بازی شب گذشته سپاهان و استقلال با همه خوشی ها و ناراحتی هایش برای هواداران دو تیم به پایان رسید و زردپوشان اصفهانی با برتری 2 بر صفر به جمع 8 تیم برتر لیگ قهرمانان راه یافتند.
مثل همیشه آنچه از این مسابقه به یادگار می ماند همین لحظات متضاد شادی و ناراحتی‌ها است و اینکه سپاهان توانست با پیروزی بر یک تیم ایرانی به مرحله بالاتری برود. گذر زمان از یادمان خواهد برد که چرا هواداران سپاهان این هجمه سنگین را علیه رحمتی ایجاد کردند. اینکه بازیکنان استقلال انگار وزنه به پاهایشان بسته بودند و اینکه مرزبان چطور کنار زمین با حرکات عجیب و غریبش روی اعصاب دروازه بان استقلال پیاده‌روی می کرد و خیلی مسائل دیگر هم از یادمان خواهد رفت، اما شب گذشته به یمن گزارشگر بازی شاید دیگر همه این مسائل یادمان نرود و تا مدت ها در گوشه ذهنمان بماند.
شاید تا سال های سال هیچ هوادار استقلال نخواهد برای یک دقیقه هم که شده فیلم این بازی را تماشا کند. نه اینکه فکر کنید به خاطر شکست تیمش هواداران این تیم نخواهند این بازی را تماشا کنند بلکه شیوه گزارش گزارشگر بازی در دقایقی از بازی به حدی یک طرفه بود که برای آبی ها سوهان روح شده بود و آنها را آزادر می‌داد.
شاید این اصلی ترین دلیل برای ندیدن دوباره بازی سپاهان و استقلال برای آبی ها باشد.
سخنی داریم با صدا و سیما، سخنی داریم با گزارشگری که شب گذشته برای دقایقی یادش رفت دیدار سپاهان و استقلال اگر چه در یک هشتم نهایی لیگ قهرمانان آسیا بود، اما در دو طرف میدان هر دو نماینده ایرانی بودند و بازی هم جنبه ملی داشت.
با نوشتن این مطلب سخنی داریم با همه دست اندرکاران برنامه های ورزشی و اینکه اگر با دقت به صحبت های گزارشگر بازی گوش می سپاردند متوجه برخی خلاء‌ها خواهند شد. کاستی هایی که چند صباحی است بینندگان و علاقمندان به فوتبال را آزار می دهد.
در باب کاستی گزارش‌های ورزشی به خصوص در زمینه فوتبال، مقالات و یادداشت های زیادی از سوی رسانه های مختلف نوشته شده اما به نظر گوش شنوایی نیست.
گزارشگر مسابقه حساس شب گذشته سپاهان و استقلال شاید توانست با آوایی هیجانی، حساسیت بازی را بالا ببرد، اما در مورد نحوه بیان برخی واژه ها و جملات، یک طرفه به قاضی رفت و باعث دلخوری استقلالی ها شد. این دلخوری امروز به کاربران خبرگزاری فارس هم کشیده شد تا جایی که در کوتاه ترین زمان ممکن کاربران با ارسال پیام هایی؛ انتقادهای تندی نسبت به گزارش این مسابقه داشته باشند.
برای ما اینکه سپاهان در یک دهه اخیر موفق ترین باشگاه ایران بوده و توانسته افتخارآفرینی کند تردیدی نیست و به عنوان یک ایرانی به آن هم افتخار می کنیم.
وقتی سپاهان به فینال لیگ قهرمانان آسیا می رسد همه رسانه ها مانند تیم ملی از این نماینده ایران حمایت می کنند و برایش آروزی موفقیت دارند، وقتی فصل گذشته به دلیل 2 اخطاره بودن رحمان احمدی، دروازه بان زرد پوشان بازی برنده را مقابل السد قطر 3 بر صفر بازنده معرفی می شود، مانند هر ایرانی ناراحت می شویم و این غفلت را مورد نقد قرار می دهیم و برایش افسوس می خوریم.
 |
در فوتبال حرفه ای، نبرد شب گذشته سپاهان و استقلال امری کاملا طبیعی بود، اما گزارشگر بازی خیلی از موارد را رعایت نکرد و با گزارش یک جانبه شرایط برابری را حداقل در حوزه رسانه آن را تغییر داد.
همه می دانند که در سال های اخیر با وجود تعیین سقف قرارداد خیلی تیم ها برای خرید ستاره ها این قانون را دور زده و با پرداخت رقم های میلیونی بازیکنان مورد نظرشان را جذب کرده اند که در این راستا استقلال و سپاهان بیش از دیگران مورد نقد قرار گرفته‌اند.
از یاد نبرده ایم و همه به خوبی می دانیم که قیمت بازیکنان سپاهان کم‌تر از بازیکنان تیم هایی مثل استقلال و پرسپولیس و ....نیست. همه خوب می دانیم که سید مهدی رحمتی، خسرو حیدری، جانواریو، عمادرضا، ابراهیم توره، سید جلال حسینی و ..... چگونه به سپاهان رفته اند.
