ورزشگاه آزادی بدون تماشاگر
ساعت 22:30
داور: سعید بخشی زاده
کارت زرد: سیدجلال حسینی
پرسپولیس: شهاب گردان، محسن بنگر، حسین ماهینی، مهرداد پولادی، جلال حسینی، امیرحسین فشنگچی(جواد کاظمیان)، حمید علی‌عسگری (محمد نوری)، روبرتو سوسا، سامان آقازمانی، علی کریمی، کریم انصاری‌فرد (محمد قاضی).
سرمربی: مانوئل ژوزه
فجرسپاسی: وحید شیخ‌ویسی، سعید قزل، محمد آفند، خالد شفیعی (دیگو ماکسیمو)، علیرضا جلیلی، رضا حقیقی، عباس محمدرضایی، جوکار، مجتبی ترشیز، محمدمهدی نظری، بابک لطیفی
سرمربی: محمود یاوری
شرح بازی:
دو تیم در بازی اول خود به یک پیروزی دلچسب دست یافته بودند. فجری ها در خانه، تیم ذوب آهن را با سه گل، گل باران کردند و پرسپولیس هم با گل دقایق پایانی جواد کاظمیان سه امتیاز شیرین خارج از خانه را از آن خود کرد.
پرسپولیس که در هفته ی اول از دقیقه ی 72 به بعد با سیستم 1-3-2-4 بازی کرد، در این بازی از ابتدا با این سیستم بازی کرد و کریم انصاری‌فر مهاجم نوک این تیم در این بازی لقب گرفت تا وظیفه بازی‌سازی اصلی در این دیدار بر عهده ی شاه مهره سرخ ها یعنی علی کریمی بیفتد.
بازی تقریبا بی‌هدف پیگیری می‌شد که با ضعف مهاجمان و سپس هافبک و مدافعان تیم فجر سپاسی، سناریویی از اشتباهات تیمی رخ داد تا حمید علی عسگر با دروازه بان فجر تک به تک شود و با خطایی که دروازه‌بان بر روی علی عسگر انجام داد و داور تقریبا(!) ادامه بازی داد، دروازه خالی جلوی فشنگچی قرار گرفت تا این بازیکن اولین گل خود را به ثمر برساند.
در ادامه کریم انصاری فر در دقایق 33 و 35 دو موقعیت خوب گلزنی را از دست داد تا همچنان در امر گلزنی ناموفق باشد. فجری ها هم در دقیقه 41 از روی یک ضربه ی ایستگاهی صاحب موقعیت خوب گلزنی شدند که شهاب گردان مانع از گلزنی آنها در استادیوم خالی از تماشاگر آزادی شد.
توپ‌ربایی علی کریمی در دقیقه 43 و پاس زیبای این بازیکن، فشنگچی را برای سومین بار در نیمه اول صاحب موقعیت خوب گلزنی کرد که این بازیکن با بی‌دقتی توپ را به آسمان کوبید! نیمه اول با همان تک گل امیرحسین فشنگچی به پایان رسید تا منتظر اندیشه‌‌های دو مربی در نیمه مربیان باشیم.
نیمه دوم بدون تغییر از سوی هر دو مربی آغاز شد. فجری ها در دقیقه 53 از روی نقطه ی کرنر و با استفاده از تنها 4 ضرب توانستند با شوت عباس محمد رضایی دروازه گردان را باز کنند. محمد قاضی در دقیقه 65 بازی به جای مهاجم ناکام این دیدار کریم انصاری فر به میدان آمد.
محسن بنگر در دقیقه 75با بی دقتی خطایی را بر روی بازیکن فجر مرتکب شد که داور خطا را داخل محوطه جریمه تشخیص داد تا رضا حقیقی گل دوم تیمش را از روی نقطه پنالتی به ثمر برساند.
بعد از دریافت این گل، پرسپولیس سراپا حمله شد و بازیکنان این تیم برای فرار از شکست خانگی به شکلی احساسی به دروازه حریف حمله‌ور شدند. همین حرکت سرخپوشان کافی بود تا میهمان شیرازی روی یک ضدحمله فرصت مناسبی را برای زدن گل سوم به دست آورده و در کمال ناباوری سومین گل را هم به میزبان خود تحمیل کند. روی این گل، سستی روبرتو سوسا کاملا به چشم آمد. هافبک دفاعی پرسپولیس یک مسافت 50متری را در کنار گلزن فجر طی کرد اما نتوانست مانع پیشزروی و گلزنی او شود!
حملات پراکنده پرسپولیس در دقایق پایانی هم فقط یک بار روی شوت خوب محمد قاضی به ثمر نشست که البته برای فرار از شکست کافی نبود. اگرچه، محمد قاضی با این گل در دقایق کوتاهی که در میدان بود مفیدتر و آماده‌تر از کریم انصاری‌فر نشان داد.
بهترین بازیکن:
رضا حقیقی با بازوبند کاپیتانی در میانه میدان برای فجر سپاسی همه کار کرد. توپ گرفت، پاس داد، تکل زد، و بالاخره پنالتی حساس تیمش را مثل یک بازیکن باتجربه به تور دروازه حریف رساند. پرسپولیس امشب فهمید بابت نخریدن این هافبک خوش‌نقش چه ضرری را متحمل شده است.
