عربستان سعودی چنگال های خویش را بیرون کشید اما نه به روی صهیونیست ها که شمشیری که در پرچم پادشاهی سعودی دیده می شود برای به رخ کشیدن به اراده مردمی است که یک خواسته روشن دارند: "حق تعیین سرنوشت" .
فرقی نمی کند بحرین باشد یا یمن،برای آل سعود،سواحل جنوبی خلیج فارس همگی خط قرمز ریاض به شمار می آید.
آل خلیفه پس از آنکه نتوانست با حربه گفتگو معترضان را که اکثریت مردم بحرین را تشکیل می دهند فریب دهد از نیروهای موسوم به "سپر خلیج" در خواست کرد که برای حفظ امنیت پادشاهی وارد این کشور شوند و اکنون از پشت سپری که به بهانه دفاع در برابر تجاوز خارجی پیش بینی شده بود،شمشیر عریانی بیرون آمده که در حال ریختن خون مردم بحرین است.
گزارش های رسیده از این کشور حاکی است که تا کنون ده ها تن از مردم این کشور توسط نیروهای سپر به خاک و خون کشیده شده اند.
اما امریکایی ها! رابرت گیتس پس از سفر اخیر خود در برابر خبرنگاران ادعا کرد که از مقامات بحرینی خواسته است که هر چه سریع تر اقدام به اصلاحات سیاسی و اقتصادی کنند ، اما آنچه که پادشاه بحرین در پشت درهای بسته از وزیر دفاع امریکا شنید چیزی است که نتایج آن امروز در این کشور دیده می شود:اشغال خیابان ها و قتل عام غیر نظامیان.
کجاست باراک اوباما؟ آقای پرزیدنت! این همان تغییری است که از آن دم می زدید؟!
اوباما به خوبی می داند که اگر با سقوط مبارک در مصر ، امنیت اسراییل به شدت در معرض خطر قرار گرفت،بحرین مرکز زلزله تغییرات در جنوب خلیج فارس است،زلزله ای که باعث خواهد شد کنترل جریان نفت خلیج فارس بطور کامل از دستان آنها خارج شود.
کاخ سفید نگران این است که با به قدرت رسیدن اراده مردم در این منطقه،کنترل جریان انرژی بطور کامل از دست آنان خارج شود اتفاقی که اگر بیفتد باعث خواهد شد که جهان اسلام به عنوان یک بازیگر موثر وارد یک دوره جدید در معادلات جهانی شود.
برای ملک عبدالله که در آخرین روزهای عمر خود نقش ژاندارم پرزیدنت اوباما را ایفا می کند،حاکمیت اراده مردم در شرق و شمال پادشاهی اش یک کابوس به شمار می رود.
آنها عراق و لبنان را به اراده مردم باخته اند و اکنون نوبت بحرین و یمن است و با اراده همان مردمی که گروهبان عبدالله شمشیرش را زیر حلق شان گذاشته است،این باخت تکمیل خواهد شد.
اکنون افکار عمومی منطقه منتظر است واکنش ایران را در برابر قشون کشی سعودی ها ببیند. آنچه تهران تا کنون دنبال کرده است عدم دخالت در امور داخلی بحرین و یمن و واگذار کردن حق تعیین سرنوشت به خود مردم این کشورها بوده است،سیاستی که تا شروع قتل عام مردم-که اردوغان آن را کربلای جدید نامیده است-باعث خلع سلاح امریکایی ها و ژاندارم هایش در جنوب خلیج فارس شد اما به نظر می رسد پس از آغاز قتل عام،رفتار جمهوری اسلامی نیز وارد فاز جدیدی شود.
اگر همه منطقه را صحنه بازی ایران و امریکا بدانیم،با "رعایت حقوق مردم منطقه" از افغانستان تا مصر می تواند شامل این تغییر رفتار باشد.
به طور خلاصه هزینه این چراغ سبز به سعودی ها باید تا حد نیاز برای امریکایی ها افزایش یابد تا آنها بدانند که خون این مردم آنچنان که در ریاض و واشنگتن تصور می شود،ارزان نیست.
اما در این میان یادآوری یک رسالت تاریخی برای حوزه های علمیه بسیار ضروری است.قطعا حضرات علما و مراجع تقلید در قم و نجف از وضعیت اسفبار موجود در بحرین آگاهی کامل دارند.با وجود طلاب و مدرسین بحرینی در این دو حوزه،بویژه حوزه نجف آگاهی کاملی نسبت به شرایط کنونی بحرین وجود دارد.
این بزرگوران استحضار دارند که دفاع از مردم بحرین و جلوگیری از ریخته شدن خون آنها فقط مسئولیت جمهوری اسلامی نیست و "تکلیف شرعی" حکم می کند که بنا به پیچیدگی شرایط و ظرافت های مذهبی منطقه به صحنه بیایند و تاثیر گذار باشند.تاریخ همانطور که از ایستادگی مراجع دینی قم و نجف در برهه های مختلف صحبت می کند درباره نقش امروز آنها نیز قضاوت خواهد کرد.
بی تردید اکثریت مردم بحرین فقط از جمهوری اسلامی انتظار کمک ندارند و بخوبی می دانند در شرایط کنونی نقش حوزه های علمیه بسیار موثرتر است.
سخن آخر این مقاله با هیئت علمای مسلمین و ریاست محترم آن شیخ قرضاوی است.
شیخ بزرگوار قطعا استحضار دارند که نقش ویژه ایشان در پیروزی مردم مصر بر رژیم مبارک تا چه اندازه تعیین کننده بود.ما فراموش نکرده ایم که ایشان چگونه پس از حمله شبانه مزدوران مبارک به اجتماع مردم در میدان تحریر مصر چگونه فریاد "هل من ناصر" کشیدند و مردم قاهره پس از شنیدن این فریاد بود که به یاری انقلابیون در میدان تحریر شتافتند.
اگر دیروز تشیع در غزه و مصر دست یاری تسنن را به گرمی فشرد و این بار نوبت این عزیزان است که در کنار برادران شیعه خود در بحرین بایستند.همانگونه که در مصر از شرعی بودن خواست و اراده مردم صحبت کردید امروز انتظار می رود بر شرعی بودن خواست مردم بحرین تاکید فرمایید.
آینده تسنن قطعا بیش از آنکه به وهابیت سعودی نزدیک باشد به تشیع نزدیک تر است و تجربه مصر و غزه حقانیت این ادعا را ثابت کرده است