شب گذشته گزارشگر تلاش می کرد که با تکرار واژه "بازیکنان میلیاردی استقلال" به مخاطبان بگوید که سقف قرارداد برای آبی ها رعایت نشده و آنها هزینه های کلانی را پرداخت کرده اند، دریغ از اینکه همین شرایط در سپاهان هم وجود داشته و اکثریت تیم ها هم چنین وضعیتی داشته اند، اما نکته اساسی در بیان موضوع آن هم در رسانه ملی است. گفتاری که می تواند در افکارعمومی مورد قضاوت قرار بگیرد و اگر در بیان آن انصاف نباشد باعث گمراهی بسیاری خواهد شد.
حتی بهتر از خود آقای گزارشگر می دانیم که در فوتبال حرفه ای جهان نیز ستاره های برزگ جهان هم ضربات آزاد را خراب می کنند یا بهترین فرصت ها را هم از دست می دهند. وقتی مجتبی جباری ضربات آزاد را خراب می کند، آقای گزارشگر این بازیکن ملی را به یک بچه آماتور تشبیه می کند.
در فوتبال کنونی جهان به دلیل غیرقابل پیش بینی بودن نتیجه تا آخرین دقیقه هیجان حکفرماست و هیجان در میان علاقمندان موج می زند، اما نکته جالب اینجاست که گزارشگر بازی شب گذشته از دقیقه 60-70 بازی را برای استقلال و هوادارانش تمام شده می دانست و زودتر از داور و دیگران سوت پایان بازی را به صدا درآورده بود.
به جملات زیر دقت کنید:
"ضربه ای که جباری زد یک بچه آماتور بهتر می توانست بزند، بازی دیگر تمام شده است و استقلال رفته رفته باید از این جام خداحافظی کند، در استقلال هزینه های میلیاردی شده، سه بازیکن استقلال به زحمت توانستند توپ را بگیرند. این تیم یک تیم میلیاردی است، انصافا سپاهان بدون اشتباه بوده است، شماری از هواداران استقلال در حال ترک ورزشگاه هستند و عده دیگری شوک زده بازی را تماشا می کنند، باید دید خطای برهانی روی بنگر کارت دارد یا خیر و ....."
و دیگر چه باید گفت؟ همه این جملات و خیلی جملات دیگر برای بهم ریخته شدن اعصاب هواداران یک تیم کافی نیست؟ مگر نه اینکه بازی شب گذشته برای ایران یک بازی ملی به شمار می رفت آیا بهتر نبود صدا و سیما از گزارشگری بی طرف و ملی برای گزارش این مسابقه استفاده می کرد؟ سپاهان میزبان بود و شکی در آن نیست اما وقتی گزارشگری نمی تواند احساسات و تمایلات شخصی و تعصبات شهر خود را کنترل کند چرا باید گزارش بازی به این مهمی به او سپرده شود؟ مگر هواداران استقلال چه هیزم تری به او فروخته بودند که باید 90 دقیقه صحبت هایی این گزارشگر که گاهی به توهین برمی گشت را تحمل می کردند.
دیشب که صحبت های یک جانبه این گزارشگر را گوش کردیم یک لحظه به این نتیجه رسیدیم که او با یک گزارشگر کشورهای عربی چه فرقی می کند؟ این گزارشگرهای عربی هستند که وقتی تیمشان در هر دقیقه اییه نماینده از ایران گل می زند با صدای بلند و گوش خراش خود می گویند"خلاص".
 |
به هیچ وجه بحث جانبداری از استقلال نیست. شب گذشته سپاهان تیم بهتری بود و مزد برتری خود را هم گرفت. این تیم به حدی از استقلال برتر بود که اعضا کادرفنی و بازیکنان استقلال در مصاحبه های پایان بازی به آن اعتراف کردند و این پیروزی هم نوش جان همه سپاهانی ها، اما انصاف هم چیز خوبی است. گاهی در جریان بازی یادمان می رفت که همین استقلال قهرمان جام حذفی شده، همین استقلال 2 بار در آسیا قهرمان شده و دو ستاره روی پیراهنش دارد. این رسم برخورد با چنین تیمی نبود. شاید چنین گزارش هایی عاملی هستند تا برخی از بینندگان تلویزیونی مسابقات حساس فوتبال را مجبور مجبور می شوند با صدای خاموش تماشا کنند.
هر چند که می دانیم هر چه به جایی نرسد فریاد است. خوب می دانیم که خیلی از مردم و هواداران شکایات خود به روابط عمومی صدا و سیما بابت چنین گزارش های ضعیفی ارائه کرده اند اما چه فایده. کورسوی امیدمان به تاسیس شبکه ورزش است و اینکه بلکه برنامه سازان این شبکه با نگاه تخصصی تر و احترام بیشتر به مخاطب به فکر پرورش نیروهای متخصص باشند تا گزارش ها هم در سطح حرفه ای تر و اصولی تر به مخاطبان ارائه شود