن، فوتبال را آموزش می‌بیند یاد بگیرد که کاپیتانی مسئله ای نیست که یک تیم را بهم بریزد و یا هر کسی را مدعی کند اکنون در استقلال همه چیز این قدر در باطن آشفته نمی‌شد.

بازوبند باید بازیکن را بطلبد نه اینکه بازیکن برای بدست آوردن این تکه پارچه به دنبال هزاران لابی باشد و تیمی که در مسیر قهرمانی حرکت می کند و می خواهد بعد از سال ها در آسیا مقامی کسب کند این چنین به هم ریخته شود.کاپیتانی برازنده کسی است که به گونه ای کارنامه خود را رقم زده باشد که به هر تیمی می رود چاره ای جز اهدای این بازوبند به او نداشته باشند.

می توان به مهدی مهدوی کیا اشاره کرد. تا به حال شنیده اید مرد محجوب سرخ ها بر سر چنین چیزی زبان اعتراض بگشاید؟ تا به حال شنیده اید علی کریمی به خاطر بازوبند کاپیتانی جنجالی کند؟ به قیافه برود؟ حتی زمانی که کارلوس کی‌روش سرمربی تیم ملی اعلام کرد جواد نکونام کاپیتان تیم ملی است کریمی لب باز نکرد و اصلا در مورد این مسئله ورود نکرد.

از کاپیتانی تیم ملی بالاتر هست؟

چرا راه دورتر نرویم؟ مگر همین هفته گذشته کاسیاس دروازه بان اول رئال مادرید که کاپیتان اول قوهای سپید است روی نیمکت ننشست و همان بازی را رئال به دلیل ضعف دروازه بان واگذار کرد و در همان بازی سرخیو راموس بازوبند کاپیتانی را بدستان خود بست. اگر به مصاحبه بعد از بازی کاسیاس که یک بار جام جهانی را با دستان خود بالا برده دقت کنید متوجه تفاوت رفتار یک بازیکن حرفه ای می شوید. او نه تنها اخم هایش را در هم نکشید، نه تنها قهر نکرد، نه تنها به انزوا نرفت تا تنهایی تمرین کند و نه تنها فکر نکرد که لابی‌هایی در کار است که او روی نیمکت بنشیند و بازوبند را از او بگیرند با منطق یک کاپیتان واقعی گفت این تصمیم سرمربی تیم بوده است. او فردای بازی هم غیبت نکرد و تمرینات خود را پشت سر گذاشت. ما از کجا می دانیم که در دل چنین بازیکنی چه می گذرد؟آیا او از نیمکت نشینی و گرفتن کاپیتانی تیم خوشحال است؟ بی شک او هم ناراحت است اما رفتار حرفه ای و تعهدی که به باشگاه داده به وی اجازه نمی دهد غرور شخصی خودش را فدای شرایط تیم کند.

* ریشه درد کجاست؟

شاید این بازوبند بهانه ای است برای برخی زخم ها و ناراحتی های سر بازنکرده. چرا نباید نگاهمان را تغییر دهیم؟ براستی درد استقلال چیست؟ تیمی که خوب بازی می کند، خوب امتیاز جمع می کند، جمعی از بهترین ها را دارد و البته مربی باهوشی هم دارد چرا باید بین بازیکنانش آن صمیمیتی که باید نباشد؟امیر قلعه نویی نباید بگوید باهوش نیست که اتفاقا آقای قلعه نویی شما باهوشی که در این فضای نه چندان گرم و صمیمی توانسته ای همه چیز را زیر خاکستر بپوشانی و تیمت را به صدر جدول بازگردانی.

به جرات باید گفت اگر مربی مثل قلعه نویی و مدیریت وی نبود شاید امروز استقلال در این جایگاه نبود اما سوال این است که قلعه‌نویی تا چه زمانی می تواند این شرایط را جمع کند؟اصلا چرا بید در سالی که برای فوتبال ایران مهم است و همه چشم در انتظارند تا تیم به ملی به جام جهانی برود جمعی از ملی پوشان خوب استقلال این چنین با هم گرم نباشند؟ مگر قرار نیست همین بازیکنان چندی دیگر دور هم زیر پرچم ایران برای سربلندی ایران قدم به میدان بگذارند؟ با چه روحیه ای قرار است این اتفاق رخ دهد؟

حیف از این بازیکنان نیست؟ شاید بهتر باشد مدیریت باشگاه استقلال در یک فضای بی تنش جمعی از بازیکنان بزرگ تیمش را دور خود جمع کند و درد دل آنها را بشنود. گاهی این بازیکنان هم حرف هایی دارند که شاید ترجیح می دهند در خلوت بگویند. شاید مسئله خیلی ساده تر از این حرف ها باشد. شاید درد بازوبند نیست و بحث حفظ غرور و شخصیت است.

هر چه هست خودبزرگ بینی ها نباید باعث افتادن استقلال شود. این توقع از باشگاه استقلال می رود که بدون منکر شدن چنین مسائلی به دنبال راه حالی رود که بیش از این دشمن شاد نشود.