اتفاق ویژه:
سوتی که سعید بخشی‌زاده به نشانه ضربه پنالتی به صدا در آورد، تبدیل به نقطه عطف بازی شد. داور این مسابقه خطای بنگر را در شرایطی اعلام کرد که خطر خاصی دروازه پرسپولیس را تهدید نمی‌کرد. به نظر شما این پنالتی حاصل ناشی‌گری بنگر بود یا اشتباه داور؟
تحلیل فنی مسابقه
1-اگر یکی از آن موقعیت های پر تعداد نفت در آبادان به تور می نشست این کلمات یک هفته زودتر خودشان را از نقاب احتیاط بیرون می کشیدند و بدون ترس از وصله منفی بافی به طرفداران پرسپولیس می گفتند؛ کهکشانی در کار نیست. خوشحالی تان فزون که میثاق را نمی بینید اما باور کنید شهاب گردان در روزهای مصیبت بار معمار زاده و هوشیار، نیمکت نشین یک بچه در فولادشهر بود.به والله به فاصله نصرتی و بنگر نمی گویند کهکشان.مگر ندیدید در آزادی بدون تماشاگر چه پنالتی ای داد؟ ندیدید سید جلال چگونه آسیمه سر روزهای طنز آلود شیث را به یادتان آورد. این ها تازه خرید های خوبش بودند. همین سوسای برزیلی در صحنه گل سوم نشان داد روح مازیار هنوز در آشفته بازار پرسپولیس پرسه می زند.گویا ما به شما دروغ گفتیم؛ کابوس تان هنوز ادامه دارد.
2-با یک باخت تیم را به صلیب نمی کشند اما آنچه مقابل فجر رخ داد رعب آور بود.مانوئل هنوز تیمش را نشناخته.ندید حاضرم پیش بینی کنم او حتی دو "دی وی دی" کامل از بازی های فصل قبل را ندیده.شاید به این بهانه که اکثریت آنها رفتند اما اگر دو بازی را می دید دست کم می فهمید عیار این سامان آقا زمانی چند است. خیابانی که هنوز بعد از دوسال نمی داند مقاومت به فجر تغییر نام داده، نود دقیقه تمام علیه سوسا حرف زد و هر توپی که آقا زمانی لو داد او فریاد زد؛ سوسا سوسا امان از سوسا! مانوئل اگر دو بار بازی های تیم دنیزلی را می دید می فهمید تکیه نود دقیقه ای به علی کریمی کارعاقلانه ای نیست.اگر فریب این تمرینات آبکی را نمی خورد می فهمید اگر قرار به بازی سازی باشد هیچ یک از این هافبک ها-سوای کریمی آماده- نصف خلاقیت محمد نوری را ندارند. همان بازیکنی که ناباورانه به نیمکت پرچ شده بود تا زمانی به زمین بیاید که نعش تیم روی دوش اشتباه کشنده محسن بنگر بود.
3-180 دقیقه گذشته اما پرسپولیس امیدوار کننده نیست.جنس خط هافبکش از نوع ناجور است. حتی اگر یک نیم فصل هم این چند بازیکن را کنار هم بازی بدهید باز هم آبی از آنها گرم نمی شود. قرار بود سامان آقا زمانی سه فصل قبل ستاره شود اما هنوزهمان بازیکن ترسو و توپ گریزی است که از اول بود. حمید علی عسگر یک نیمه ستاره است و یک نیمه آنقدر هرز می رود که برای خروجش باید به التماس افتاد.چند فصل است که هواداران پرسپولیس منتظرند تا سرانجام او لایق آن شماره هفتی شود که پوشیده اما هیچ تغییری در کار نیست. اینکه چرا علی کریمی در این سن و سال خوب نبود سوال چندان معقولانه ای نیست چون در هیچ کجای جهان از یک بازیکن سی و چهار ساله انتظار جوانی اش را در هر بازی ندارند اما اینکه چرا کریم انصاری فرد در دو بازی این همه نو امید کننده ظاهر می شود سوال مهمی است که مانوئل یا پاسخش را بزودی پیدا می کند یا وقوع این دست از شکست ها به تعداد انگشتان دو دست در انتظار سرخ هاست. می دانیم که پتانسیلش را دارند آن هم در بالاترین شکل ممکن.
4-پرسپولیس در آبادان و تهران تیمی بدون روح نشان می دهد.یک عده بازیکن که مربی به آنها دستور پاس کاری های ریز و پر تعداد را در گوشه زمین داده و همین موجب می شود آنها دو بر یک عقب باشند اما جان وجاه حمله نداشته باشند. اصرار مانوئل به بالا بردن تعداد پاس های بازیکنان میانی بهترین کمک را به بهتر شدن بازی قرمزها می کند اما او دیر از راه رسیده و نمی داند غالب بازیکنان ایرانی در مکتبی بزرگ شدند که همه تیم های قهرمانش با سانتر از همه کجای زمین و توپ ریختن های پر تعداد روی دروازه حریف به گل رسیدند و جام را ربودند.بنابراین سخت است به مهرداد پولادی و حسین ماهینی طی دو هفته تمرین فوق فشرده بفهمانی پاسکاری ریز کنار خط و باز کردن فضا برای حمله یعنی چه. دو بار پاس می دهند توپ لو می رود و بار سوم چنان به زیرش می کشند که "علی اصغر" چنین بی پروا نمی کشید!
4-باخت در دومین بازی لیگ سی و چهار هفته ای آنقدر مصیبت بار نیست که بنشینیم و با عینک بد بینی بگوئیم؛ فاتحه این هم باید خواند اما آنچه بازیکنان پرسپولیس کردند و مهمتر آنچه مانوئل ژوزه نشان داد به کم فهم ترین ما فهماند دست کم تا شش هفته زمان لازم است تا سرمربی بفهمد بازیکن فیکسش کیست و ذخیره اش چه کسی. اما قبل از همه اینها بهتر است سعید خان شیرینی لطف کند سری کامل "دی وی دی" های فصل قبل را برای پیرمرد پرتغالی بیاورد؛ چشمایش به او اطلاعات غلط داده اند ما جنس بعضی از بازیکنانش را می شناسیم و می دانیم آنها تا به حال چند مربی را بی خانمان کردند.